فلاسفه اسلامی (قسر دائم) و (قسر اکثری) را در عالم طبیعت محال و امری نشدنی می دانند.
مقصود از (قسر دائم) آن است که حقیقتی از حقایق هستی در دوره ی روزگارش از خواسته طبیعی خود محروم باشد. مثلا آتش هیچ گاه حرارت نداشته باشد یا در جهان نیرویی باشد که از آغاز پیدایش آتش تا هنگامی که آتش در جهان وجود دارد از حرارت آتش جلوگیری کند. این امری محال است، که در فلسفه به اثبات رسیده است.
مقصود از (قسر اکثری) آن است که طبیعت در اکثر دوره عمرش از اقتضای ذاتی خود محروم باشد این را هم فلاسفه محال می دانند. این نظریه فلسفی که به شکل قانون در جهان هستی جاری است به ما می گوید که روزگار ظلم و جور در بشر سپری خواهد شد و به جای آن روزگار عدل و داد خواهد آمد.
این نظریه فلسفی می گوید: قسر انسانیَّت در عمر او محال است ، چنان که در بیشتر عمر او نیز محال خواهد بود. پس روزگاری خواهد آمد که روزگار انسانیَّت باشد. و به یقین روزی خواهد آمد که بشر از اسارت و بردگی حیوان صفتان رهایی یابد و در سایه مهر انسانها زیست کند و زندگی داشته باشد.
منبع: موعود شناسی وپاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
