آیا برای پیشگیری از رفتارهای نابهنجار کودکان و انجام اعمال عبادی می‌توان از اهرم فشار و زور استفاده کرد؟

جلو رفتارهای نابهنجار کودکان را باید گرفت؛ اما برای این کار، استفاده از اهرم فشار و زور (مگر به ضرورت) کارساز نیست. بت را باید شکست؛ اما بت شکستن راه دارد. حضرت ابراهیم علیه‌السلام بت‌ها را شکست؛ ولی برای پذیرش بت‌پرستان، تبر را به گردن بت بزرگ آویخت تا بتواند رفتار خود را توجیه و بت‌پرستان را قانع کند.
استفاده از زور، سبب طغیان کودک می‌شود.
رسول خدا فرمود:
کودکانتان را تحت فشار قرار ندهید و آنان را به طغیان وا ندارید. (1)
در موارد بسیاری، مشکلات جدی را با تذکر آرام و برخورد خوب می‌توان از بین برد.
به اعتقاد باکستن (Buksten)، از اندیشه‌روان غربی، چیزی را که می‌شود با قاشق تراشید، با چاقو نمی‌تراشند.
هیچ‌گاه فندق را با پتک نمی‌شکنند. در صورتی که فرزند شما مرتکب گناه شد، باید از ساز و کارهای بازدارنده، یعنی محرومیت، قهر، شیوه‌ی بده و بستان و تهدید، (ر. ک: ص 97) استفاده کنید و اگر مؤثر نیفتاد، تنبیه بدنی در حدی که )دیه( واجب نشود (2) و فرزند تأدیب شود، جایز است.
برای انجام عبادت، از زور و اهرم فشار استفاده نمی‌کنیم؛ زیرا مسائل عبادی زور بردار نیست و عبادت باید عاشقانه انجام شود. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
افضل الناس من عشق العبادة... و احبها بقلبه. (3)
برترین مردم کسی است که به عبادت عشق بورزد و آن را از صمیم قلب دوست بدارد. استفاده از اهرم فشار و زور، شیرینی عبادت را در کام کودکان تلخ می‌کند.
پی نوشتها:
(1)نهج الفصاحه، کلمه‌ی 451.
(2)اگر بر اثر تنبیه بدنی شما، صورت او سرخ شود، یک و نیم مثقال طلا؛ اگر کبود شود، 3 مثقال، و اگر سیاه شود، 6 مثقال طلا دیه واجب می‌شود. اگر بدن او سرخ، کبود یا سیاه شود، نصف همین مقدار بر شما واجب است (تحریر الوسیله، ج 2، ص 595).
(3)کلینی، کافی، ج 2، ص 83.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)