اختلاط زن و مرد
هیچ لزومی در اختلاط زن و مرد آن هم در اموری که می‌تواند به وسیلة مردان یا زنان به تنهایی انجام شود وجود ندارد. برای تبیین دقیق این مسئله گفتنی است:
اسلام دربارة اشتغال زن دوگونه حکم دارد:
1. احکام الزامی (فقهی حقوقی): این دسته از احکام، مسائلی هستند که برای پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه، قیود خاصی را وضع می‌کنند و مقرر می‌دارند که اختلاط زن و مرد در جامعه، باید با حفظ کامل موازینی چون حجاب، خودداری از انگیزه‌های شهوانی و امثال آن باشد. از این رو کار کردن زن در جایی که مرد نامحرم هست، با شرایط زیر اشکال ندارد:
الف. زن حجاب کامل را رعایت کند و بیشتر از ضرورت با مرد صحبت نکند و ارتباط نداشته باشد.
ب. در نگاه کردن هم فقط به دست و صورت، آن هم بدون قصد لذت و شهوت اکتفا شود. بلی بودن زن و مرد نامحرم در محل خلوتی که کس دیگری نمی‌تواند وارد آنجا شود، حرام است و باید زود خارج شوند و نماز خواندن هم در چنین مکانی اشکال دارد.
2. احکام اخلاقی: این دسته از احکام مقرر می‌دارند که فعالیت زن در جامعه، باید متناسب با شخصیت و کرامت واقعی او و متناسب با جایگاه اجتماعی وی و مفید برای جامعه باشد. برای مثال وجود پزشک زن برای بیماری‌های مخصوص زنان که نوعا با لمس و نگاه به نقاط مختلف بدن همراه است برای جامعه اسلامی یک ضرورت اجتماعی در همه دوران ها است. نیز دارا بودن آموزگار زن برای دختران، یک ضرورت است. البته در بسیاری از مشاغل دیگر چنین ضرورتی وجود ندارد.
بنابراین از نظر فقهی در صورت رعایت ضوابط و حدود شرعی، منع اساسی از اختلاط وجود ندارد اما از نظر اخلاقی حفظ جایگاه شخصیتی زن لازم است تا در صورت امکان به خصوص در مواردی که هیچ احتیاجی به حضور زنان یا مردان نیست از این قبیل اختلاطها اجتناب شود.
پرسمان
