علت اینکه چرا امام با شنیدن خبر شهادت مسلم از رفتن به کوفه امتناع نکرد را باید در اهداف این حضرت جستجو نمود. اگر هدف ایشان دستیابی به حکومت دنیوی بود قاعدتا با شنیدن خبر شهادت مسلم باید از ادامه مسیر منصرف می‌شد اما با دقّت در کلمات امام حسین(ع) ملاحظه می‌شود که امام (ع) علّت و انگیزة قیام خویش را، مبارزه با منکرات فراوان در جامعه اسلامی و تبلیغ و ترویج معروف در بین مسلمانان، اعلام می‌کنند. بنابراین، فلسفة اصلی و نهایی نهضت حضرت را می‌توان در یک هدف جامع و کلّی یعنی (احیای فرهنگ اسلام اصیل و ناب محمدی (ص) و زدودن زنگارهای تحریف و بدعت از دین جدّشان) خلاصه کرد. حال این هدف چه با دستیابی به حکومت میسر گردد یا با شهادت، امام مامور به انجام آن می‌باشد.
به دیگر سخن، آنچه در سیرة حسین بن‌علی به عنوان امام معصوم، مسلم و غیرقابل تردید به نظر می‌رسد، آن است که شخصیّتی همانند امام حسین (ع) حاضر نبودند با شخصی همچون یزید بیعت کرده و حکومت وی را به رسمیّت بشناسند، چرا که حضرت با مشاهده و بررسی عمق انحرافات امّت اسلامی در عصر حکومت معاویه و سپس حکومت یزید، به این نتیجه رسیده بودند که دیگر نمی‌توان با موعظه و خطبه‌های آتشین و سخنرانی‌های تهدیدآمیز و تحریک‌کننده، انحرافی را که در مبانی اعتقادی و سیاسی جامعة اسلامی و نیز در دستگاه خلافت رسوخ کرده، از بین ببرند. بلکه تنها راه درمان و نجات امّت اسلامی، برپایی یک نهضت عمیق است که بازتاب و گسترة آن، افزون بر آنکه فرامکانی باشد، فرازمانی نیز بوده و در گسترة زمان، الگویی برای آزاد مردان تاریخ باشد. حال این هدف و مقصود با شهادت حاصل شود یا با تشکیل حکومتی الهی .
منبع:سایت انوار طاها
