اعتیاد
عادت کردن و خو گرفتن را اعتیاد گویند. این عنوان به مناسبت در بابهای زکات، خمس، صوم، حج و نکاح مطرح شده است.
سلام،راجع به صحبت با خانوادم و کمک گرفتن از مادرم برای رفع مشکل اعتیاد شخص مورد علاقه ام مشکل من اینجاست که نمیتونم با خانوادم صحبت کنم خیلی تلاش کردم ولی نمیشه و اینکه اونها هم به حرفام گوش نمیدن
باسلامدوست گرامی در یادداشت قبلی هم توضیح دادم که اگر این اقا واقعا معتاد است به هیچ عنوان موردی مناسب برای ازدواج نیست.چرا از روی احساسات دست به انتخاب می زنید؟انتخاب همسر انتخاب شال یا روسری نیست که اگر مناسب تان نبود آن ر ا کنار بگذارید. مساله یک عمر زندگی و سرنوشت تان است.وقتی می دانید که ایشان اعتیاد دارد چرا بر این ازدواج اصرار می ورزید؟؟؟؟؟؟؟؟؟عمدتا افراد معتاد موردی مناسبی برای ازدواج نیستند حتی اگر ترک کرده باشند چون با کوچکترین چالشی مجددا به سرمنشا مشکل خود باز می گردند لذا قدری منطقی تر رفتار کنید و رابطه تان با این اقا را قطع کنید و سعی کنید فرصتهای مناسب و متناسب برای ازدواج را بررسی کنید.با تشکر از تماس شما
باسلامدوست گرامی در یادداشت قبلی هم توضیح دادم که اگر این اقا واقعا معتاد است به هیچ عنوان موردی مناسب برای ازدواج نیست.چرا از روی احساسات دست به انتخاب می زنید؟انتخاب همسر انتخاب شال یا روسری نیست که اگر مناسب تان نبود آن ر ا کنار بگذارید. مساله یک عمر زندگی و سرنوشت تان است.وقتی می دانید که ایشان اعتیاد دارد چرا بر این ازدواج اصرار می ورزید؟؟؟؟؟؟؟؟؟عمدتا افراد معتاد موردی مناسبی برای ازدواج نیستند حتی اگر ترک کرده باشند چون با کوچکترین چالشی مجددا به سرمنشا مشکل خود باز می گردند لذا قدری منطقی تر رفتار کنید و رابطه تان با این اقا را قطع کنید و سعی کنید فرصتهای مناسب و متناسب برای ازدواج را بررسی کنید.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:
سلام،راجع به صحبت با خانوادم و کمک گرفتن از مادرم برای رفع مشکل اعتیاد شخص مورد علاقه ام مشکل من اینجاست که نمیتونم با خانوادم صحبت کنم خیلی تلاش کردم ولی نمیشه و اینکه اونها هم به حرفام گوش نمیدن
پاسخ:
باسلامدوست گرامی در یادداشت قبلی هم توضیح دادم که اگر این اقا واقعا معتاد است به هیچ عنوان موردی مناسب برای ازدواج نیست.چرا از روی احساسات دست به انتخاب می زنید؟انتخاب همسر انتخاب شال یا روسری نیست که اگر مناسب تان نبود آن ر ا کنار بگذارید. مساله یک عمر زندگی و سرنوشت تان است.وقتی می دانید که ایشان اعتیاد دارد چرا بر این ازدواج اصرار می ورزید؟؟؟؟؟؟؟؟؟عمدتا افراد معتاد موردی مناسبی برای ازدواج نیستند حتی اگر ترک کرده باشند چون با کوچکترین چالشی مجددا به سرمنشا مشکل خود باز می گردند لذا قدری منطقی تر رفتار کنید و رابطه تان با این اقا را قطع کنید و سعی کنید فرصتهای مناسب و متناسب برای ازدواج را بررسی کنید.با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام حاج اقا دختری 21ساله هستم. شبیه مشکل خودمو توی پیامها دیدم و شما در جواب اون شخص رو به زندگی بهتر و دکتر کرمانی ارجاع دادید من پیش ایشون رفتم و مشکلمو گفتم.اما ایشون گفتند که شما از این موارد مشاوره زیاد دارید و بهتر می تونید راهنمایی کنید.قراره که باشما راجع به من صحبت کنند. متشکرم.
- [سایر] سلام. خسته نباشید. من حدودا 11 ماهه که با مردی که 14 سال از خودم بزرگتره آشنا شدم و تقریبا یک علاقه زیادی نسبت به هم پیدا کردیم.من 24 ساله و اون38سالشه. شهر محل زندگی مون هم فرق میکنه.مادر من خیلی مخالفت میکنه.فقط بخاطر سنش.اما از لحاظ انسان بودن خداشناسی شغل و درآمد خوب و خانه و ماشین همه چیز دارد و از نوع خوب هم دارد.و بسیار هم میگوید که مرا دوست دارد و عاشق من است . فشار مادرم انقدر زیاد است که نه میتونم دلش رو بشکنم نه با خواسته اش موافقت کنم . به هیچ وجه هم مادرم اخلاق و عقیده اش عوض نمیشه.میگه اون فردا پیر میشه و تو جوونتر.ولی این مسئله واسه من حل شده است . من خیلی به خانوادم وابسته هستم و اصلا یه جوری شده که میترسم ازدواج کنم مادرم و پدرم تنها بشن . یعنی مادرم بدش هم نمیاد که من تو خونه بمونم . انقدر مخالفت میکنه با همه خواستگارها که دیگه منم خسته شدم و تمایلی به ازدواج ندارم . چون مادرم واقعا رفتاری از خودش نشون میده که آدم از زندگیش سیر میشه . واسه همه خواستگارهام که بجز ایشون هستند ایرادهای زیادی میگیره و همیشه مرغ همسایه غازه . خیلی ازش خواستم که با یک روانشناس صحبت کنه ولی بد برداشت میکنه. خیلی قرآن میخونم و سعی میکنم آرامش خودمو حفظ کنم ولی نمیشه . اصلا اعتماد به نفس ندارم . همیشه استرس دارم . همیشه افسرده و غمگینم و گریه میکنم . علاقه ای هم به این دنیا و قشنگیاش ندارم یعنی یه جورایی مردم دیگه . در ضمن مادر من تقریبا با همه اعضای خونه مشکل داره . با پدرم از بدو ازدواج دچار مشکل بوده و بدون عشق و علاقه ازدواج کرده . پدرم هم از مادرم بزرگتره حدود15 سال . مادرم فکر میکنه که زندگی منم قراره اینجوری بشه . اصلا نمیتونه خوشبختی رو احساس کنه . با اینکه پدرم زیاد هم آدم بدی نیست . فقط کمی اخلاقش تنده. نمیدونم میتونید کمکم کنید یا نه فقط گفتم حرفمو بگم بلکه خالی بشم . ازتون ممنونم .
- [سایر] سلام حاج آقا مرادی.راستش من صحبتای شما رو در برنامه ی مردم ایران سلام گوش نمی کنم چون محصلم اما مادرم انقدر از صحبتاتون تعریف می کنن اومدم سایتتون. راستش ما خانواده ی محجبه ای هستیم و خودم هم با حجابم. ولی خیلی به هنر و ورزش علاقه دارم و یکی از علایق من هم بدلکاری هستش. من خیلی دوست دارم در کلاسهای بدلکاری شرکت کنم،اما خانوادم به دلیل اینکه مربی این حرفه مرد هستش دوست ندارن که من برم.البته خودم هم ترجیح می دادم که مربیش خانوم باشه ولی خوب تنها مربی بدلکاری همین یه آقا هست. می شه من رو راهنمایی بفرمائید؟ممنون میشم.
- [سایر] سلام حاج آقا پدر مادر من مدام باهم بحث می‌کنند طوری که همه در خانه دچار ناراحتی اعصاب شدند به فکر سلامتی خودشون نیستند ناراحتی قلب دارند و دکتر به بابام گفته باید آنژیو کنه اما به حرف دکتر گوش نمیدن. حاج آقا ما 4تا بچه ایم همه ام 20 به بالا سن داریم باهاشون صحبت کردیم چندین بار اما بی تائثیر بوده باید چیکار کنیم؟ ضمنا به خواستگارامونم یک جواب قطعی نمیدند . خواهش میکنم کمک کنید تا این مشکلات را بتونیم حل کنیم. با تشکر از شما
- [سایر] سلام دوباره، ممنون از جوابتون. همه تعاملات عادی روزمره رو میشه مثال بزنم فقط توضیحش خیلی سخته چون ممکنه عادی به نظر برسه همه چیش از نظر شما. مثلا در محل کارم، همکارهام در مورد موضوعی حرف میزنن، من دوست دارم در بحث شرکت کنم، ولی چون میدونم استرس میگیره منو، معمولا کمتر حرف میزنم. بعد از مدتی که کم حرف بزنم، دیگران فکر میکنن من آدم مغروری هستم، دیگه کلا با من جور دیگه ای برخورد میکنن. منم چون کلا تمایل به کم حرفی دارم، دیگه نمیتونم رابطه رو به سمت خوبی بکشونم. یا مثلا دوماه است که خوابگاه گرفتم، توی خوابگاه معمولا نمیتونم با کسی حرف بزنم. نمیتونم توی چشم کسی نگاه کنم و موضوعی رو در مورد چیزی بیان کنم. فقط میتونم حین شام خوردن به حرفای بچه ها گوش بدم و بخندم و کمی هم موافقت کنم. شاید مهمترین دلیلش هم به خاطر کم حرفی من باشه. بیشتر حرفهام رو مجبورم به خنده منتهی کنم. چون اکثرا حرفام برای خودم ناراحت کننده اس، مثلا نمیتونم یه خاطره خوش تعریف کنم، یا حرف بامزه ای بزنم با دیگران بخندیم، یه ناراحتی همیشه تو ته حرفام هست که نمیدونم از کجا میاد. هیچوقت نمیتونم از چیزی خوشحال باشم. سرتون رو درد نیارم، اگه بازهم دقیق نگفتم، میتونم یه بار دیگه هم تلاش کنم، چون واقعا میخوام منظورمو متوجه بشید. با تشکر
- [سایر] با سلام من 25 ساله ام و 1 ساله که لیسانس گرفتم ام هنوز سر کار نمیرم مشکل من اینه که دیگه نمیتونم با کسی ارتباط برقرار کنم در دوران مدرسه دوستای زیادی داشتم اما از وقتی که به دانشگاه رفتم توی ارتباط برقرار کردن خیلی مشکل پیدا کردم و حتی به درسامم خیلی لطمه زد و خیلی تنها بودم این مشکل با وجود اینکه 1ساله که درسم تموم شده هم هنوز وجود داره و خیلی خجالتی شدم و نمیتونم دنبال کار بگردم من توی شهر دیگه ای درس میخوندم البته چند تا دوست در دوران دانشگاه داشتم که خیلی زود قطع رابطه کردم چون به من حسودی میکردن و میخواستن ضربه به من بزنن چون از لحاظ درسی و قیافه از اوناه بهتر بودم البته تا مدتی. الان خیلی احساس تنهایی میکنم و خانوادمم اصلا به من کمک نمیکنن و دوست ندارن از خونه نه بیرون برم ونه دوست پیدا کنم فقط میخوان بدون اینکه دنبال کار بگردم کار آماده ای پیدا بشه و سر کار برم واصلا به من آزادی نمیدن وفقط برای دانشگاه رفتن گذاشتن به یه شهر دیگه برم اونم خودم راضی نبودم. به من کمک کنید و بگید چطوری با خانوادم رفتار کنم و چه طوری با دیگران ارتباط برقرار کنم. متشکرم
- [سایر] سلام خسته نباشید من دانشجویم.کارشناسیم آخرشه.سه باراخراج شدم و اعاده به تحصیل گرفتم.نسبتا آدم مذهبی ای هستم. یکسال پیش چند دختر بهم پیشنهاد ازدواج دادن تا تصمیم گرفتم با گفتنش به خانواده کمک بخوام و ازدواج کنم. تاالان ازدواج نکردم. نهایتا این اواخر بود که کم آوردم و با یک دخترباکره بدون اطلاع خانواده ها صیغه کردیم. البته در حد حرف زدن و دیدن بوده. الان درحال خواستگاری از یک دختر دیگه ام که مذهبی تره. حتی از منم مذهبی تره. از طرفی محبتی بین منو اون دختر صیغه ای ایجاد شده. موندم چکارکنم. به خانوادم بگم و برم سراغش؟ولش کنم و مورد جدیدو پیگیر بشم؟اگراینکارو بکنم مشکل ایجاد نمیشه؟
- [سایر] سلام،خدا قوت سرتون خیلی شلوغه ونمیشه شمارو حضوری ملاقات کردمشکلم روبراتون مینویسم،من حدود یکسال ونیم میشه که ازداج کردم از همسرم راضی بودم تااینکه حدود یکماه پیش بطور تصادفی متوجه شدم که سراغ مواد رفته ، باهاش صحبت کردم وازش خواستم دیگه اینکارو نکنه واونم قول داد که نره سراغش من هم بیشتر مواظبش بودم اما دوباره به من دروغ گفته وبه گمان خودم رفته سراغش یکی دوروز بحث داشتیم وهمسرم میگفت من مواد مصرف نکردم اما من باور نمیکنم ، اون آلوده شده اما نه خیلی زیاد به من دروغ میگه وبهش شک دارم دائم به این قضیه فکر میکنم که آخرش چی میشه من باید باهاش چیکار کنم نمیتونم توی خانواده هم از کسی کمک بگیرم لطفا شما بهم بگید باهاش چه برخوردی داشته باشم چطور مطمئن بشم که راست میگه (البته برای آزمایش اعتیاد نیومد.گفتنی زیاد ولی نمیشه نوشت )میترسم زندگیم از هم بپاشه کمکم کنید مچکرم
- [سایر] حاج آقا سلام. من قبلا هم این سوال رو پرسیده بودم و شما پاسخ داده بودید که یادداشت جناب سروان را بخوانم. خواندم. اما این محبتی که من از آن صحبت می کنم عشق نیست یعنی همراه با هیجان یا چیزهای دیگر نیست. توهم هم نیست. فقط علاقه ای است که با هر بار دیدن تجدید می شود. چاره ای هم ندارم. نمی توانم شرایط را طوری مهیا کنم تا او را نبینم چون هر هفته در جمع خانواده هست. من خیلی تلاش کردم اما به کمک شما احتیاج دارم.لطف کنید راهنماییم کنید.
- [سایر] سلام حاج اقا.قبلا از پدرم براتون گفتم و شما هم منو به خوندن ضوابط توصیه کردید. این یه پیام دیگه هست با طرح یه مشکل دیگه: 1-23 سالمه دانجوی پزشکی 2-با مادرم خیلی رفیقم ولی با پدرم بسیار مشکل دارم. 3-برای همه بابا و برای ما زن باست! 4-بیشتر وقتشو سر کار و توی ماموریته.وقتیم میاد خونه یا به زور میبرمون خونه ی این و اون یا مشغول تلوزیونه. 4-به هر چیزی گیر میده: این چیه می÷وشی؟این چیه گوش میدی؟ این چه عکسیه رفتی انداختی؟ چرا اینجوری میشینی؟چرا اینجوری راه میری؟ ووووو 5-هر کاری میکنم نمیتونم این رفتارهاشو هضم کنم. 6-به خاطر این رفتاراش نمیتونم ببخشمش! 7-ایا فرزند حقی بر گردن پدر و مادر ندارد؟ فقط من به عنوان یه فرزند باید باب میل اون باشم؟ آخه این چه امتحانیه که خدا داره از من میگیره؟مطوئنم رفوزه میشم!
مسئله مرتبط یافت نشد