مهدویت اعتقادی حرکت آفرین، امید بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگی است. یأس و ناامیدی، خستگی و پوچگرایی در آن راه ندارد. فرهنگ مهدویت دو نوع رابطه ایجاد میکند رابطهای با خود و رابطهای با اجتماع. الف. رابطه شخصی: یعنی ایجاد انگیزه برای زندگی بهینه و هدفمند و تلاش برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت. فرهنگ مهدویت میتواند انسان را از پوچی و گمراهی نجات دهد زیرا امید به آیندهای روشن، شک و تردید در اصل زندگی را زایل ساخته و او را به حرکت در مسیر وامیدارد. این فرهنگ قدرت تفکر در خود را افزایش داده انسان را به خود شناسی رهنمون میسازد. هم چنین او را در مقابل سختیها مقاوم ساخته، آماده پذیرش خطرات زندگی میکند زیرا آینده برای او ابهامی ندارد (انسان مهدوی لحظات زندگی خود را در راه رضایت مهدی علیه السلام هزینه میکند و نهایت تلاش خود را برای تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خویش به کار میبندد. این گوشهای از تأثیر (فرهنگ مهدویت) در انسان است. ب. رابطه اجتماعی: این رابطه در ابعاد مختلف کاربرد پیدا میکند: 1. رابطه با جامعه خانواده؛ 2. رابطه با جامعه محل سکونت؛ 3. رابطه با جامعه محل کار؛ 4. رابطه با جامعه شهری؛ 5. رابطه با جامعه کشوری؛ 6. رابطه با جامعه جهانی. 1. فرهنگ مهدوی در خانواده: رابطه فرد با خانواده بسیار اساسی و تعیین کننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفکر مهدوی شکل بگیرد و افراد خانواده، خصوصا مدیریت سیاسی آن؛ یعنی پدر و مدیریت تربیتی آن یعنی مادر سعی در حاکمیت فرهنگ مهدوی در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را برای خود به ارمغان میآورند. البته تحقق این راهکار باید با طرح و برنامه همراه باشد. برنامههای عبادی، تفریحی و فرهنگی در خانواده؛ همه باید به گونهای باشد که یاد حضرت مهدی علیه السلام را در محیط خانه زنده کند و ولایت آن حضرت را بر رفتارها حاکم سازد. مثلا مجالس دعای ندبه، توسل، ختم قرآن باید با توجه خاص به فرهنگ مهدوی در خانواده برگزار شود. رفتن به زیارتگاه یا مسجد جمکران نیز با برنامهریزی خاص و به صورت خانوادگی و نه بر اساس عادتها انجام گیرد. برنامههای ویژه برای به روز شدن یاد حضرت مهدی علیه السلام در خانوادهها باید در دستور کار مدیریت خانه قرار گیرد مثلا توجه به درس و فراگیری علوم، ورزش کردن، صله رحم، کمک به دیگران و در جهت قرب به امام زمان علیه السلام و کسب رضایت او. 2. فرهنگ مهدوی در محل سکونت: انسان منتظر وظیفه دارد در محل زندگی خویش فرهنگ مهدویت را حاکم سازد. امروزه که جوامع از بافت کوچک سنتی به بافت بزرگ اجتماعی تبدیل شده است چنین اهدافی باید از طریق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سیستمی انجام شود تا بتواند بهترین تأثیر را بر جای گذارد. شاید یک منتظر مهدوی با تلاش فردی خود در محل سکونت، بتواند تأثیرات کوتاه و مقطعی ایجاد نماید اما این کافی نیست و چه بسا در دراز مدت به فراموشی و یا مقابله شخصی دیگران منتهی شود. راه بهینه، ایجاد (ستاد فرهنگ مهدوی) در محل، با مشورت و همکاری سایر افراد و ایجاد و حاکم ساختن این فرهنگ بین افراد برای دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزدیک و راهکارهای تبلیغی ویژه، رعایت نوبت در خرید راحتی نسبت به کودکان به صورت رسم و فرهنگ عمومی در محل درآورند. این میتواند نمونهای زنده برای توجه دائمی اهالی، به اجرای عدالت کامل در جوامع باشد که از اهداف حکومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام است. 3. فرهنگ مهدوی در محل کار: این راهکار باید اول از خود فرد شروع شود. یعنی در نوع برخورد با محیط و نوع مسئولیتی که به عهده دارد و تعامل با افراد در محل کار، رعایت فرهنگ مهدوی ضروری است. انسان منتظر در محل کار خویش باید نمونهای از فرهنگ مهدوی را با رفتار خویش ارائه دهد. در مرحله بعد باید در افراد محیط کار خودش تأثیرگذاری کرده؛ در آن محیط، فرهنگ مهدوی را به صورت عمومی گسترش دهد. اگر چنین کا هایی عملی شود به مرور زمان نهادهای یک جامعه مهدوی خواهد شد و تأثیر بسیاری در حاکمیت این فرهنگ به عنوان الگوی اجتماعی سیاسی خواهد داشت. 4. فرهنگ مهدوی در جامعه شهری: مسئولانی که مدیریت شهری را به عهده دارند در حاکمیت فرهنگ مهدوی در شهر نقش اساسی را دارند. اگر مثلا مدیریت شهری راهکارهایی را برای اجرای عدالت در سطح شهر برنامهریزی کرده اجرا نماید، تأثیر بسزایی در حاکمیت این فرهنگ و تعمیق فرهنگ مهدوی در جامعه شهری خواهد داشت. 5. فرهنگ مهدوی در کشور: مدیریت سیاسی کشور میتواند با سوق دادن طرحها به سوی حاکمیت فرهنگ مهدوی و اجرای عدالت قدمهای مؤثری در این راستا بردارد. اگر اجرای عدالت مهدوی در دستور کار سیاستمداران کشور قرار گیرد، با اجرای برنامههایی در این زمینه، مردم جامعه، بوی دل انگیز و مسرت بخش (عدالت مهدوی) را استشمام خواهند کرد. البته لازمه این مهم تثبیت و تعمیق فرهنگ مهدوی در تفکر و اعتقاد سیاستمداران کشور است. 6. فرهنگ مهدوی در جهان: افرادی که دارای تفکر مهدوی هستند میتوانند در زمینههای فرهنگی، سیاسی و تربیتی به فراخور مسئولیت خود و بسترهای فعالیت اجتماعی خویش در سایر کشورها این فرهنگ را صادر نمایند و زمینه اقبال عمومی و جهانی به سوی عدالت کامل و نهایی را در جهان فراهم نمایند. برای گسترش (فرهنگ مهدوی) راهکارهای زیر میتواند قابل اجرا باشد: 1. گسترش مطالعات در زمینه شناخت حضرت مهدی علیه السلام و شبهه شناسی و تعمیق اعتقاد و مهدویت؛ 2. سوق دادن فعالیتهای فرهنگی به سوی این موضوع از قبیل پایاننامههای حوزوی و دانشگاهی و برقراری کرسیهای تدریس در حوزه و دانشگاه و نیز برگزاری مجالس عمومی و سمینارهای فرهنگی در زمینه بهینهسازی فرهنگ مهدویت در جامعه؛ 3. دشمن شناسی و ایجاد پایگاههای سیاسی فرهنگی برای مقابله با نقشههای مهدی ستیز در سطح جامعه شهری، کشوری و جهانی؛ 4. آموزش پایهای از مهد کودک تا دورههای تحصیلی تکمیلی در زمینه فرهنگ مهدوی؛ 5. ایجاد نهضت نرمافزاری برای تولید برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدویت در کشور و جهان؛ 6. برنامهریزی در جهت تولید برنامه تلویزیونی و سینمایی و سوق دادن حرکت صدا و سیما به سوی زنده نگه داشتن فرهنگ مهدویت در بین مخاطبان؛ 7. تولید و چاپ کتابهای مفید در سطوح مختلف سنی و انتشار آن در جامعه؛ 8. برگزاری نمایشگاههایی در زمینههای مختلف برای تعمیق فرهنگ مهدویت در جامعه مانند: نمایشگاه کتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مکانهای ویژه مانند جمکران، نمایشگاه عکس، هنرهای دستی، نقاشی و غیره؛ 9. ایجاد کتابخانههای تخصصی مهدویت در حوزه دانشگاه و مکانهای ویژه؛ 10. ایجاد مراکز تخصصی آموزشی پژوهشی در مورد گسترش فرهنگ مهدویت. برای آگاهی بیشتر به مجله انتظار شمارههای 1 و 2 و 12 مراجعه شود.
بسترها و راههای گسترش فرهنگ مهدوی چیست؟
مهدویت اعتقادی حرکت آفرین، امید بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگی است. یأس و ناامیدی، خستگی و پوچگرایی در آن راه ندارد.
فرهنگ مهدویت دو نوع رابطه ایجاد میکند رابطهای با خود و رابطهای با اجتماع.
الف. رابطه شخصی:
یعنی ایجاد انگیزه برای زندگی بهینه و هدفمند و تلاش برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت. فرهنگ مهدویت میتواند انسان را از پوچی و گمراهی نجات دهد زیرا امید به آیندهای روشن، شک و تردید در اصل زندگی را زایل ساخته و او را به حرکت در مسیر وامیدارد.
این فرهنگ قدرت تفکر در خود را افزایش داده انسان را به خود شناسی رهنمون میسازد. هم چنین او را در مقابل سختیها مقاوم ساخته، آماده پذیرش خطرات زندگی میکند زیرا آینده برای او ابهامی ندارد (انسان مهدوی لحظات زندگی خود را در راه رضایت مهدی علیه السلام هزینه میکند و نهایت تلاش خود را برای تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خویش به کار میبندد.
این گوشهای از تأثیر (فرهنگ مهدویت) در انسان است.
ب. رابطه اجتماعی:
این رابطه در ابعاد مختلف کاربرد پیدا میکند:
1. رابطه با جامعه خانواده؛
2. رابطه با جامعه محل سکونت؛
3. رابطه با جامعه محل کار؛
4. رابطه با جامعه شهری؛
5. رابطه با جامعه کشوری؛
6. رابطه با جامعه جهانی.
1. فرهنگ مهدوی در خانواده:
رابطه فرد با خانواده بسیار اساسی و تعیین کننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفکر مهدوی شکل بگیرد و افراد خانواده، خصوصا مدیریت سیاسی آن؛ یعنی پدر و مدیریت تربیتی آن یعنی مادر سعی در حاکمیت فرهنگ مهدوی در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را برای خود به ارمغان میآورند. البته تحقق این راهکار باید با طرح و برنامه همراه باشد. برنامههای عبادی، تفریحی و فرهنگی در خانواده؛ همه باید به گونهای باشد که یاد حضرت مهدی علیه السلام را در محیط خانه زنده کند و ولایت آن حضرت را بر رفتارها حاکم سازد. مثلا مجالس دعای ندبه، توسل، ختم قرآن باید با توجه خاص به فرهنگ مهدوی در خانواده برگزار شود. رفتن به زیارتگاه یا مسجد جمکران نیز با برنامهریزی خاص و به صورت خانوادگی و نه بر اساس عادتها انجام گیرد. برنامههای ویژه برای به روز شدن یاد حضرت مهدی علیه السلام در خانوادهها باید در دستور کار مدیریت خانه قرار گیرد مثلا توجه به درس و فراگیری علوم، ورزش کردن، صله رحم، کمک به دیگران و در جهت قرب به امام زمان علیه السلام و کسب رضایت او.
2. فرهنگ مهدوی در محل سکونت:
انسان منتظر وظیفه دارد در محل زندگی خویش فرهنگ مهدویت را حاکم سازد. امروزه که جوامع از بافت کوچک سنتی به بافت بزرگ اجتماعی تبدیل شده است چنین اهدافی باید از طریق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سیستمی انجام شود تا بتواند بهترین تأثیر را بر جای گذارد.
شاید یک منتظر مهدوی با تلاش فردی خود در محل سکونت، بتواند تأثیرات کوتاه و مقطعی ایجاد نماید اما این کافی نیست و چه بسا در دراز مدت به فراموشی و یا مقابله شخصی دیگران منتهی شود. راه بهینه، ایجاد (ستاد فرهنگ مهدوی) در محل، با مشورت و همکاری سایر افراد و ایجاد و حاکم ساختن این فرهنگ بین افراد برای دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزدیک و راهکارهای تبلیغی ویژه، رعایت نوبت در خرید راحتی نسبت به کودکان به صورت رسم و فرهنگ عمومی در محل درآورند. این میتواند نمونهای زنده برای توجه دائمی اهالی، به اجرای عدالت کامل در جوامع باشد که از اهداف حکومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام است.
3. فرهنگ مهدوی در محل کار:
این راهکار باید اول از خود فرد شروع شود. یعنی در نوع برخورد با محیط و نوع مسئولیتی که به عهده دارد و تعامل با افراد در محل کار، رعایت فرهنگ مهدوی ضروری است.
انسان منتظر در محل کار خویش باید نمونهای از فرهنگ مهدوی را با رفتار خویش ارائه دهد. در مرحله بعد باید در افراد محیط کار خودش تأثیرگذاری کرده؛ در آن محیط، فرهنگ مهدوی را به صورت عمومی گسترش دهد. اگر چنین کا هایی عملی شود به مرور زمان نهادهای یک جامعه مهدوی خواهد شد و تأثیر بسیاری در حاکمیت این فرهنگ به عنوان الگوی اجتماعی سیاسی خواهد داشت.
4. فرهنگ مهدوی در جامعه شهری:
مسئولانی که مدیریت شهری را به عهده دارند در حاکمیت فرهنگ مهدوی در شهر نقش اساسی را دارند. اگر مثلا مدیریت شهری راهکارهایی را برای اجرای عدالت در سطح شهر برنامهریزی کرده اجرا نماید، تأثیر بسزایی در حاکمیت این فرهنگ و تعمیق فرهنگ مهدوی در جامعه شهری خواهد داشت.
5. فرهنگ مهدوی در کشور:
مدیریت سیاسی کشور میتواند با سوق دادن طرحها به سوی حاکمیت فرهنگ مهدوی و اجرای عدالت قدمهای مؤثری در این راستا بردارد. اگر اجرای عدالت مهدوی در دستور کار سیاستمداران کشور قرار گیرد، با اجرای برنامههایی در این زمینه، مردم جامعه، بوی دل انگیز و مسرت بخش (عدالت مهدوی) را استشمام خواهند کرد. البته لازمه این مهم تثبیت و تعمیق فرهنگ مهدوی در تفکر و اعتقاد سیاستمداران کشور است.
6. فرهنگ مهدوی در جهان:
افرادی که دارای تفکر مهدوی هستند میتوانند در زمینههای فرهنگی، سیاسی و تربیتی به فراخور مسئولیت خود و بسترهای فعالیت اجتماعی خویش در سایر کشورها این فرهنگ را صادر نمایند و زمینه اقبال عمومی و جهانی به سوی عدالت کامل و نهایی را در جهان فراهم نمایند.
برای گسترش (فرهنگ مهدوی) راهکارهای زیر میتواند قابل اجرا باشد:
1. گسترش مطالعات در زمینه شناخت حضرت مهدی علیه السلام و شبهه شناسی و تعمیق اعتقاد و مهدویت؛
2. سوق دادن فعالیتهای فرهنگی به سوی این موضوع از قبیل پایاننامههای حوزوی و دانشگاهی و برقراری کرسیهای تدریس در حوزه و دانشگاه و نیز برگزاری مجالس عمومی و سمینارهای فرهنگی در زمینه بهینهسازی فرهنگ مهدویت در جامعه؛
3. دشمن شناسی و ایجاد پایگاههای سیاسی فرهنگی برای مقابله با نقشههای مهدی ستیز در سطح جامعه شهری، کشوری و جهانی؛
4. آموزش پایهای از مهد کودک تا دورههای تحصیلی تکمیلی در زمینه فرهنگ مهدوی؛
5. ایجاد نهضت نرمافزاری برای تولید برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدویت در کشور و جهان؛
6. برنامهریزی در جهت تولید برنامه تلویزیونی و سینمایی و سوق دادن حرکت صدا و سیما به سوی زنده نگه داشتن فرهنگ مهدویت در بین مخاطبان؛
7. تولید و چاپ کتابهای مفید در سطوح مختلف سنی و انتشار آن در جامعه؛
8. برگزاری نمایشگاههایی در زمینههای مختلف برای تعمیق فرهنگ مهدویت در جامعه مانند: نمایشگاه کتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مکانهای ویژه مانند جمکران، نمایشگاه عکس، هنرهای دستی، نقاشی و غیره؛
9. ایجاد کتابخانههای تخصصی مهدویت در حوزه دانشگاه و مکانهای ویژه؛
10. ایجاد مراکز تخصصی آموزشی پژوهشی در مورد گسترش فرهنگ مهدویت.
برای آگاهی بیشتر به مجله انتظار شمارههای 1 و 2 و 12 مراجعه شود.
- [سایر] راهکارهای ترویج فرهنگ مهدوی در خانوادهها چیست؟
- [سایر] چگونه میتوان فرهنگ شهادت را در جامعه گسترش داد؟
- [سایر] چگونه میتوان فرهنگ شهادت را در جامعه گسترش داد؟
- [سایر] چگونه میتوان فرهنگ شهادت را در جامعه گسترش داد؟
- [سایر] تأثیر اینترنت را چگونه ارزیابی میکنید؟ با چه راهکارهایی میتوان از این پدیده برای گسترش فرهنگ اسلامی بهره جست؟
- [سایر] بسترها و زمینههای تحقق اقتصاد مقاومتی کدام است؟
- [سایر] چرا کوفه پایتخت حکومت مهدوی است؟
- [سایر] جامعه مهدوی چگونه خواهد بود؟
- [سایر] مهدویت یعنی چه؟ تفکر مهدوی چیست؟
- [سایر] در عصر ظهور، عدالت مهدوی چگونه محقق می گردد و چه پیامدهایی دارد؟
- [آیت الله اردبیلی] کسب مال و تجارت باید از راه حلال و مشروع باشد و اگر کسی از راههای حرام مانند قمار، دزدی، ربا، رشوه، غنا، مدح و تقویت ظالم و راههای نامشروع دیگر، مالی به دست آورد، حرام است و ضامن آن میباشد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر حکومت صالح و شرعی احیانا مصلحت جامعه را در مهار جمعیّت و تنظیم خانواده تشخیص دهد، تشویق جامعه نسبت به آن با راهنمایی راههای حلال و منع از راههای حرام از قبیل سقط کردن جنین مانعی ندارد، ولی الزام افراد به محدود نمودن نسل جایز نیست.
- [آیت الله اردبیلی] وسایل ارتباط جمعی باید در جهت اشاعه مکارم اخلاق و خصال پسندیده انسانی و اشاعه فرهنگ اسلامی قرار گیرند و در این زمینه از اندیشههای متفاوت بهره جویند و از ترویج فرهنگ ضد اسلامی و بیبندوباری به شدّت پرهیز نمایند.
- [آیت الله اردبیلی] وقف بودن هر چیزی به یکی از راههای زیر ثابت میشود: اوّل:شهرت بین مردم، به گونهای که موجب یقین یا اطمینان گردد.دوم: اقرار کسی که ملک در اختیار اوست، یا در صورت نبودن او وارثانش اقرار نمایند.سوم:مردم با آن بهگونه ملک موقوفه عمل نمایند.چهارم:شهادت دو مرد عادل.پنجم:شهادت ثِقه در صورتی که خبر دادن وی موجب اطمینان گردد.
- [آیت الله اردبیلی] در مواردی که صاحب حق قادر به دریافت حقّ خود از راههای متعارف نیست، میتواند به هر شکل که قادر است حقّ خود را از مال مدیون بردارد، ولی بنابر احتیاط واجب باید از حاکم شرع یا نماینده او هرچند به طور اجمال اجازه بگیرد و این نوع احقاق حقّ را در فقه (تَقاص) میگویند.
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که میخواهد نماز بخواند، باید برای پیدا کردن قبله کوشش نماید، تا یقین کند که قبله کدام طرف است و یا بگمانی که ازمحراب مسجد مسلمانان یا قبرهای آنان یا از راههای دیگر پیدا میشود عمل نماید، حتّی اگر از گفته فاسق یا کافری که به واسطه قواعد علمی قبله را میشناسد گمان به قبله پیدا کند کافی است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر به یکی از راههای گذشته برای انسان ثابت شود که وقت نماز شده و مشغول نماز شود و در بین نماز بفهمد که هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است و همچنین است اگر بعد از نماز بفهمد که تمام نماز را پیش از وقت خوانده؛ ولی اگر در بین نماز بفهمد که وقت داخل شده، یا بعد از نماز بفهمد که در بین نماز وقت داخل شده بود، نماز او صحیح است.
- [آیت الله اردبیلی] مکانهایی که بین مردم مشترک است عبارتند از: اوّل: خیابانها و کوچهها، راههای زمینی و دریایی و هوایی و مراتع آبادیها نسبت به مردم آن آبادیها. دوم: مساجد، زیارتگاهها و اماکنی که به عنوان استفاده مردم ساخته شده است. سوم: دریاها، دریاچهها، چشمههای جاری در کوهها و زمینهای موات و رودخانهها ونهرهای بزرگ و کوچکی که به وسیله اشخاص خاصّی احداث نشدهاند. چهارم: معادن آشکاری که بهرهبرداری از آنها نیازی به حفاری و مانند آن ندارد، مانند معادن نمک و آهن.
- [آیت الله خوئی] اگر به یکی از راههای زمان گذشته برای انسان ثابت شود که وقت نماز شده و مشغول نماز شود، و در بین نماز بفهمد که هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است. و همچنین است اگر بعد از نماز بفهمد که تمام نماز را پیش از وقت خوانده. و بنابر احتیاط اگر در بین نماز بفهمد وقت داخل شده یا بعد از نماز بفهمد که در بین نماز وقت داخل شده بود نماز را اعاده نماید.
- [آیت الله بهجت] کسی که میخواهد نماز بخواند، میتواند به گفته دو شاهد عادل که از روی نشانههای حسی شهادت میدهند یا به قول کسی که از روی قاعده علمی قبله را میشناسد و مورد اطمینان است عمل کند و میتواند به گمانی که از محراب مسجد مسلمانان یا قبرهای آنان یا از راههای دیگر پیدا میشود، عمل نماید، حتی اگر از گفته فاسق یا کافری که بهواسطه قواعد علمی قبله را میشناسد گمان به قبله پیدا کند کافی است.