با عرض سلام و خدا قوت. من شنیدم که در قرآن در مورد اینکه حیات در هیچ سیاره ای جز زمین نیست و اینکه موجود زنده ای در هیچ جای جهان جز زمین وجود ندارد اشاره شده است. آیا این صحت دارد ؟ و در صورت درستی ، لطفا بخش هایی که در قرآن به این موضوع اشاره شده را برایم بنویسید. با تشکر فراوان.

آیات متعددی در قرآن است که نشان دهنده وجود موجوداتی در زمین وآسمان است بل له ما فی السموات والارض کل له قانتون بلکه هر چه در آسمان و زمین است از آن اوست و همه فرمان‌پذیر اویند و له اسلم من فی السموات والارض طوعا و کرها و الیه یرجعون هر که در آسمان و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوی او بازگردانیده می‌شوند. (من) در زبان عربی برای موجودات ذی‌شعور است یعنی در زمین و آسمان‌ها موجوداتی دارای ادراک و فهم هستند. الم‌تر ان الله یسبح له من فی السموات والارض والطیر صافات کل قد علم صلاته و تسبیحه آیا نمی‌بینی که هر کس در آسمان و زمین است تا پرندگانی که در آسمان پر گشایند خداوند را تسبیح می‌کند و همه آنها به تسبیح و نماز خود آگاهند. این آیه صریح است در این که موجودات زمینی و آسانی دارای ادراک و شعور و علم و آگاهی می‌باشند. آیات از این دست فراوان است، بنابراین از نظر قرآن وجود موجوداتی در آسمان‌ها و کرات دیگر مورد تأیید است. اگر چه جزئیات آن برای ما مکشوف نیست. ضمن این که از نظر عقلی نیز وجود موجوداتی در کرات دیگر و وجود حیات در کهکشان‌ها و سیاره‌ها و ستاره‌ها محال نیست. اما هنوز علم ما به کشف بسیاری از اصرار خلقت موفق نشده است. نکته دیگر این که تمام موجوداتی که در زمین و آسمان و کهکشان‌ها هستند دارای وجود مادی‌اند. زیرا زمین و آسمان مادی‌اند. چنانچه در پاسخ سؤال اول روشن شده عالم وجود دارای سه مرتبه است به عالم مادی (ناسوت) که دارای خواص و ویژگی‌های مادی است، عالم برزخ که عالمی مجرد است اما برخی آثار ماده چون مقدار را دارد و عالم مجردات که مطلقا و کاملًا مجرد است و کاملًا از ماده منزه است و نام موجوداتی که در میان زمین و آسمان هستند دارای حیات مادی‌اند. اما این تعبیر که نام سیاره‌ها و ستاره‌ها و منظومه‌ها و کهکشان‌ها برای انسان آفریده شده‌اند تعبیر درستی نیست هر موجودی هدف و غایت خود را دارد و ما خلقنا السماء والارض و ما بینهما باطلًا و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را بین این دو است باطل و بیهوده نیافریدیم. هدف و غایت آن بازگشت به خداوند متعال است: (معاد و برگشت به سوی خداوند سبحان از نظر آیات قرآن یک مسأله کلی و عام بوده و مخصوص به انسان نیست با دقت و تدبر در نکات و تعبیرات موجود در آیات به این حقیقت واقف می‌شویم که خلق و ایجاد هر موجودی ملازم با برگشت دادن آن است یعنی اعطاء وجود هر موجودی از جانب حضرت حق توأم با خصوصیت عود، سیر و حرکت آن به سوی حضرت حق بوده و وجود هر موجودی در نهاد خود برگشت به سوی خداوند را اقتضاء می‌کند). الله یبدو الخلق ثم بعیده ثم الیه ترجعون خداوند آفرینش را آغاز و سپس آن را اعاده و برگشت می‌دهد و سپس به سوی او بازگردانیده می‌شوید. در این رهگذر برخی از موجودات در تصرف انسان هستند نه همگی آن(1) به عبارت دیگر انسان هدف نهایی خلقت و آفرینش است و خداوند متعال به او قدرتی داده است که بتواند بر موجودات دیگر- مادی- تسلط داشته باشد، اما تسلط و تصرف انسان به این معنا نیست که موجودات دیگر برای انسان آفریده شده باشند. بله عرفاء بیان می‌فرمایند که تمام موجودات عالم تحت تدبیر انسان کامل هستند و این اختصاص به موجودات مادی ندارد بلکه ما سوی الله تحت تدبیر و اراده انسان کامل هستند. موفق باشیدپی‌نوشت‌ (1)) ابراهیم/ 32 و 33- نمل/ 12 و 14- لقمان/ 20- جاثیه/ 31)