در مذهب شیعه بیشتر مواقع عزاداری و توبه به مرگ و عذاب آخرت اشاره زیادی می شود و این باعث نا امیدی انسانها می شود چرا باید اینطور باشد ؟

اسلام در خصوص نوید دادن و ترساندن مردم از عملکرد زمان آینده پیش گویان در دنیا و آخرت معیار مطلوبی را معین نموده است اینکه بپرسیم آیا تر ساندن و بیمناک شدن از مواردی همچون تعجیل درعقوبت در دنیا رسوائی قبل از مرگ سکرات و شدت مرگ سؤال نکیر و منکر عذاب قبر و ورود به محشر عبور از تیزی طراط آتش سوزان غل و زنجیری ابدی محرومیت از بهشت و یا محجوب ماندن از جمال یار و..... بهتر است یا بشارت و نوید به آینده ای درخشان و نعمتهای لایزال الهی در بهشت و امید به غفران و استعداد الهی ورحمانیت و حمیت خداوند این سؤال مانند این است که بپرسیم آیاآب بهتر است یا نان ؟ جواب هم روشن است که هر دو خوب است چه اینکه نان برای گرسنه بهتر است آ‌ب برای فرد تشنه و اگر گرسنگی و تشنگی با هم عارض شوند هر کدام شد بهتر باشد باید مراعات شود . اگر گرسنگی غالب شودنان بهتر است و اگر تشنگی غالب شود آب بهتر است و از آنجا که خوف و ترس از خداوند که همان ترس از عملکرد خودمان است داروی غلفت است و رجا و امیدواری درمان بخش نومیدی است چنانچه غفلت از عذاب الهی و غرور فریب بر قلب عارض شده باشد خوف وترس بهتر است اگر یاس و نومیدی از رحمت خداوند بر قلب عارض شود امیدواری و بشارت به رحمت بی منتهای الهی بهتر است . نهایت اگه خوف ورجا ء هرکدام حدی دارد مخصوص و پسندیده و چون ا زآن حد بگذرد نکوهیده و مذموم خواهد بود . و حد رجاء آنست که به غفلت از عذاب الهی نیانجامد و گرنه موجب خسران است چه اینکه خداوند می فرمایند :{ لایامن من مکر الله ا لا القوم الخاسرون} یعنی جزو گروه زیانکاران از عذاب الهی غافل نمی شود و حد خوف آنست که به نا امیدی نرسد و گرنه ضلالت و گمراهی است چراکه خداوند می فرمایند:{ و من یقظ من رحمة ربه الا القوم الضالین اعراف 99}یعنی چه کسی از رحمت پروردگارش نا امید می شود جز گمراهان ( حجر 56) و یا در آیه ای دیگر می فرماید { لاییایس من روح الله الاالقوم الکاقرون } یعنی جز کافران کسی از رحمت خدا نا امید نمی شود ( یوسف 78) اما از آنجا که غالب مردم در اثر غفلت و غرور و فریب و عدم وموفق جنبه رجاء و امیدواری در آنها حاکم است سزاوار است که قبل از اشراف بر موت جنبه خوف غالب باشد و به هنگام مرگ رجاء و خوش بینی بر خلاف غلبه کند . و از این مطلب چنانچه در اخبار هم وارد شده است آنست که خوف تازیانه ای است که انسان را به عمل وا میدارد و در هنگام مرگ وقت محل گذشته و در آن دم انسان طاقت اسباب و علل خوف را ندارد چه اینکه خوف ابدی قلب رایاری و فرا رسیدن مرگ را نزدیک می کند ولی نسیم امید و رجاء قلب انسان را تقریب و پرودگار ش را که مایه امید اوست محبوبش می کند و با این وضع مشتاق زیارت یار می شود .
و چنانچه مجالسی و با فردی از این حد مطلوب در روایات پا را فراتر نهد و به انذارو تر ساندن مردم بیش از حد نیاز بپردازد طبیعی است که امر پسندیده ای نیست و نباید چنین باشد و جهت مطالعه بیشتر با متون روای و قرآنی بهتر است به منابع ذیل مراجعه تا به تفصیل مطالب واقف گردد
و مراسم عزاداری هم که وسیله ارتباط معنوی و ایجاد و جذبه در قلوب با اهل بیت علیهم السلام است خود عاملی است که موجب اصلاح نفوس انسانها و به تبع مو جب اصلاح اعمال و کردار می شود .
www. eporsesh.com