نوشیدن
اطعمه و اشربه یکی از اقسام احکام، در اسلام است.
امام رضا علیهالسلام می فرمایند:
مَن أرادَ أن لا تُؤذِیَهُ مَعِدَتُهُ فَلا یَشرَب عَلی طَعامِهِ ماءً حَتّی یَفرُغَ مِنهُ ، ومَن فَعَلَ ذلِکَ رَطِبَ بَدَنُهُ ، وضَعُفَت مَعِدَتُهُ ، ولَم تَأخُذِ العُروقُ قُوَّةَ الطَّعامِ ؛ لِأنَّهُ یَصیرُ فِی المَعِدَةِ فِجّا إذا صُبَّ الماءُ عَلَی الطَّعامِ أوَّلاً فَأَوَّلاً؛
هر کس میخواهد معدهاش او را آزار ندهد، میان غذا خوردن، آب ننوشد تا آن را به پایان برساند؛ زیرا که هر کس چنین کند، رطوبت در بدنش مینشیند و معدهاش ضعیف میشود و رگها نمیتوانند نیروی موجود در غذا را بگیرند؛ چون اگر پیدرپی آب به معده ریخته شود، معده، فراخ میگردد .
بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 323