این صلحنامه که به طور اجمال آن را در اینجا می آوریم از ملاطفت و عدالت و دادگستری رهبری عالیقدر اسلام حکایت دارد که حکومت اسلامی ایشان مانند دولتهای زورمند جهان نبوده که از ضعف و بیچارگی طرف مقابل سو استفاده کند و مالیات های سنگین را بر آنها تحمیل نماید، بلکه در تمام لحظات روح مسالمت آمیز دادگری و اصول انسانی را در نظر گرفته گام از آن فراتر ننهاد.
هیئت نمایندگی نجران از پیامبر (ص) درخواست کردند، که مقدار مالیات سالانه آنان در نامه نوشته شود و در آن نامه امنیت منطقه ی نجران از طرف پیامبر (ص) تضمین گردد، امیرمؤمنان به فرمان پیامبر نامه ی زیر را نوشت:
(به نام خداوند بخشنده ی مهربان، این نامه ای است از محمّد رسول خدا به ملّت نجران وحومه ی آن، حکم و داوری محمّد در باره ی تمام املاک وثروت ملّت نجران این شد، که اهالی نجران هر سال دو هزار لباس که قیمت هر یک از چهل درهم تجاوز نکند به حکومت اسلامی بپردازند وآنان می توانند نیمی از آن را در ماه صفر و نیم دیگر را در ماه رجب پرداخت کنند و هرگاه از ناحیه ی (یمن) آتش جنگ شعله ور گشت باید ملّت نجران به عنوان همکاری با دولت اسلامی، سی زره، سی اسب، سی شتر، به عنوان عاریت مضمونه در اختیار ارتش اسلام بگذارند و پذیرایی نمایندگان پیامبر (ص) در سرزمین نجران به مدّت یک ماه ، به عهده آنان است. و هر موقع نماینده ای از ناحیه ی وی به سوی آنان آمد، باید از او پذیرایی نمایند و جان و مال و سرزمینها و معابد ملّت نجران در امان خدا ورسول او است مشروط بر این که از همین حالا از هر نوع رباخواری خودداری کنند و در غیر این صورت ذمّه محمّد از آنان بری بوده و تعهدی در برابر آنان نخواهد داشت).[1]
این نامه روی پوست سرخی نوشته شد و دو نفر از یاران پیامبر به عنوان گواه زیر آن را امضاء نمودند و سرانجام پیامبر (ص) نامه را مهر نمود و به سران هیئت داد.
آنچه از این نامه بر می آید این است که پیامبر رفتارهای عادلانه با اقلیتها داشته و مالیاتی که از آنها می گرفت مالیاتی متعارف بوده که معادل با عناوین مختلف مثل زکات، خمس، و... از مسلمانان گرفته می شد.[2]
پی نوشتها:
[1] - فُتوحُ البلدان، ص 76.
[2] - منشور جاوید، شیخ جعفر سبحلنی، ج7، ص 108 109.
منبع:سایت انوار طاها
