چگونه می توان بصیرت مهدوی خود را افزایش داد و به معرفت امام زمان رسید؟

وظیفه هر فرد با ایمانی به عنوان منتظر امام زمان علیه السلام این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند. چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است. اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در انتظارمیهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید. بنابراین انتظار باید قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده می شود از رفتار و کردار او فهمیده شود. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان علیه السلام باشد.

با توجه به نکات ذکر شده می توان برخی وظایف منتظر امام زمان علیه السلام را چنین ذکر کرد:
اولین شرط انتظار؛ معرفت است تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد منتظر او نخواهد شد. در مورد انتظار امام زمان هم چنین است. و طبیعی است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بیشتر باشد انسان ارزش او را بیشتر درک خواهد کرد و به عظمت او بیشتر پی خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالی که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگی و عطش نسبت به وجود مقدس آن حضرت نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران او بیرون هستند. ریشه محبّت و دلدادگی به امام در معرفت ایشان نهفته است، هر چه معرفت خالص‌تر و عمیق‌تر باشد محبّت حاصله نیز شدیدتر و قوی‌تر خواهد بود.

دومین شرط انتظار، ایجاد سنخیت با امام زمان علیه السلام؛ منتظران واقعی وضعیت روحی و فکری و عملی خود را به گونه ای سامان می دهند که سنخیت کاملی با امام زمان علیه السلام داشته باشند. آیا می توان منتظر قدوم کسی بود و با او مشابهت و سنخیت نداشت؟ آیا می توان محبت کسی را داشت اما با او هیچ سنخیت و مشابهتی نداشت؟ ایجاد سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقی و درجات معنوی حاصل می شود. و تنها در این صورت است که می توان ادعای محبت به امام زمان را داشت. در صورتی که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دوری اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.
طبیعی است که هر چقدر این سنخیت بیشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و محبت انسان نیز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.
البته شناخت و هم سنخ شدن با امام زمان علیه السلام، متوقف بر عمل به دستورات دین و پیشه کردن تقوای الهی ، یعنی انجام واجبات و ترک محرمات و اخلاص عمل برای رضای خداست اگر در این مسیر استقامت بورزید خداوند از درون شما را هدایت خواهد کردو موانع را برطرف می کند و توفیق روی توفیق شامل حالتان خواهد شد و روز به روز بر ظرفیت وجودی شما افزوده خواهد شد ، قرآن کریم می فرماید:
ان الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا؛ کسانی که در راه ما تلاش کنند راههای هدایت را به آنان می نماییم. و نیز می فرماید: ان الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه؛ کسانی که گفتند پروردگار ما الله است و در این راه استقامت ورزیدند ملائکه ی الهی بر آنان نازل خواهد شد. و در کلمات معصومین علیهم السلام آمده:
من اخلص لله اربعین یوما انبت الله الحکمة فی قلبه و یجری من قلبه علی لسانه و جوارحه ؛ کسی که چهل روز تمام کارهایش فقط و فقط برای خدا باشد خداوند نور حکمت و بینایی را بر دلش می فشاند و حکمت از دلش بر زبانش و اعضا و جوارحش جاری میشود (یعنی همه ی رفتارش حکیمانه میشود). بنا بر این با استقامت در مسیر اطاعت و عبودیت محض خداوند ظرفیت وجودی انسان بسط پیدا می کند و مسیر کمال و سعادت هموار می شود. در این راستا مطالعه کتب زیر مفید است:
1.علم اخلاق اسلامی، ج 3-1(ترجمه جامع السعادات)؛
2.مولی مهدی نراقی، ترجمه: دکتر سید جلال الدین مجتبوی؛
3.کتابهای معاد، قلب سلیم و سرای دیگر، شهید دستغیب؛
4.منازل الاخرة(داستانهایی از سفر آخرت)، محدث قمی (حاج شیخ عباس قمی)؛
5.بازگشت به خدا، علی اکبر ناصری.

همچنین مطالعه کتب معتبری که در مورد امام زمان علیه السلام نوشته شده است می تواند انسان را تا حدی به مقام و عظمت امام زمان علیه السلام آشنا سازد. در این زمینه مطالعه ی کتب زیر مفید است:
1.امامت و مهدویت، لطف الله صافی گلپایگانی؛
2.جستجو و گفتگو پیرامون امام مهدی علیه السلام، شهید سید محمد باقر صدر، ترجمه ی مصطفی رحماندوست؛
3.ظهور نور، علی سعادت‌ پرور، نشر تشیع؛
4.جمال آفتاب، علی سعادت پرور؛
5.وابستگی جهان به امام زمان علیه السلام، لطف اللَّه صافی؛
6.ترجمه منتخب الاثر، آیت اللَّه صافی؛
7.نور مهدی علیه السلام (چند تن از نویسندگان)؛
8.قیام و انقلاب مهدی علیه السلام، شهید مطهری.
منبع: www.serajnet.org