قرآن در آخرین آیه سوره فتح در معرفی مسلمانان واقعی می فرماید : ( اشداء علی الکفار رٌحماء بینهم تَراهم رٌکِعاً سٌجِداً ) (1) آنان نسبت به کفار سخت و نسبت به مؤمنان مهربان هستند ، آنان را در حال رکوع و سجود می یابی که در صدد کسب رضای خداوند هستند . دراین آیه ، قبل از رکوع و سجود ، ( اشداء علی الکفار و رحماء بینهم ) مطرح شده است . شعار ( مرگ بر آمریکا ) و ( مرگ بر اسرائیل ) مصداق و نمونه ای برای عمل به آیه ( اشداءٌ علی الکفار ) است که در متن قرآن آمده است . البته نباید تنها به سردادن شعار اکتفا کرد که بالاتر و بهتر از شعار ، شدت عمل است که در سایه تحصیل ، وحدت ، ابتکار ، خودکفایی ، عزت نفس ، نفوذ ناپذیری و دوری از هر نوع سازش و نرمشی که سبب طمع بدخواهان شود ، به دست می آید . قرآن به زنان پیامبر می فرماید : اگر تقوا دارید ، با نرمی سخن نگویید ، تا کسی که بیماردل و هوسباز است ، در شما طمع نکند . ( اِن اتَقیتٌن فلا تَخضعنَ بِالقَول فیَطمع الذی فی قلبه مَرَض ) (2) امروز که زنان پیامبر نیستند ، این آیه برای ما پیام مهم سیاسی دارد و آن این که اگر مسلمانان تقوا دارند نباید در هیچ برخورد و قرارداد و جهت گیری سیاسی ، از خود نرمشی نشان دهند که بدخواهان در ما و منافع ما طمع کنند . مهم آن است که ما خود را نبازیم و چراغ سبزی به بدخواهان نشان ندهیم . پی نوشت: 1- سوره فتح ، آیه 29 . 2- سوره احزاب،آیه 32. منبع: پرسش های مهم پاسخ های کوتاه، حجت الاسلام محسن قرائتی
آیا شعارهایی از قبیل « مرگ بر آمریکا » و « مرگ بر اسرائیل » در مسجد و مکان های مقدس صحیح است ؟
قرآن در آخرین آیه سوره فتح در معرفی مسلمانان واقعی می فرماید : ( اشداء علی الکفار رٌحماء بینهم تَراهم رٌکِعاً سٌجِداً ) (1) آنان نسبت به کفار سخت و نسبت به مؤمنان مهربان هستند ، آنان را در حال رکوع و سجود می یابی که در صدد کسب رضای خداوند هستند . دراین آیه ، قبل از رکوع و سجود ، ( اشداء علی الکفار و رحماء بینهم ) مطرح شده است . شعار ( مرگ بر آمریکا ) و ( مرگ بر اسرائیل ) مصداق و نمونه ای برای عمل به آیه ( اشداءٌ علی الکفار ) است که در متن قرآن آمده است . البته نباید تنها به سردادن شعار اکتفا کرد که بالاتر و بهتر از شعار ، شدت عمل است که در سایه تحصیل ، وحدت ، ابتکار ، خودکفایی ، عزت نفس ، نفوذ ناپذیری و دوری از هر نوع سازش و نرمشی که سبب طمع بدخواهان شود ، به دست می آید .
قرآن به زنان پیامبر می فرماید : اگر تقوا دارید ، با نرمی سخن نگویید ، تا کسی که بیماردل و هوسباز است ، در شما طمع نکند . ( اِن اتَقیتٌن فلا تَخضعنَ بِالقَول فیَطمع الذی فی قلبه مَرَض ) (2)
امروز که زنان پیامبر نیستند ، این آیه برای ما پیام مهم سیاسی دارد و آن این که اگر مسلمانان تقوا دارند نباید در هیچ برخورد و قرارداد و جهت گیری سیاسی ، از خود نرمشی نشان دهند که بدخواهان در ما و منافع ما طمع کنند . مهم آن است که ما خود را نبازیم و چراغ سبزی به بدخواهان نشان ندهیم .
پی نوشت:
1- سوره فتح ، آیه 29 .
2- سوره احزاب،آیه 32.
منبع: پرسش های مهم پاسخ های کوتاه، حجت الاسلام محسن قرائتی
- [سایر] چرا ما از علم آمریکا استفاده میکنیم ولی شعار مرگ بر آمریکا سر می دهیم؟
- [سایر] هزینه ها و دردسرهای اسرائیل برای آمریکا چیست؟
- [سایر] باسلام چرا آمریکا از اسرائیل دفاع می کند؟ منافع اسرائیل برای آمرریکا چیست؟
- [سایر] تهدیدات نظامی آمریکا و انگلیس و اسرائیل تا چه اندازه جدی است؟
- [سایر] چرا ما می گوییم مرگ بر امریکا؟ مگه به حرفه؟ بهتر نیست به جای حرف توی عمل خودمون مرگ بر امریکا را ثابت کنیم؟ به نظر شما گفتن این حرف اصلا فایده ای دارد؟
- [سایر] اهمیت ایران برای آمریکا کدام است؟ ادوار رابطه ایران با آمریکا؟ آمریکا در نگاه امام خمینی؟ ابعاد ماهیت استکباری آمریکا؟
- [سایر] چرا با آمریکا مذاکره نمیکنیم؟
- [سایر] چرا آمریکا حزب سوم ندارد؟
- [سایر] آیا تهدیدات آمریکا بر علیه ایران کارساز است و آیا بهتر نیست ایران با آمریکا رابطه بر قرار کند؟
- [سایر] چرا بهانه دست آمریکا می دهیم و مثلا در مورد دانش هسته ای در برابر آمریکا کوتاه نمی آییم؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] در جایی که عده ای مشغول نماز جماعتند یا نماز آنان تازه تمام شده و صفها به هم نخورده است اگر کسی بخواهد فرادی یا با جماعت دیگری که برپا می شود نماز بخواند اذان و اقامه از او ساقط است به شرط این که برای آن نماز اذان و اقامه گفته باشند و نماز جماعت صحیح باشد و هر دو نماز در یک مکان و هر دو ادا و مربوط به یک وقت و در مسجد باشد.
- [آیت الله سیستانی] گاهی یک حواله متضمن دو حواله است، مانند آنکه بدهکار، طلبکار خود را با صدور چکی به نام او به بانک حواله میدهد و بانک پرداخت مبلغ مندرج در چک را به شعبهای که در شهر طلبکار است و یا به بانک دیگری ارجاع دهد تا طلبکار مبلغ مذکور را در آنجا دریافت دارد. در اینجا در حقیقت با دو حواله مواجه هستیم: اوّل: آنکه بدهکار، طلبکار خود را به بانک حواله میدهد و بدین ترتیب بانک بدهکار آن شخص میشود. دوّم: آنکه بانک طلبکار را به یکی از شعب خود و یا بانک دیگری برای دریافت مبلغ مذکور ارجاع میدهد. نقش بانک در حواله اوّلی، پذیرش حواله، و در دومی، صدور حواله است، و هر دو حواله شرعاً صحیح است. لکن اگر حواله بانک به شعبه خود، عین ذمه بانک حواله دهنده باشد، به اصطلاح فقهی، به آن حواله گفته نمیشود، زیرا در آن انتقال بدهی صورت نگرفته است، بلکه در حقیقت بانک از وکیل خود، خواسته است تا طلب شخصی را در مکان مورد نظر بپردازد. در هر صورت، جایز است که بانک در قبال انجام امور فوق، حتی قبول حواله کسی که در بانک حساب دارد، درخواست کارمزد کند، زیرا این حواله از قبیل حواله به بدهکار است که میتواند آن را نپذیرد و در این صورت مجاز به گرفتن کارمزد در قبال پذیرش آن است.