با دختری آشنا شده‌ام و می‌خواهم با او ازدواج کنم؛ ولی پدر و مادرم رضایت نمی‌دهند، علت چیست؟
پدران و مادران ایرانی به ویژه مادران، به طور معمول دوست دارند برای ازدواج فرزندانشان خود اقدام کنند و برایشان نوعی آرزو به شمار می‌رود و این اقدام برایشان بسیار لذت‌بخش است و با توجه به رنج‌های فراوانی که برای بزرگ کردن فرزندشان متحمل شده‌اند، برای خود در این مسأله نوعی حق قائلند. از طرفی نگرانند که نکند انتخاب فرزندشان به سبب غلبه احساسات و عواطف باشد و عاقلانه تصمیم نگرفته باشد. جالب است که والدین در انتخاب رشته تحصیلی فرزندشان دخالت جدی نمی‌کنند و آن‌گونه که برای ازدواج آنان حساسیت نشان می‌دهند، در این مسأله حساسیت چندانی ندارند؛ چرا که می‌دانند فرزندشان در انتخاب رشته تحصیلی، محکوم عواطف و احساسات خود نمی‌شود؛ در این مسأله به قدر کافی تعقل می‌کند و از آرای مشاوران تحصیلی نیز به خوبی بهره می‌برد. خوب است در مسأله ازدواجتان، رضایت پدر و مادر را جلب کنید؛ البته مقصود این نیست که حق انتخاب را به آنان بدهید. والدین فقط حق اقدام دارند و حق انتخاب با فرزند است. جلب رضایت پدر و مادر در ازدواج، افزون بر کاهش درصد خطا و ایجاد آرامش شما )با توجه به آموزه‌های دینی ما درباره جایگاه والدین(، در حقیقت کسب رضایت الاهی است. این رضایت، توأم با دعای خیر آنان، به طور قطع باعث برکات فراوانی در زندگی و سرمایه بزرگی برای آینده شما خواهد بود و عدم رضایت آنان، افزون بر اضطراب شما، ممکن است خدای نخواسته توفیقاتی را در زندگی از شما سلب کند. گذشته از این که همسر آینده شما باید مورد پسند و قبول پدر و مادرتان باشد تا مورد حمایت قرار گیرد و وی را در جایگاه عروس خانواده دوست داشته باشند و از تجربه‌های خود محرومش نسازند که اگر چنین نشود، همسر شما احساس امنیت خاطر نخواهد داشت و به جهت بی‌توجهی پدر و مادرتان دچار افسردگی خواهد شد.
عنوان سوال:

با دختری آشنا شده‌ام و می‌خواهم با او ازدواج کنم؛ ولی پدر و مادرم رضایت نمی‌دهند، علت چیست؟


پاسخ:

پدران و مادران ایرانی به ویژه مادران، به طور معمول دوست دارند برای ازدواج فرزندانشان خود اقدام کنند و برایشان نوعی آرزو به شمار می‌رود و این اقدام برایشان بسیار لذت‌بخش است و با توجه به رنج‌های فراوانی که برای بزرگ کردن فرزندشان متحمل شده‌اند، برای خود در این مسأله نوعی حق قائلند. از طرفی نگرانند که نکند انتخاب فرزندشان به سبب غلبه احساسات و عواطف باشد و عاقلانه تصمیم نگرفته باشد.
جالب است که والدین در انتخاب رشته تحصیلی فرزندشان دخالت جدی نمی‌کنند و آن‌گونه که برای ازدواج آنان حساسیت نشان می‌دهند، در این مسأله حساسیت چندانی ندارند؛ چرا که می‌دانند فرزندشان در انتخاب رشته تحصیلی، محکوم عواطف و احساسات خود نمی‌شود؛ در این مسأله به قدر کافی تعقل می‌کند و از آرای مشاوران تحصیلی نیز به خوبی بهره می‌برد. خوب است در مسأله ازدواجتان، رضایت پدر و مادر را جلب کنید؛ البته مقصود این نیست که حق انتخاب را به آنان بدهید. والدین فقط حق اقدام دارند و حق انتخاب با فرزند است.
جلب رضایت پدر و مادر در ازدواج، افزون بر کاهش درصد خطا و ایجاد آرامش شما )با توجه به آموزه‌های دینی ما درباره جایگاه والدین(، در حقیقت کسب رضایت الاهی است. این رضایت، توأم با دعای خیر آنان، به طور قطع باعث برکات فراوانی در زندگی و سرمایه بزرگی برای آینده شما خواهد بود و عدم رضایت آنان، افزون بر اضطراب شما، ممکن است خدای نخواسته توفیقاتی را در زندگی از شما سلب کند. گذشته از این که همسر آینده شما باید مورد پسند و قبول پدر و مادرتان باشد تا مورد حمایت قرار گیرد و وی را در جایگاه عروس خانواده دوست داشته باشند و از تجربه‌های خود محرومش نسازند که اگر چنین نشود، همسر شما احساس امنیت خاطر نخواهد داشت و به جهت بی‌توجهی پدر و مادرتان دچار افسردگی خواهد شد.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین