انار چه فوایدی دارد؟

پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم :
مَن أکَلَ رُمّانَةً حَتّی یَستَتِمَّها ، نَوَّرَ اللّه‌ُ قَلبَهُ أربَعینَ لَیلَةً؛
هر کس اناری را کامل بخورد ، خداوندْ قلب او را چهل شب ، نورانی می‌دارد .
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 371 ، حدیث 1224

*******
عن زید الشحّام :
کُنتُ عِندَ أبی عَبدِاللّه‌ علیه‌السلام فَدَعا بِالحَجّامِ فَقالَ لَهُ : اِغسِل مَحاجِمَکَ وعَلِّقها ودَعا بِرُمّانَةٍ فَأَکَلَها . فَلَمّا فَرَغَ مِنَ الحِجامَةِ دَعا بِرُمّانَةٍ اُخری فَأَکَلَها ، وقالَ : هذا یُطفِئُ المِرارَ؛
به نقل از زید شحّام: نزد امام صادق علیه‌السلام بودم که حجامتگری را طلبید . پس به او فرمود : (ابزارهای حجامت خود را بشوی و بیاویز) .
آن‌گاه ، اناری طلبید و خورد . چون حجامت را به پایان برد ، انار دیگری طلبید و خورد و فرمود : (این ، تلخه را فرو می‌نشانَد) .
مکارم الأخلاق ، جلد 1 ، صفحه 170 ، حدیث 494

*******
امام صادق علیه‌السلام :
مَن أکَلَ رُمّانَةً عَلَی الرِّیقِ ، أنارَت قَلبَهُ أربَعینَ یوَما؛
هر کس ناشتا انار بخورد، [آن انار] ، قلبش را چهل روز روشن می‌کند.
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 354 ، حدیث 11
*******
پیامبر خدا صلی‌ الله ‌علیه و ‌آله و سلّم :
کُلُوا الرُّمّانَ ؛ فَلَیسَت مِنهُ حَبَّةٌ تَقَعُ فِی المَعِدَةِ إلاّ أنارَتِ القَلبَ ، وأخرَجَتِ الشَّیطانَ أربَعینَ یَوما؛
انار بخورید؛ زیرا هیچ دانه‌ای از آن در معده جای نمی‌گیرد ، مگر این که چهل روز ، قلب را نورانی می‌سازد و شیطان را برون می‌راند .
عیون أخبار الرضا علیه‌السلام ، جلد 2 ، صفحه 35 ، حدیث 80

*******
امام صادق علیه‌السلام :
أربَعَةٌ یَعدِلنَ الطَّبائِعَ : الرُّمّانُ السّورانِیُّ ، والبُسرُ المَطبوخُ ، وَالبَنَفسَجُ ، وَالهِندَباءُ ؛
چهار چیز ، طبع را اعتدال می‌بخشد : انار سورانی ، خرمای نارس پخته‌شده ، بنفشه ، و کاسنی .
الخصال ، صفحه 249 ، حدیث 113
*******
امام صادق علیه‌السلام :
مَن أکَلَ رُمّانا عِندَ مَنامِهِ فَهُوَ آمِنٌ فی نَفسِهِ إلی أن یُصبِحَ ؛
هر کس در هنگام خفتن، یک انار بخورد ، تا صبح ، جانش در امان است .
طبّ الأئمّة لابنی بسطام ، صفحه 134 و بحار الأنوار ، جلد 66 ، صفحه 164

*******
امام صادق علیه‌السلام :
عَلَیکُم بِالرُّمّانِ ؛ فَإِنَّهُ لَم یَأکُلهُ جائِعٌ إلاّ أجزَأَهُ ، ولا شَبعانُ إلاّ أمرَأَهُ ؛
بر شما باد انار؛ چرا که هیچ گرسنه‌ای آن را نمی‌خورد ، مگر این که وی را بسنده است و هیچ سیری آن را نمی‌خورد ، مگر این که غذا را بر وی گوارا می‌سازد .
الکافی ، جلد 6 ، صفحه 352 ، حدیث 1