سوره های قرآن در زمان رسول خدا(ص) دارای نامهایی بود که از طریق وحی مشخص شده بودند.(پژوهشی در تاریخ قرآن کریم، سیدمحمدباقر حجتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص 98.) چنان که در روایتهایی که درباره فضایل قرائت سوره ها وارد شده، مشهود است. گاهی نیز مردم و علما به مناسبتهایی که در سوره وجود داشت، نامهای دیگری به آن سوره میدادند. در نامگذاری سوره های قرآن اعتبارات گوناگونی لحاظ می شد که برخی از آنها عبارتند از:
الف: نامگذاری به اعتبار کلمه یا کلمات اول سوره و معانی آنها، مثل سوره برائت (توبه) و یا سوره قل هو الله (توحید).
ب: نامگذاری به اعتبار اسمی که در آن سوره آمده است.
ج: نامگذاری به اعتبار موضوع خاصی که در آن سوره آمده و در بقیه سوره ها نیامده، یا در آن سوره به شکل گسترده و کاملتری مطرح شده است.(الاتقان، جلالالدین سیوطی، ج 1، ص 118 به بعد، دارالکتب العلمیه.)
سوره دخان از آن جهت که در آیه دهم این سوره سخن از "دخان مبین" به میان آمده، بدین نامها خوانده شده است.(تفسیر نمونه، آیه الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 21، ص 144 و 388، دارالکتب الاسلامیه.)
eporsesh.com
