آیا موارد استثنایی وجود دارد که انسان به واسطه آن بتواند نمازش را به تأخیر بیندازد؟
آن چه از روایات استفاده می شود این است که نماز اوّل وقت اهمیت ویژه و خاصی دارد و باید آن را بر کارهای معمولی و غیرضروری مقدّم داشت. اما اگر کاری که با نماز اوّل وقت در تزاحم و تعارض است به جهتی اهمیت و خصوصیتی داشته باشد که باید آن را بر نماز مقدّم داشت، تأخیر اشکالی ندارد. به عنوان نمونه انسان برای درک فضیلت نماز جماعت می تواند نماز اوّل وقت خود را به تأخیر بیندازد تا نمازش را به جماعت بخواند و یا در ماه رمضان اگر انسان نتواند با توجّه و حضور قلب نماز اوّل وقت و پیش از افطار بخواند و یا مهمانی دارد که مایل به افطار در اوّل اذان است بهتر است اوّل افطار کند و سپس نماز بخواند. البته در برخی موارد خواندن نماز اوّل وقت باطل بوده و یا به تأخیر انداختن نماز واجب می شود که در اینجا توجّه شما را به دو نمونه جلب می نماییم: - در صورتی که شرایط صحّت نماز (همچون طهارت) در اوّل وقت آن فراهم نباشد، اما فراهم نمودن شرایط تا پایان وقت امکان پذیر باشد، در این صورت خواندن نماز باطل است. مثلاً لباس فردی نجس شده و تعویض و یا تطهیر آن در اوّل وقت نماز امکان پذیر نیست اما چنین فردی تا قبل از قضا شدن نماز می تواند لباس خود را عوض و یا پاک نماید که در این صورت تا فراهم شدن شرایط صحّت نماز باید صبر نماید. - اگر کار واجبی در اوّل وقت نماز پیشامد کند. مثلاً طلبکار طلبش را درخواست کند و یا جان کسی در معرض خطر باشد و باید در اوّل وقت نماز او را به دکتر رسانید و یا نماز خواندن در اوّل وقت موجب شود انسان دچار آسیب و ضرر سنگینی گردد در این صورت به تأخیر انداختن نماز، لازم می باشد. با این وجود نباید فراموش کرد که به هر حال نماز اوّل وقت مستحبّ است اما نمی توان گفت در همه حالات بر همه کارها مقدّم است بلکه باید مورد را بررسی کرد و میان آن کاری که با نماز اوّل وقت تعارض دارد و ارزش و اهمیت نماز اوّل وقت نسبت سنجی کرد و سپس انتخاب نمود. منبع: www.porseman.org
عنوان سوال:

آیا موارد استثنایی وجود دارد که انسان به واسطه آن بتواند نمازش را به تأخیر بیندازد؟


پاسخ:

آن چه از روایات استفاده می شود این است که نماز اوّل وقت اهمیت ویژه و خاصی دارد و باید آن را بر کارهای معمولی و غیرضروری مقدّم داشت. اما اگر کاری که با نماز اوّل وقت در تزاحم و تعارض است به جهتی اهمیت و خصوصیتی داشته باشد که باید آن را بر نماز مقدّم داشت، تأخیر اشکالی ندارد.
به عنوان نمونه انسان برای درک فضیلت نماز جماعت می تواند نماز اوّل وقت خود را به تأخیر بیندازد تا نمازش را به جماعت بخواند و یا در ماه رمضان اگر انسان نتواند با توجّه و حضور قلب نماز اوّل وقت و پیش از افطار بخواند و یا مهمانی دارد که مایل به افطار در اوّل اذان است بهتر است اوّل افطار کند و سپس نماز بخواند.
البته در برخی موارد خواندن نماز اوّل وقت باطل بوده و یا به تأخیر انداختن نماز واجب می شود که در اینجا توجّه شما را به دو نمونه جلب می نماییم:
- در صورتی که شرایط صحّت نماز (همچون طهارت) در اوّل وقت آن فراهم نباشد، اما فراهم نمودن شرایط تا پایان وقت امکان پذیر باشد، در این صورت خواندن نماز باطل است. مثلاً لباس فردی نجس شده و تعویض و یا تطهیر آن در اوّل وقت نماز امکان پذیر نیست اما چنین فردی تا قبل از قضا شدن نماز می تواند لباس خود را عوض و یا پاک نماید که در این صورت تا فراهم شدن شرایط صحّت نماز باید صبر نماید.
- اگر کار واجبی در اوّل وقت نماز پیشامد کند. مثلاً طلبکار طلبش را درخواست کند و یا جان کسی در معرض خطر باشد و باید در اوّل وقت نماز او را به دکتر رسانید و یا نماز خواندن در اوّل وقت موجب شود انسان دچار آسیب و ضرر سنگینی گردد در این صورت به تأخیر انداختن نماز، لازم می باشد. با این وجود نباید فراموش کرد که به هر حال نماز اوّل وقت مستحبّ است اما نمی توان گفت در همه حالات بر همه کارها مقدّم است بلکه باید مورد را بررسی کرد و میان آن کاری که با نماز اوّل وقت تعارض دارد و ارزش و اهمیت نماز اوّل وقت نسبت سنجی کرد و سپس انتخاب نمود.
منبع: www.porseman.org





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین