مهمترین علتی که برای سجده در چهار سوره سجده دار می توان ذکر کرد، سنت اهل بیت عصمت و طهارت: است; یعنی روایاتی که از امامان معصوم(ع) صادر شدهاست.
الف) در کتاب وسائل الشیعه، ج 4، ص 880، باب 42، حدیث 2 به سند ابی بصیر از حضرت امام صادق(ع)روایت شده که فرمودند: اگر چیزی از آیات عزایم چهارگانه (آیات سجده دار در چهار سوره علق، نجم، تنزیل سجده، حم سجده) خوانده شد و تو آن را شنیدی، بی درنگ سجده کن; در هر حال که باشی; چه بدون وضو، چه جُنُب و چه زنی که در حال بینمازی (حیض) است; امّا در سایر آیات سجدهدار قرآن (غیر از چهار سورة مذکور) اختیار داری سجده کنی یا نکنی.
از این حدیث شریف نکات ذیل به دست می آید:
1. بعد از تلاوت یا شنیدن آیات سجده دارِ واجب، امر به سجده شده و فوراً باید سجده کرد؛
2. در سجدههای واجب (آیات سجده دار) داشتن وضو، جنب نبودن حایض نبودن زن شرط نیست؛ گرچه خواندن این سورهها بر حایض حرام است.
3. سجده در آیات سجده دارِ غیر از چهار سوره مذکور، مستحب است و انسان می تواند آن را انجام دهد یا ترک کند.
ب) در کتاب خصال شیخ صدوق؛ ج 1، ص 231، حدیث 111، از حضرت امام صادقروایت شده که: سوره های عزیمه، آنها که سجده واجب دارند، چهار سوره است: "علق"، "والنّجم"، "تنزیل سجده"، "حم سجده" پس یکی از مهمترین حکمتهای حصر سجده واجب در این چهار آیه، تعبد است.
این سجده حتماً باید بر "ما یصح علیه السجود = آنچه سجده بر آن جایز است" یعنی مهر و مانند آن باشد.
eporsesh.com
