هیچ بخشی از زمان ذاتاً با بخش دیگر تفاوت ندارد. ولی برخی ساعتها و روزها و ماهها شرافت عرضی یافته اند. مثلا روز هفدهم ماه ربیع الاوّل به دلیل ولادت حضرت رسول اکرم((صلی الله علیه وآله)) از میمنت و شکوهی ویژه برخوردار شده است. همچنین است دیگر روزهای میمون و مبارک. از حضرت علی((علیه السلام)) روایت است: (که در آن، خداوند را نافرمانی نکنند، عید است.)
در ماه مبارک رمضان مؤمنان از مظاهر شهوت و حیوانیّت دوری می گزینند و به عالم روحانیّت و معنویّت نزدیکتر می شوند. رمضان، ماهی است که مؤمنان میهمان خداوندند و روزه یکی از عوامل بسیار مهم خودسازی است. شب قدر، شبی است که از همه شبها پربرکت تر و باارزشتر است. قرآن بر پیامبر گرامی اسلام((صلی الله علیه وآله وسلم)) در شب قدر نازل شده و عبادت و عمل صالح در این شب بهتر از عبادت و عمل صالح در هزار ماه است(2). در این شب، فرشتگان گروه گروه به اذن پروردگار نازل می شوند و خدمت حضرت مهدی، امام زمان((علیه السلام)) مشرّف می شوند و آنچه برای هر کس مقرّر شده است بر آن امام((علیه السلام))عرضه می کنند.
پی نوشتها:
1. میزان الحکمة، ج 5، حدیث 14603.
2. همان، ج 6، حدیث 16380.
منبع: www.eporsesh.com
