با توجه به آیه 30 سوره بقره: "و اذقالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون"، حضرت آدم (ع) خلیفه رب بود یا خلیفةالله؟

چون در آیه 31 سوره بقره، رمز و راز برگزیدن انسان به عنوان خلیفه را علم به همه اسمای الاهی بیان کرد و فرمود: "علّم آدم الاسماء کلّها" و اسمی که دربردارنده همه اسما بوده و همه اسما جلوه آن است، اسم "الله" است. انسان خلیفه­ خداست نه خلیفه رب؛ زیرا ربّ یکی از اسمای الاهی و جلوه­ای از اسم "الله" است. با توجه به این که اولاً: مراد از اسما، حقایق عالیه ای است که همه حقایق عالم از آن نشأت ­گرفته و حقایق عالم، اعم از غیب و شهود را شامل می­شود. ثانیاً: تعلیم اسما به معنای اعطای آنها به انسان است. ثالثاً: حقیقت الاهی در کسوت آنها ظاهر و متجلی می­شود، پس در حقیقت، انسان جلوه گاه همه اوصاف الاهی و عهده­دار همه کارهای خدایی و خلیفه کامل الاهی بر ماسوی­الله است.