چرا باید نماز خواب آلوده و بدون حضور قلب را رها کرد؟

امام علی علیه‌السلام :
إذا غَلَبَتکَ عَینُکَ وأنتَ فی الصَّلاةِ فاقطَعِ الصَّلاةَ ونَم ؛ فإنَّکَ لا تَدرِی تَدعُو لک أو علی نفسِکَ! ؛
هرگاه در حال نماز خواب بر تو غلبه کرد ، نماز را قطع کن و بخواب ؛ زیرا در چنان حالی نمی‌دانی که برای خودت دعا می‌کنی یا نفرین .
بحار الأنوار : 84 / 283 / 5

*******
امام باقر علیه‌السلام :
لا تَقُمْ إلی الصَّلاةِ ‌مُتَکاسِلاً ولا مُتَناعِسا ولا مُتَثاقِلاً ؛ فإنّها مِن خَلَلِ النِّفاقِ ، وإنَّ اللّه‌َ نَهَی المؤمنینَ أن یَقُومُوا إلی الصَّلاةِ وهُم سُکاری یَعنِی مِنَ النَّو م ؛
با حالت کسل و خواب آلود و سنگین به نماز نایست ؛ زیرا اینها از خصلتهای نفاق است و خداوند مؤمنان را از این که در حالت مستی ؛ یعنی مستی خواب ، به نماز ایستند نهی فرموده است .
تفسیر العیّاشی : 1 / 242 / 134 منتخب میزان الحکمة : 328