نمازهای یَومیّه یا روزانه به نمازهای پنج‌گانه صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء اطلاق می‌شود که مکلف باید هر روز آنها را به جا آورد. نمازهای یومیه از مهم‌ترین اعمال عبادی مسلمانان است که هر روز در ۵ وقت، با احکام و شرایط خاصی به‌جا آورده می‌شود.

این مقاله درباره اذان و اقامه که ذکرهای مخصوص اعلان وقت نماز و آمادگی برای آن می‌باشد است.

نمازهای یَومیّه یا روزانه به نمازهای پنج‌گانه صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء اطلاق می‌شود که مکلف باید هر روز آنها را به جا آورد. نمازهای یومیه از مهم‌ترین اعمال عبادی مسلمانان است که هر روز در ۵ وقت، با احکام و شرایط خاصی به‌جا آورده می‌شود.

نماز آیات، از نمازهای واجبی است که با رخ دادن حوادث طبیعی ویژه‌ای، بر مُکلَّفان واجب می‌شود.نماز آيات دو ركعت است و در هر ركعت پنج رکوع دارد که در رساله توضیح المسائل مراجع تقلید مفصّل به کیفیت برگزاری و احکام و آداب آن اشاره شده است. گزاردن چنین نمازی کنایه از این است که این‌گونه حوادث نشانه‌هایی از قدرت الهی و نظم و حساب دقیق عالم طبیعی است. خواندن این نماز، انسان را از خُرافات و خیال‌های بیهوده باز می‌دارد و متوجه آفریدگار هستی می‌نماید و همچنین سبب فرونشستن ترس و دلهره وآرامش دل‌ها می‌شود.

روزانه، نمازهاي يوميه

جماعت‌، مفهومی ‌حدیثی‌ ناظر به‌ حفظ‌ همبستگی‌ مسلمانان‌؛ هم‌چنین‌ به ‌باهم‌ خواندن‌ نماز در اصطلاح ‌فقهی‌، نماز جماعت ‌گفته ‌می‌شود.واژه جماعت ‌به‌ معنای ‌گروه‌ مردم، [۱] [۲] هم‌ معنا با واژه‌های ‌مَجمع‌ و مجموع‌، از ریشه‌ ج‌ م‌ ع‌ است‌. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در باب‌هاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.

تلاوت قرآن با رعایت قواعد مخصوص آن، یا دانش مربوط به اصول قرائت و اختلافات قاریان را قرائت قرآن می گویند.

اَشْهَدُ اَنْ لا اِلَهَ إِلاَّ اللّهُ(۲ بار)

نماز (واژه‌ای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله می‌ایستد و ذکرهای ویژه‌ای را خوانده و اعمال ویژه‌ای مانند رکوع و سجده را به جا می‌آورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده می‌شود.

ثَواب و عِقاب، دو اصطلاح قرآنی برای اعمال نیک و بد انسان است. ثواب یعنی پاداش و جزای خیری که از سوی پروردگار به بندگان مؤمن در برابر ایمان و کارهای نیک داده می‌شود و عقاب سزا و جزای ناخوشایندی است که به بندگان کافر یا عاصی، در عوض کفر یا کارهای ناروا و خلاف شرع می‌رسد.

آیه، عبارت، جمله یا جملات تشکیل‌دهنده قرآن که با ترتیب خاصی از یکدیگر تفکیک شده‌اند و سوره‌های قرآن را به وجود آورده‌اند. در قرآن کریم، کلمه آیه به همین معنا استفاده شده و آیات قرآن، «‌بیّنات‌» یعنی آشکار و واضح دانسته شده‌اند.

خدا بزرگ‌تر از آن است که توصیف شود شهادت می‌دهم خدایی جز خدای یکتا وجود ندارد شهادت می‌دهم محمد(ص) پیامبر خداست (شهادت می‌دهم که علی(ع) ولی خداست) بشتاب به سوی نماز بشتاب به سوی رستگاری بشتاب به سوی بهترین کار خدا بزرگ‌تر از آن است که توصیف شود

انتظار وقوع خیری مسرّت بخش را امید گویند. در فقه از آن به مناسبت در باب‌هایی مانند اجتهاد و تقلید، طهارت، صلات، حج و تفلیس سخن رفته است.