سوره غاشیه از سوره‌های مکی قرآن کریم، از سوره‌های مفصلات هشتاد و هشتمین سوره در ترتیب و شصت و هشتمین در نزول است و ۲۶ آیه دارد. در وجه نامگذاری‌ این سوره به غاشیه، گفته‌اند بدان سبب است که در آغاز آن از ماجرای غاشیه (قیامت) سخن گفته شده است. این سوره با توصیفی از بهشت و دوزخ، از احوال و عاقبت کار منکران و نیز از خشنودی، شادابی و رستگاری مومنان سخن می‌گوید.

سوره شمس از سوره‌های مکی قرآن کریم، سوره نود و یکم به ترتیب کتابت و بیست و ششم به ترتیب نزول است که بعد از سوره قدر (و به نقل برخی بعد از سوره حج) در سال دوم بعثت نازل شده است. این سوره از نظر حجم از گروه سوره‌های مفصلات به شمار می‌رود. چون در آغاز آن به شمس سوگند یاد شده، نام شمس را بر خود دارد. این سوره بر موضوع اخلاقی تزکیه و تهذیب نفس تاکید دارد و به داستان صالح(ع) و ناقه صالح و پِی شدن آن به دست قوم ثمود و سرنوشت این قوم اشاره می‌کند.

نماز عید نمازی که مسلمانان(شیعه و سنی) در دو روز عید فطر و عید قربان بعد از طلوع خورشید اقامه می‌کنند. به فتوای بیشتر فقیهان شیعه در زمان حضور امام خواندن این نماز به جماعت واجب، و در عصر غیبت مستحب است.

هشتاد و هشتمین سوره قرآن، سوره «غاشیه» است. انتخاب نام «غاشیه» برای این سوره به تناسب نخستین آیه این سوره است؛ [۱] [۲]چون در آیه اول این سوره کلمه «الغاشیه» آمده است. هل اتاک حدیث الغاشیه ؛آیا داستان غاشیه (روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را فرا می‌گیرد) به تو رسیده است؟! [۳]

مجموع قیام، رکوع و سجود را رکعت گویند. از عنوان رکعت در باب صلات سخن گفته‌اند.

سوره در اصطلاح قطعه ای از قرآن است که از انسجام محتوایی برخوردار بوده و دارای مطلع و مقطع است. قرآن کریم ۱۱۴ سوره دارد که اول آن فاتحه و آخر آن سوره ناس است.

نماز (واژه‌ای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله می‌ایستد و ذکرهای ویژه‌ای را خوانده و اعمال ویژه‌ای مانند رکوع و سجده را به جا می‌آورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده می‌شود.

شمس ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن کریم• شمس و قمر، سیاره مخصوص در مرکز منظومه شمسی

واژه عید بر گرفته از «عاد، یعود» یا «عادت» در لغت به هر روزی که مردم در آن اجتماع کنند اطلاق می‌شود.

واژه اسم ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اسم (ادبیات عرب)، یکی‌ از اقسام‌ سه‌گانه کلمه‌ (اسم‌، فعل‌ و حرف‌) بوده و از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق و ادبیات عرب• اسم (فقه)، به‌معنای نام و عنوان و دارای کاربرد در علم فقه، در ابواب طهارت، نکاح، طلاق و یمین