عده ای قائل به دیدار امام زمان(ع) هستند، و بعضی امکان دیدار را رد می کنند. این دو گروه چه توجیهی بر حرف خود دارند؟

در مورد ارتباط و دیدار حضرت امام زمان(ع) در دوران غیبت کبری دو نظر وجود دارد:
1- عدم امکان ارتباط. این گروه معتقدند در زمان غیبت کبری امکان ارتباط حضوری و تشرف به محضر حضرت وجود ندارد، و کسی را که ادعای دیدار کند باید تکذیب کرد. مهم ترین و معتبر ترین دلیل این گروه بر نفی رؤیت و مشاهدة امام عصر(ع) توقیعی است که شش روز پیش از مرگ علی بن محمد سمری، آخرین سفیر خاص امام زمان(ع) از ناحیة حضرت صادر شده است. برابر این توقیع مدّعی مشاهده دروغ گو است و ادعای وی قابل پذیرش نیست. متن نوشتة حضرت چنین است: به زودی از شیعیان من خواهند آمد کسانی که ادعای مشاهده و دیدن مرا بکنند. آگاه باشید هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحة آسمانی،ادعا کند که مرا دیده است، دروغ گوی افترا زندده است.(1)
2- امکانارتباط. عده ای از علمای شیعه بر این باورند که درغیبت کبری امکان ارتباط امام زمان(ع) وجود دارد. دلیل این نظر را داستان های مشاهدة حضرت و چند روایت ذکر می کنند. یکی از آن روایات (سه گانه) این است: امام صادق(ع) فرمود:صاحب این امر (امام زمان) به ناگزیر غیبتی دارد، و در دوران غیبت از مردم کناره می گیرد، و نیکو منزلی است مدینة طیبه و با سی نفر وحشتی نیست.(2)
این حدیث دلالت دارد که حضرت بیشتر در مدینه و اطراف مدینه است و سی تن از خواص با حضرت همراهند که اگر یکی بمیرد، دیگری به جای او می نشیند.
صاحبان نظر امکان ارتباط می گویند: مراد توقیع شریف که می فرماید: مدعی دیدار دروغ گو است شخصی که ادعای تشرف و نیابت از طرف حضرت را نماید. نه کسی که صرفاً توفیق تشرف یابد. نیز کسانی که توفیق تشرف یابند، ادعای تشرف نمی کنند، بلکه دیگران از اوضاع و احوال به این مسئله پی می برند.
پی نوشت:
1- بحارالأنوار، ج 52، ص 151 و 53 و ص 318.
2- اصول کافی، ج 1، ص 340، حدیث 18.
منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام