یکی از خصوصیاتی که حضرت علی(علیه السلام) به آن ممتاز گشته است محل و مکان ولادت است که احدی از خلایق از انبیای عظام و اوصیای گرام از آدم تا خاتم به آن ممتاز نگشته است.
موقع ولادت حضرت عیسی بن مریم علی نبینا و آله و علیه السلام در بیت المقدس ندای غیبی مریم طاهره مادر او را از مسجد خارج کرد که اخرجی عن البیت فانّ هذه بیت العباده لا بیت الولادة)، (بیرون رو از خانه بیت المقدس زیرا که اینجا خانه عبادت است نه خانه ولادت و زائیدن) ولی زمانی که ولادت با سعادت علی(علیه السلام)نزدیک شد، مادرش فاطمه بنت اسد را به داخل کعبه دعوت نمودند. آن هم نه تصادفاً مثل زنی که در مسجد باشد و دفعتاً وضع حمل نموده باشد، بلکه به عنوان دعوت رسمی او را به درون خانه دربسته بردند.
فاطمه بنت اسد در کنار کعبه مشغول به دعا شده و از خداوند خواست تا درد زائیدن را بر او آسان گرداند یک مرتبه دیوار خانه کعبه شکافته شد و ندایی برخاست یا فاطمه ادخلی البیت، فاطمه داخل خانه شد و دیوار به حالت اولیه برگشت و موجب تعجب همه گردید. جناب عباس حاضر بود وقتی این قضیه را دید فوری برادرش جناب ابوطالب را خبر دادند که کلید درب کعبه را که نزدش بود بیاورد و آنچه کردند درب کعبه باز نشد و تا سه روز فاطمه در خانه کعبه ماند و در تمام خانه های مکه صحبت از این قضیه بود. روز سوم همان محلی که فاطمه از آن جا داخل شده بود، خارج شد و مردم هجوم آوردند و دیدند که در دست او فرزندی به زیبایی ماه است.
اسد الله در وجود آمد *** در پس پرده هر چه بود آمد
و این قضیه مورد اتفاق فریقین است[1]. چنانچه حاکم در مستدرک[2] و نور الدین صباغ مالکی می گویند و لم یولد فی البیت الحرام قبله احد سواه و هی فضیلة حضه الله تعالی بها اجلالاً و اعداءً لمرتبته و اظهاراً لتکریمه[3]. (پیش از علی احدی در خانه کعبه متولد نشد مگر خود او که این فضیلتی است خدا داده که استثناءً از جمیع افراد بشر اختصاص به آن حضرت داده است تا رتبه بلند او را مردم بشناسند و از آن تجلیل و تکریم نمایند).
و آلوسی بغدادی صاحب تفسیر روح المعانی می نویسد: تولد علی در کعبه در میان ملل جهان مشهور و معروف است و تاکنون کسی به این فضیلت دست نیافته است[4].
پی نوشتها:
[1]. مروج الذهب، مسعودی، 2، 349، شرح شفاء 1، 151 فروغ ولایت سبحانی، ص 34، کشف القسمه، 1، 90.
[2]. مستدرک حاکم، ج 37 ص 483.
[3]. فصول المهمه، فصل اول، ص 14.
[4]. شرح قصیه، عبدالباقی افندی، ص 15.
www.mazaheb.ir
