مراد از این که قرآن کریم بر سایر کتب آسمانی مهیمن است چیست‌؟

"مهیمن‌" در اصل به معنای حافظ و شاهد و مراقب و امین و نگاه‌دارنده می‌باشد. از آن جا که قرآن در حفظ و نگه‌داری اصول کتاب‌های آسمانی پیشین‌، مراقبت کامل دارد و آن‌ها را تکمیل می‌کند، لفظ "مهیمن‌" بر آن اطلاق شده است‌. همه کتاب‌های آسمانی در اصول مسائل‌، هماهنگی دارند و هدف واحد، یعنی تربیت و تکامل انسان را تعقیب می‌کنند، اگرچه در مسائل فرعی‌، به مقتضای قانون تکامل تدریجی‌، تفاوت‌هایی با هم دارند؛ هر آیین جدید مرحله بالاتری را می‌پیماید و برنامه جامع‌تری دارد.
علامه طباطبایی‌(ره) در این باره فرموده‌اند: قرآن‌، اصول ثابت کتاب‌های پیشین را حفظ نموده و فروعی که تغییرپذیر است را نسخ و محو می‌کند تا با حال انسان از نظر ترقی و تکامل تناسب داشته باشد...؛ بنابراین‌، از بیان جمله "مهیمناً علیه‌؛ قرآن حافظ کتاب‌های پیشین است‌"، پس از جلمه "مصدقاً لما بین یدیه‌؛ در حالی که کتاب‌های پیشین را تصدیق می‌کند." استفاده می‌شود که مراد از تصدیق قرآن کتاب‌های پیشین به وسیله این است که آن‌ها معارف و احکام درستی از جانب خداوند است و ذات الهی برای تکامل و تربیت انسان‌، بعضی از احکام را کم یا زیاد فرموده است‌، اگر جمله "مهیمناً علیه‌"نباشد، از جمله "مصدّقاً" چه بسا تصور شود که قران همه احکام و قوانین تورات و انجیل را تصدیق نموده و آن‌ها را بدون تغییر و تبدیل باقی گذارده قبول دارد، در حالی که چنین نیست‌، بلکه قرآن اصول آن‌ها را قبول و برخی از فروع آن‌ها را نسخ کرد.(المیزان‌، علامه طباطبایی‌، ج 5، ص 530)
eporsesh.com