حضرت محمد آخرین پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)[1] و برترین الگوی[2]برای انسانها، اشرف تمام انبیاء بلکه اشرف تمام فرزندان آدم (علیه السلام) است.
او که جهان به خاطر او و خاندان طاهرینش خلق گردیده است.[3]
او که خود قرآن ناطق و قرآن مجسم است[4]، در گفتار، کردار سرآمد تمام جهانیان است.
اگر قرآن شریف سرلوحه هر سوره را (رحمان و رحیم) می سازد، خود محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) هم (إِلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ) است.[5]و اگر از جود و سخاوت سخن می گوید پیامبر نه تنها دار و ندار خود را بلکه اموال همسر خود خدیجه را نیز در راه خدا بذل و بخشش نمود.
و اگر قرآن انسان را به مقاومت و پایداری در راه توحید و یکتا پرستی فرا می خواند خود پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در تمام مشکلات و سختیها، اعمال شکنجه های مشرکین در مکه، تحریم اقتصادی سه ساله در شعب ابی طالب ، وعده و وعیدهای مشرکان از طریق حضرت ابوطالب (علیه السلام) به حضرت، هیچ تغییری در اهداف الهی و توحید او پدید نیاورد، بلکه فرمود: اگر خورشید را در کفی و ماه را در کف دیگرم قرار دهید از دعوت به توحید دست بر نمی دارم.
و نیز در صفت برجسته امانت داری که موجب امنیت در جامعه بشری می گردد و بشر تشنه آن است معروف خاص و عام بود. بطوریکه نه تنها خویشاوندن و دوستان او بلکه مشرکین اگر نبوت او را پذیرا نبودند امین بودن او را قبول داشتند و اموال خود را به رسم امانت به وی می سپردند.
لذا شبی (لیلة المبیت) که به امر خدا خواست از مکه خارج گردد، حضرت علی (علیه السلام) را خواست و صورت اموال آن مردم مشرک را که دشمن او بودند به حضرت علی سپرد تا به آنان برگرداند و به مدینه تشریف بیاورد.
فضائل و زیبائی آن بزرگوار بیش از آن است که قلم را توان نوشتن باشد. چنانچه خداوند فرمود: (ٌوَ إِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ)[6]
کتاب فضل ترا آب بحر کافی نیست
که تر کنم سرانگشت و صفحه بشمارم.
پی نوشتها:
[1]- ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ :احزاب ،40.
[2]- سوره احزاب، آیه 21.
[3]- وَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی اْلأَرْضِ جَمیعًا مِنْهُ إِنَّ فی ذلِکَ َلآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ: جاثیه، آیه 13، (حدیث کساء) –لکم- یعنی برای شما انسانها و در راس محمد و آل محمد است.
[4]- وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوی:سوره، نجم آیه 3.
[5]-(و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین)سوره انبیاء آیه 107.
[6]- سوره قلم آیه 4.
