باید چند مرتبه دعای عهد بخوانیم تا به افتخار یاری امام زمان (عج) دست یابیم؟

شرح پرسش:
از امام صادق علیه السلام روایت شده اگر کسی چهل صبح دعای عهد را بخواند در رکاب امام زمان علیه السلام و از یاران ایشان خواهد بود. شرایط آن چیست، آیا فقط با این دعا می‌توان به این درجه رسید؟

پاسخ:
این دعا نیز مانند سایر دعاها باید شرایط استجابت را داشته باشد و باید آداب دعا در آن رعایت شود. در مواردی دعا مستجاب نمی شود:

1- انسانی که قلبش در اثر گناه تاریک و سیاه شده است. امام صادق علیه السلام فرمود: (خداوند دعای کسی که قلبش غافل از خدا است نمی پذیرد.)(1)

2- کسی که اصرار بر گناه دارد. امام صادق علیه السلام فرمود: مردی در بنی اسرائیل به مدت سه سال دعا می کرد که خدایا به من پسری عطا کن تا این که در خواب دید به او می گویند: تو سه سال است دعا می کنی، امّا به خاطر این که بدزبان هستی و نیتت خالص نیست، دعایت مستجاب نمی شود. از بدزبانی پرهیز کن و قلبت را پاکیزه بگردان و نیتت را خالص کن دعایت مستجاب می شود.(2)

3- حرام خواری مانع استجابت دعا می شود. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: (هرکس می خواهد دعایش مستجاب شود، غذایش را حلال گرداند. و از خوردن حرام دوری کند.)(3)

4- کسانی که به دیگران ظلم کرده اند و حق آنان را پایمال کرده اند دعایشان مستجاب نمی شود.(4)

البته در بحث دعا و استجابت آن باید متذکر شویم که دعا فی نفسه مطلوب است و از بهترین عبادت ها محسوب می شود. دعا اگر از حد لقلقه زبان بگذرد و دل با زبان هماهنگی کند، روح انسان به اهتزاز درمی‌آید و روحانیت بسیار عالی نصیب انسان می‌شود، مثل این که انسان خود را غرق در نور می‌یابد. راز و نیاز با خدا انسان را به فراسوی عالم ماده سوق می‌دهد و با روح هستی مرتبط می‌کند و به تعبیر امیرالمؤمنین علیه السلام روح به محلّ اعل معلّق می‌شود (ارواحها معلّقة بالمحلّ الاعلی).
بنابراین، دعا از همه افراد حتی از گناه کاران مطلوب است، حتّی شقی‌ترین افراد نباید از درگاه خدا نا امید شوند.
دعای عهد از این گونه دعاها است که دارای مضامین بسیار عالی است و اگر کسی آن را بخواند احساس می کند که در زمره بهترین افراد در رکاب امام عصر علیه السلام قرار دارد. ایجاد چنین احساسی از ارزش خاصّی برخوردار است، لذا بر آن تأکید شده است.

پی‌نوشت‌ها:
1 - ابن فهد حلی، عدة الداعی، ص 126.
2 - همان، ص 127.
3 - همان، ص 128.
4 - همان، ص 129.

منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام