شیعه و سنی روایت کرده اند که نام حضرت علی(علیه السلام) را خداوند تعیین فرموده است; چنان که در کتاب های مختلف نقل شده است: چون علی(علیه السلام) از مادرش فاطمه بنت اسد متولد شد، فاطمه نام پدرش (اسد) را بر او گذارد; اما جناب ابوطالب از آن اسم راضی نبود و فرمود: (فاطمه! بیا امشب به بالای کوه ابو قبیس،[1] برویم و خدا را بخوانیم، شاید ما را خبر از اسمی برای این نوزاد بدهد. چون شب شد هر دو به کوه ابو قبیس رفتند و به دعا مشغول شدند. جناب ابوطالب دعای خود را در قالب شعری انشا نمود و گفت:
یا رَبِّ الغَسَقِ الدُّجی *** و الفَلَقِ المُبتَلَجِ المَضی
بَیِّن لَنا عَن أَمرِکَ المُقضی *** بِما نُسّمّی ذلکَ الصَّبی
ای پروردگار! ای صاحب شب ظلمانی و ماه درخشان! از خزانه اسرار غیب خود بر ما آشکار کن که نام این نوزاد را چه بگذاریم!
در آن هنگام صدایی از سوی آسمان برخاست، ابوطالب سر بلند کرد و لوحی سبز رنگ مانند زبرجد سبز دید که بر او چهار سطر نوشته اند. لوح را برگرفت و بر سینه خود چسبانید و با خود آورد; سپس در روشنایی به آن نگاه کرد و این اشعار را بر روی آن دید:
خَصَصتُما بِالوَلَدِ الزَکِیِّ *** وَ الطّاهِرِ المُنتَجَبِ الرَضیِّ
وَ إِسمُهُ مِن قاهِرِ العَلِیِّ *** عَلِیٌّ اَشتَقَّ مِنَ العَلِیِّ
شما را به فرزند پاک و پاکیزه ای اختصاص دادم که برگزیده من و مورد رضای من است. و اسم او از جانب خدای قاهر (علی) گذارده شده که مشتق از علی اعلی است.
جناب ابوطالب که به درک چنین سعادتی توفیق یافت از شدت خوشحالی و سرور به سجده افتاد و خداوند تبارک و تعالی را سپاس گفت.
به شکرانه این امر عظیم ابوطالب ده شتر قربانی کرد. بنی هاشم آن لوح مقدس را در مسجدالحرام آویختند و به آن لوح بر قریش افتخار می کردند. آن لوح تا زمان جنگ حجاج با عبدالله بن زبیر بر جای بود; اما بعد از آن جنگ مفقود شد.[2]
پی نوشتها:
[1]. برخی مسجدالحرام را به جای کوه ابوقبیس ذکر کرده اند.
[2]. ینابیع المودة، القندوزی، ج 2، ص 306 305، ش 873، (دارالاسوه، 1416 ه ق); ابوطالب حامی الرسول، نجم الدین العسکری، ص 6 5، (نشر الادب، نجف); مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب، ج 2، ص 24 23، (مطبعة الحیدریه، نجف، 1376 ه ق).
www.mazaheb.ir
