با سلام من مدتی قبل به اختلال اضطراب دچار شدم البته علتشم قبلا در نامه های خودم عنوان کردم؛پیش روانشناس که رفتم گفتم صدای قلبم به صورت کوبش حس میکنم ولی ضربانم همون 70 باردر دقیقه میزنه بهم داروی پروپرانول 10,آمی تریپتیلین 10 میلی,تری فلوئوپرازین 1 میلی داد گفت 2 ماه بخور؛من خوردم بعد 2 ماه 70,80 درصد بهتر شدم رفتم دکتر گفت پروپرانول 20 کنم و 3 ماه بخورم.سوالم اینکه آیا پروپرانول مصرف طولانی مدت ضرر ندارد؟وآیا این اختلال درمان شدنی است؟انجام چه کارهایی روند بهبود آن را تسریع میکند؟و تا کی با دارو مصرف کنم؟با سپاس فراوان از شما
باسلامکاربر گرامی مصرف هر دارویی حتی قرص سرماخوردگی دارای عوارض خاص خود است اما وقتی متخصص دارویی برای ما تجویز می کند یعنی نفع آن بیش از ضرر آن است لذا شما باید مطابق با نظر متخصص تان دارو مصرف نمایید ضمن اینکه زمان مناسب برای قطع دارو توسط همین متخصص اعلام می شود.ولی به طور کلی در مورد مشکلات اضطرابی، تنها استفاده از دارو توصیه نمی شود بلکه استفاده از شیوه های تنفس درست و همچنین آرامش ورزی نیز توصیه می شود. در این زمینه باید به روان شناس مراجعه کنید. من یک سری روش تنفس برای کنترل ضربان قلب به شما ارایه می هم اما مراجعه حضوری ، مسلما تاثیرات بیشتری دارد:آه آرام بخشآه کشیدن و یا خمیازه کشیدن نشانه این است که شما اکسیژن کافی در اختیار ندارید. اه، اندکی از تنش شما را رها می سازد و می توان با انجام ان خود را ارام سازید.زمانی که قصد داشتید صحبت کنید و احساس کردید که نفس کم اوردید و دچار اضطراب شدید این اقدامات را انجام دهید:- صاف بایستید- آهی عمیق بکشید در حین اینکه هوا را به شتاب از ریه تان بیرون می فرستید صدای رهایی عمیق از تنش را بشنوید.- بگذارید هوای تازه به طور طبیعی وارد ریه تان شود.- این کار را هشت تا دوازده بار انجام دهید و تا وقتی که احساس می کنید بدان احتیاج دارید ادامه دهید و احساس آرمیدگی را تجربه کنید.تنفس تجسمی - کف اتاق روی فرش یا پتو در حالت آرام دراز بکشید.- دستان خود را به ارامی روی ناحیه شبکه عصبی زیر معده و جلو آئورت(نقطه ای که دنده های قفسه سینه در بالای شکم از هم جدا می شوند)قرار دهید و برای چند دقیقه به آرامی و ژرف تنفس کنید.- تجسم کنید با هر نفسی که فرو می برید انرژی وارد ریه های شما می شود و بی درنگ در ناحیه شبکه عصبی تان ذخیره می شود. ضمنا روزی دو بار به مدت 10 تا 15 دقیقه عمل آرمیدگی را انجام دهید. این روش عبارتست از:به پشت تکیه دهید و تا حد ممکن وضعیت راحت و آسوده ای اختیار کنید . چشمان خود را به آ ر امی ببندید . آهنگ تنفس تان را تنظیم کنید (مکث کنید ) به تنفس موزون و آهنگین خود توجه کنید . (مکث کنید ) نفس دیگری بکشید . این بار کمی عمیق تر ، حالا احساس آرامش ، آسودگی و آرمیدگی می کنید . (مکث کنید ) حالا بیشتر و بیشتر بدنتان آسوده تر و آرمیده تر می شود؛ دست راست خود را مشت کنید و به آرامی مچ خود را بفشارید . آن را محکم تر و محکم تر بفشارید و تنشی را که ایجاد کرده اید مرور کنید. آن را فشرده نگه دارید تا در مچ، دست و ساعدتان تنش را احساس کنید.مکثی کوتاه کنید ) حالا عضلات دستتان را رها و شل کنید ، بگذارید که انگشتان دستتان رها و شل باشند . به مغایرت احساس تنش و احساس آرمیدگی فعلی خود توجه کنید . (مکثی کوتاه کنید ) حالا همه بدن تان به سوی آرمیدگی پیش می رود و حتی آرمیدگی بیشتر و کامل تر . (مکثی کوتاه کنید ) حالا از ناحیه آرنج هر دو دست خود را خم کنید و تنش را در عضله دو سر دستتان وارد کنید. آن ها را محکم تنیده کنید تا تقریباً بلرزند . آن ها را سفت نگه دارید و تنشی را که ایجاد کرده اید، مرور کنید. (مکثی کوتاه بکنید) حالا به آرامی دست هایتان را از طرفین دراز کنید . دست هایتان شل می شوند و حالا احساس سنگینی و آرمیدگی در دست های تان دارید . به تنشی که از عضلاتتان رخت بر می بندد و آرمیدگی که بجای تنش می نشیند ، توجه کنید. حالا بگذارید این آرامش در بقیه اندامتان جریان و گسترش یابد ، حالا آرمیده تر می شوید . (مکث) (از این به بعد ، وقتی مکث می کنید که به نظرتان برای تحقق تنش زدایی و آرمید گی به مقداری زمان نیاز دارید .) همة توجه خود را معطوف گرد ن ، شانه ها و قسمتهای بالایی پشت تان کنید . همان طور که به آرامی نفس می کشید ، تصور کنید که شما تنش را از گرد ن ، شانه ها و قسمت های بالایی پشت تان رها می کنید و این قسمت ها سنگین تر و بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوند . وقتی شما تنش را در بازوها ، گردن ، شانه ها و قسمت بالایی پشت تان رها می کنید ، احساس می کنید موج آرمیدگی از ناحیه تنه ، قسمت های پایین تر پشت و شکم تان به سوی پایین بدنتان حرکت می کند. با هر تنفس شما بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوید.حالا عضلات نشیمنگاه و ران هایتان را محکم منقبض کنید . برای انقباض ران هایتان ، در حالتی که انگشتان پاهایتان از زمین فاصله دارند، پاشنه هایتان را بر زمین فشار دهید ، تنش را نگه دارید. عضلات ران را محکم و تنیده کنید. حالا عضلات را شل و رها کنید .حالا به تفاوت بین آرمیدگی و تنیدگی عضلات ران ها و نشیمنگاه خود توجه کنید بگذارید احساس آرامش را هر چه عمیق تر و کامل تر احساس کنید.حالا مثل زمانی که می خواهید روی نوک پنجه راه بروید ، انگشتان پاهایتان را روی زمین بگذارید و آن را فشار دهید. احساس می کنید عضلات پشت ساق پاهایتان محکم و تنیده تر می شو د . تنش را نگه دارید . تنش را در این گروه عضلات مرور کنید و حالا آرمیدگی.مقاومت بین تنش و احساس مطبوع آرامش و آرمیدگی عمیق تان را احساس کنید . در حالی که شما آرمیدگی بیشتری احساس می کنید، قسمت های پایینی بدنتان سنگین تر می شود.در ضمن انجام ورزش منظم هم به شما توصیه می شود اما در انتخاب نوع ورزش حتما با روانپزشکتان مشورت نمایید.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:

با سلام من مدتی قبل به اختلال اضطراب دچار شدم البته علتشم قبلا در نامه های خودم عنوان کردم؛پیش روانشناس که رفتم گفتم صدای قلبم به صورت کوبش حس میکنم ولی ضربانم همون 70 باردر دقیقه میزنه بهم داروی پروپرانول 10,آمی تریپتیلین 10 میلی,تری فلوئوپرازین 1 میلی داد گفت 2 ماه بخور؛من خوردم بعد 2 ماه 70,80 درصد بهتر شدم رفتم دکتر گفت پروپرانول 20 کنم و 3 ماه بخورم.سوالم اینکه آیا پروپرانول مصرف طولانی مدت ضرر ندارد؟وآیا این اختلال درمان شدنی است؟انجام چه کارهایی روند بهبود آن را تسریع میکند؟و تا کی با دارو مصرف کنم؟با سپاس فراوان از شما


پاسخ:

باسلامکاربر گرامی مصرف هر دارویی حتی قرص سرماخوردگی دارای عوارض خاص خود است اما وقتی متخصص دارویی برای ما تجویز می کند یعنی نفع آن بیش از ضرر آن است لذا شما باید مطابق با نظر متخصص تان دارو مصرف نمایید ضمن اینکه زمان مناسب برای قطع دارو توسط همین متخصص اعلام می شود.ولی به طور کلی در مورد مشکلات اضطرابی، تنها استفاده از دارو توصیه نمی شود بلکه استفاده از شیوه های تنفس درست و همچنین آرامش ورزی نیز توصیه می شود. در این زمینه باید به روان شناس مراجعه کنید. من یک سری روش تنفس برای کنترل ضربان قلب به شما ارایه می هم اما مراجعه حضوری ، مسلما تاثیرات بیشتری دارد:آه آرام بخشآه کشیدن و یا خمیازه کشیدن نشانه این است که شما اکسیژن کافی در اختیار ندارید. اه، اندکی از تنش شما را رها می سازد و می توان با انجام ان خود را ارام سازید.زمانی که قصد داشتید صحبت کنید و احساس کردید که نفس کم اوردید و دچار اضطراب شدید این اقدامات را انجام دهید:- صاف بایستید- آهی عمیق بکشید در حین اینکه هوا را به شتاب از ریه تان بیرون می فرستید صدای رهایی عمیق از تنش را بشنوید.- بگذارید هوای تازه به طور طبیعی وارد ریه تان شود.- این کار را هشت تا دوازده بار انجام دهید و تا وقتی که احساس می کنید بدان احتیاج دارید ادامه دهید و احساس آرمیدگی را تجربه کنید.تنفس تجسمی - کف اتاق روی فرش یا پتو در حالت آرام دراز بکشید.- دستان خود را به ارامی روی ناحیه شبکه عصبی زیر معده و جلو آئورت(نقطه ای که دنده های قفسه سینه در بالای شکم از هم جدا می شوند)قرار دهید و برای چند دقیقه به آرامی و ژرف تنفس کنید.- تجسم کنید با هر نفسی که فرو می برید انرژی وارد ریه های شما می شود و بی درنگ در ناحیه شبکه عصبی تان ذخیره می شود. ضمنا روزی دو بار به مدت 10 تا 15 دقیقه عمل آرمیدگی را انجام دهید. این روش عبارتست از:به پشت تکیه دهید و تا حد ممکن وضعیت راحت و آسوده ای اختیار کنید . چشمان خود را به آ ر امی ببندید . آهنگ تنفس تان را تنظیم کنید (مکث کنید ) به تنفس موزون و آهنگین خود توجه کنید . (مکث کنید ) نفس دیگری بکشید . این بار کمی عمیق تر ، حالا احساس آرامش ، آسودگی و آرمیدگی می کنید . (مکث کنید ) حالا بیشتر و بیشتر بدنتان آسوده تر و آرمیده تر می شود؛ دست راست خود را مشت کنید و به آرامی مچ خود را بفشارید . آن را محکم تر و محکم تر بفشارید و تنشی را که ایجاد کرده اید مرور کنید. آن را فشرده نگه دارید تا در مچ، دست و ساعدتان تنش را احساس کنید.مکثی کوتاه کنید ) حالا عضلات دستتان را رها و شل کنید ، بگذارید که انگشتان دستتان رها و شل باشند . به مغایرت احساس تنش و احساس آرمیدگی فعلی خود توجه کنید . (مکثی کوتاه کنید ) حالا همه بدن تان به سوی آرمیدگی پیش می رود و حتی آرمیدگی بیشتر و کامل تر . (مکثی کوتاه کنید ) حالا از ناحیه آرنج هر دو دست خود را خم کنید و تنش را در عضله دو سر دستتان وارد کنید. آن ها را محکم تنیده کنید تا تقریباً بلرزند . آن ها را سفت نگه دارید و تنشی را که ایجاد کرده اید، مرور کنید. (مکثی کوتاه بکنید) حالا به آرامی دست هایتان را از طرفین دراز کنید . دست هایتان شل می شوند و حالا احساس سنگینی و آرمیدگی در دست های تان دارید . به تنشی که از عضلاتتان رخت بر می بندد و آرمیدگی که بجای تنش می نشیند ، توجه کنید. حالا بگذارید این آرامش در بقیه اندامتان جریان و گسترش یابد ، حالا آرمیده تر می شوید . (مکث) (از این به بعد ، وقتی مکث می کنید که به نظرتان برای تحقق تنش زدایی و آرمید گی به مقداری زمان نیاز دارید .) همة توجه خود را معطوف گرد ن ، شانه ها و قسمتهای بالایی پشت تان کنید . همان طور که به آرامی نفس می کشید ، تصور کنید که شما تنش را از گرد ن ، شانه ها و قسمت های بالایی پشت تان رها می کنید و این قسمت ها سنگین تر و بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوند . وقتی شما تنش را در بازوها ، گردن ، شانه ها و قسمت بالایی پشت تان رها می کنید ، احساس می کنید موج آرمیدگی از ناحیه تنه ، قسمت های پایین تر پشت و شکم تان به سوی پایین بدنتان حرکت می کند. با هر تنفس شما بیشتر و بیشتر آرمیده تر می شوید.حالا عضلات نشیمنگاه و ران هایتان را محکم منقبض کنید . برای انقباض ران هایتان ، در حالتی که انگشتان پاهایتان از زمین فاصله دارند، پاشنه هایتان را بر زمین فشار دهید ، تنش را نگه دارید. عضلات ران را محکم و تنیده کنید. حالا عضلات را شل و رها کنید .حالا به تفاوت بین آرمیدگی و تنیدگی عضلات ران ها و نشیمنگاه خود توجه کنید بگذارید احساس آرامش را هر چه عمیق تر و کامل تر احساس کنید.حالا مثل زمانی که می خواهید روی نوک پنجه راه بروید ، انگشتان پاهایتان را روی زمین بگذارید و آن را فشار دهید. احساس می کنید عضلات پشت ساق پاهایتان محکم و تنیده تر می شو د . تنش را نگه دارید . تنش را در این گروه عضلات مرور کنید و حالا آرمیدگی.مقاومت بین تنش و احساس مطبوع آرامش و آرمیدگی عمیق تان را احساس کنید . در حالی که شما آرمیدگی بیشتری احساس می کنید، قسمت های پایینی بدنتان سنگین تر می شود.در ضمن انجام ورزش منظم هم به شما توصیه می شود اما در انتخاب نوع ورزش حتما با روانپزشکتان مشورت نمایید.با تشکر از تماس شما





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین