عالم ربانی جکیم فرزانه و فقیه نامدار حضرت آیت الله شیخ محمد بهاری در زهد وتقوی کم نظیر و در علم و کمال و فضیلت زبانزد عام و خاص بود ایشان از شاگردان برجسته و اصیل آخوند ملاحسینقلی همدانی است و در سن 32 سالگی به درجه اجتهاد رسید و در علوم مختلفی از قبیل فقه و اصول و عرفان و حکمت به حظی عظیم نائل شد سالها خوشه چینی از خرمن پر بار آخوند همدانی از او عارفی کامل ساخته بود به گونه ای که در میان سیصد تن از شاگردان مرحوم آخوند همدانی سرآمد و شاخص آنان به شمار میرفت
او که اسرار الهی در دل تابناکش موج میزد و در اخلاق و تواضع و ادب گوی سبقت را ربوده بود گاه با نگاهی عمیق و یا وعظی کوتاه خفته ای را بیدار میکرد و نور ایمان را در دلش روشن میساخت مرحوم بهاری به راستی تداوم بخش مکتب تربیتی استادش بود وراه او را به احسن وجه ادامه داد حسن برخورد و گشاده رویی و تواضع بی نظیر همگان را به حضور در مجلسش فرامیخواند به گونه ای که کودکان بهره گیری از مواعظ شیرین او را به بازی ترجیح میدادند عالمی که از تعریف و تمجید دیگران از خودش گریزان بود و از عرصه شهرت بسیار پر حذر بود. آیة الله بهاری در مسیر تکامل سکوت گرسنگی تنهایی و کم خوابی و اخلاص و خوف و رجاء را تجربه کرد و رسید به آنجا که می باید میرسید اگر چه شهرتش در میان مردمان به علت زهد و پارساییش اندک بود اما سخنان عالمان از مقام شامخش بسیار فراوان است این است تواضع و فروتنی عالمان شیعی که عصری را در اخیای سیره نبوی و علوی به سر رسانیده اند و حقانیت شیعه را با سیره عملی خود به اثبات رسانید ه اند اکنون تربت شریف آنمرحوم والا مقام و عارف جلیل القدر زیارتگاه عاشقان وشفابخش دل بیماران است.
