با دختری دوست شده‌ام، چه توصیه ای دارید؟ در صورتی که قصد ازدواج با او را داشته باشم چه کنم؟

بدون تردید از دیدگاه تربیتی و روان شناختی و بر اساس مقررات دینی اسلام، دوستی با جنس مخالف صحیح نیست چه هر ارتباطی که بین انسان ها برقرار می‌شود، به هدف انجام مبادله ای خاص صورت می‌پذیرد. حال سخن آن است که دوستی با جنس مخالف، چه نوع ارتباطی است؟ و چه چیزی در این دوستی و ارتباط مبادله می‌گردد؟
یقیناً رابطه اقتصادی برقرار نشده و کالا خرید و فروش نمی‌شود و یا ارتباط آموزشی در بین نیست و پیام آموزشی مبادله نمی‌گردد و بلکه تنها چیزی که در این میان مبادله می‌شود، محبت و دوستی و عشق ورزی خاص- فراتر از دوستی با جنس موافق- است و پایه این ارتباط بر این نوع مبادله‌ها تکیه دارد وگرنه دوستی شکل‌گیرد و محبتی ارزانی نمی‌گردد.
در نزد تمام مکاتب و نظام‌های فکری عرضه و مبادله محبت و دوستی خاص- که از دست دوست موافق برنمی آید- بعد از اعمال شرایطی خاص باید انجام پذیرد که یکی از شرایط اساسی آن، اعتماد سازی است به گونه ای که هر یک از طرفین در ابراز محبت و عشق خود به دیگری، وی را فردی مورد اعتماد بیابد و الا عشق را نثار بیگانه نمی‌سازد تا چه رسد به افراد غیر قابل اطمینان. این اعتماد تنها و تنها از طریق محرم بودن دوست فراهم می‌گردد. لذا به میزان محرمیت این محبت و عشق، تعمیق و خالص ترشود. لذا این روابط شرایط خاص خود را اقتضا می‌کند و این شرایط باید رعایت گردد تا مجاز شمرده شود. از جمله آن شرایط انحصاری و بی چون و چرا (اعتماد سازی) است که کامل ترین شکل آن از رهگذر محرم بودن دو دوست فراهم می‌گردد. از این رو تا عقد ازدواج انجام نپذیرفته است، این دوستی با این احساسات و ثمره خاص مجاز شمرده نمی‌شود چرا که شرط لازم را ندارد و چه بسا با تردید یکی از دو دوست در دوستی خویش، حسرتی در پی داشته باشد. حتی اگر قصد ازدواج با دوست دخترتان را داشته باشید باز هم هرگز این دوستی برای رسیدن به یک ازدواج موفق، مؤثر نیست. بلکه چه بسا تأثیر منفی هم به جای بگذارد. ازدواج موفق از مسیر دوستی قبلی با همسر آینده نمی‌گذرد بلکه از مسیر شناخت، فارغ از احساسات عاشقانه و عواطف ارزانی شده بعد از اندیشه وشناخت و اعتماد فراهم آمده می‌گذرد.
حقیقت دوستی ها
همان گونه که خود می‌دانید و جو دوستی اقتضا می‌کند، روح حاکم بر این دوستی ها عشق ورزیدن است، نه خردورزی و پای خرد و عقل در میدان عاشقی لنگ است در حالی که برای تصمیم گیری در مورد ازدواج با فرد خاص، جز بر عقل تکیه نمودن خطا است. ابتدا باید تعقل نمود و فارغ از دوستی و محبت، مشورت و تحقیق کرد و فرد مورد نظر را برگزید و آن گاه خالصانه ترین عشق و ناب ترین دوستی ها را بدون منت به دوست برگزیده (همسر خود) تقدیم نمود. در اینجا هر کاری جز عشق ورزی خطا است. دوستی‌های قبل از انتخاب همسرو تصمیم گیری در مورد ازدواج با فرد خاص، راه عقل را سد و چشم بصیرت را کور می‌سازد و اجازه نمی دهد تا یک تصمیم صحیح و عاری از خطا گرفت و فرد صد در صد مناسب را برگزید. این نوع انتخاب موجب دردسر و گرفتاری شده و زندگی را تلخ و آینده را تیره و تار می‌سازد.
تجربه و سرگذشت انسان‌های مجرب نشان می‌دهد که علاج ماجرا غیر از این را می‌طلبد. بنابراین اگر قصد دارید با دوست دخترتان ازدواج کنید، ابتدا دوستی و محبت را کنار بگذارید و همچون یک بیگانه، او را موضوع تحقیق خود قرار دهید و از برخورداری وی از شرایط مثبت کسب اطلاع کنید و وی را به عنوان همسر ایده ال بیابید. آن گاه که او را همسری ایده آل و مورد پسند برای خود یافتید، به صورت رسمی به خواستگاری او بروید و شرایط او را نیز جویا شوید و بعد از پذیرش شرایط وی با عقد رسمی به پای یک دوستی پایدار و عشق ناب جان ببازید. در این زمان هر عملی جز عشق ورزی و محبت خطا است. پس تا قبل از انتخاب، تعقل، تدبیر، تحقیق و شناخت و آن گاه انتخاب را سرلوحه کار خود قراردهید و بعد از انتخاب عشق و محبت بی چون و چرای خود را ارزانی یکدیگر سازید. تعقل و تفکر به
جای خود و عشق و دوستی به جای خود که هر نکته در جای خود نکو است وگرنه زندگی جز زندان و گرفتاری ثمره ای ندارد.
پرسمان