سلام. ثواب نوافل نمازهای یومیه چیست؟

در آموزه‌‌های دینی ما برای نوافل(نمازهای مستحبی) آثار و پاداش‌هایی گزارش شده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
جبران کاستی‌های نماز واجب
غیر از افراد ویژه‌‌ای که در نماز تمام توجهشان به حضرت حق است، دیگران کم و بیش در نمازشان توجهی به غیر خدا دارند؛ از این‌رو خداوند نمازهای نافله را قرار داد تا آن کوتاهی که به واسطه غفلت عارض شده، جبران شود.
امام محمد باقر(ع) فرمود: از نماز انسان، گاهی نیم آن، یک سوم آن، یک چهارم و چه بسا یک پنجم آن به درگاه حق بالا می‏رود، آن مقداری از نماز به درگاه خدا بالا می‏رود که روی دل متوجه آن بوده باشد. ما برای این به خواندن نافله(نماز مستحب) مأمور شده‏‌ایم تا نقص فریضه(نماز واجب) را جبران نماییم.[1]
راهی برای نزدیک‌شدن به خداوند
الف. موسی بن بکر از امام موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است: نمازهای نافله وسیله تقرّب انسان مؤمن به درگاه خداوندی است.[2]
ب. حماد بن بشیر می‌گوید: از حضرت صادق(ع) شنیدم که فرمود: رسول خدا(ص) فرمود خدای عز و جل فرمود: ... همانا بنده‌ام با کمک مستحبات(مانند نماز نافله) به من نزدیک شود تا آن‌جا که من او را دوست بدارم، و هنگامی که او را دوست بدارم گوش او شوم همان گوشی که با آن می‌شنود و چشم او گردم همان چشمی که با آن ببیند، و زبانش شوم همان زبانی که با آن سخن گوید، و دست او گردم، همان دستی که با آن بگیرد، اگر مرا بخواند اجابتش کنم، و اگر از من خواهشی کند به او بدهم...[3]
مباهات خداوند به نافله بندگانش
امام صادق(ع) می‌فرماید: موقعی که انسان برخیزد و نماز نافله‌‏اش را قضا کند، خداوند، فرشتگان خود را به تحسین او بر می‏انگیزد و می‏گوید: ای فرشتگان من بنگرید. این بنده من، نمازی را قضا می‌کند که بر او فرض و لازم نکرده‏‌ام.[4]
روشنایی قیامت از آثار نافله شب
نماز در دل شب موجب روشنایی قیامت می‌شود.[5]
بهشت پاداش نافله میان مغرب و عشاء
وهب بن وهب از امام صادق(ع)، و آن‌حضرت از پدران بزرگوارش روایت کرده است که رسول خدا(ص) فرمود: نماز نافله در ساعت غفلت به جای آورید حتّی اگر به دو رکعت نماز مختصر باشد که موجب رسیدن به سعادت و کرامت و بهشت پر نعمت خداوندی است. سؤال کردند: ای رسول خدا! منظور از ساعت غفلت چیست؟! فرمود: فاصله زمانی(وقت) ما بین نماز مغرب و نماز عشاء است.[6]   [1] . کلینی، کافی، ج 3، ص 363، تهران، اسلامیه‏، چاپ دوم، 1362ش‏.‏ [2] . صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 29، قم، دار الرضی‏، چاپ اول، 1406ق‏.‏ [3] .  کافی، ج‏2، ص 352. [4] . همان، ج‏3، ص 488. [5] . قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، طیّب‏، ج ‏2، ص 25، قم، دار الکتاب‏، چاپ سوم، 1404ق‏.‏ [6] . صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 44.