ازدواج
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
با سلام
شاید به نظرتون خنده دار بیاد ولی مشکلی که من دارم اینه که از هیچ پسری خوشم نمیاد حتی از اونایی که خیلی سرن
به خاطر همینم نمی تونم با کسی ازدواج کنم و همه ی خواستگارامو که شاید آرزوی خیلیا باشه رو به خاطر این مورد رد می کنم
در ضمن وسواس فکری هم دارم
به نظرتون چی کار کنم؟
باسلامدوست گرامی برای اینکه بتوانم راهنمایی تان کنم لطفا به این سوالات من پاسخ دهید:ایا وسواس فکری شما تحت درمان است یا اینکه نه برای درمان ان هیچ اقدامی نکرده اید؟در ضمن ایا معیارهای شما برای ازدواج مشخص است؟مثلا برای خودتان مشخص کرده اید که به طور کلی چه فردی را مناسب برای ازدواج می دانید؟ ایا تا به حال در مورد انتخاب همسر مطالعه کرده اید؟ آیا نیاز به ازدواج را در خود احساس می کنید؟منتظر تماس بعدی شما هستم.با تشکر از تماس شما
باسلامدوست گرامی برای اینکه بتوانم راهنمایی تان کنم لطفا به این سوالات من پاسخ دهید:ایا وسواس فکری شما تحت درمان است یا اینکه نه برای درمان ان هیچ اقدامی نکرده اید؟در ضمن ایا معیارهای شما برای ازدواج مشخص است؟مثلا برای خودتان مشخص کرده اید که به طور کلی چه فردی را مناسب برای ازدواج می دانید؟ ایا تا به حال در مورد انتخاب همسر مطالعه کرده اید؟ آیا نیاز به ازدواج را در خود احساس می کنید؟منتظر تماس بعدی شما هستم.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:
با سلام
با سلام
شاید به نظرتون خنده دار بیاد ولی مشکلی که من دارم اینه که از هیچ پسری خوشم نمیاد حتی از اونایی که خیلی سرن
به خاطر همینم نمی تونم با کسی ازدواج کنم و همه ی خواستگارامو که شاید آرزوی خیلیا باشه رو به خاطر این مورد رد می کنم
در ضمن وسواس فکری هم دارم
به نظرتون چی کار کنم؟
پاسخ:
باسلامدوست گرامی برای اینکه بتوانم راهنمایی تان کنم لطفا به این سوالات من پاسخ دهید:ایا وسواس فکری شما تحت درمان است یا اینکه نه برای درمان ان هیچ اقدامی نکرده اید؟در ضمن ایا معیارهای شما برای ازدواج مشخص است؟مثلا برای خودتان مشخص کرده اید که به طور کلی چه فردی را مناسب برای ازدواج می دانید؟ ایا تا به حال در مورد انتخاب همسر مطالعه کرده اید؟ آیا نیاز به ازدواج را در خود احساس می کنید؟منتظر تماس بعدی شما هستم.با تشکر از تماس شما
- [سایر] سلام.خسته نباشید.با اجازه میخوام سریع برم سر اصل مطلب. من 3 ماه که ازدواج کردم و از همه چی راضیم خدا رو شکر.فقط تنها مشکلی که دارم اینه که چون خونوادم یه خونواده ایند که همیشه با هم و با همه گرم رفتار میکنیم و با همه زود گرم میگیریم و رفت و آمد خانوادگی رو دوست داریمو زن داداشم هم مثل ماس ولی خانم بنده یه مشکلی داره اونم اینه که مثل ما نمیتونه صمیمی بشه و راحت باشه با ما. خانواده منم فکر میکنن خودش نمی خواد راحت باشه و میخواد خودشو بکشه کنار. در حالی که اینطور نیست.منم نمی تونم زیاد بهش بگم انکارو بکن اون کارو بکن. چی کار کنمم ؟ ممنون
- [سایر] با سلام خدمت شما خوهش میکنم شما پاسخ مرا بدهید من الان نزدیک1 سال و چند ماه است که درسم تموم شده دقیقا 3 چهار ماه بعد از فارغ التحصیلی احساس کردم که من دارم افسرده میشم ابتدا با شوق وشور فراوان دنبال کار گشتم ولی بی فایده بود تا اینکه بیخیال کار کردن شدم وخودمو مشغول به خواند درس کردم برای ارشد امتحان ارشدم هم دادم ولی الان نزدیک 5 ماه است که احساس میکنم نمی تونم افکارمو کنترل کنم احساس میکنم دچار وسواس فکری شدم میترسم به خاطر همین کارا دیوونه بشم وسواس منم هم یه جوری اوایل که باید روی آیینه اتاقم پارچه می انداختم ولی الان نه ولی یه جوری حساسیتم که همه چیز باید سر جای خودش باشه توی نوشتن وخواندن و ... چیزای دیگه باید دقت کنم که درست مثل همونارو بخونم بهتره بگم یه نوع وسواس فکری دچار شدم خواهشمندم به من در درمان این بیماری کمک کنید.متشکرم وهمیشه موفق باشد.
- [سایر] سلام حاج آقا قول میدم خیلی وقتتون نگیرم! خلاصه کنم راستش یه اشتباه باعث شدکه من و یه خانم دیگه از هم خوشمون بیاد راستش اشتباه کار اینجاست که اون 4 سال از من بزرگتره! چون اینجا نمیشه پیام خصوصی گذاشت نمی تونم بیشتر توضیح بدم فقط بدونید که ما قرار گذاشتیم که این قضیه رو تمومش کنیم اما برا هر دومون سخته الان هم رابطه نداریم فقط فکر و خیال! جفتمون هم آدمای مذهبی هستیم حالا به نظر شما چی کار کنیم? به نظرتون می تونیم ازدواج کنیم؟ خواهش می کنم کمکون کنید. ممنون
- [سایر] سلام حاج آقای مرادی برای اولین بار که به شما پیام میدم . شاید همیشه فکر می کردم که چه کار مسخره ای که آدم مشکلاتشو به دیگران بگه اونم توی سایت که همه ببینن ولی حالا می فهمم که وقتی آدم از یه مشکلی رنج می بره و کسی تو این دنیا نیست که باهاش حرف بزنه ، اونوقت به دیگران متوسل میشه . مثل من که یه مشکلی برام پیش اومده و کمک می خوام . من توی شرکتی کار می کنم ، یه آقایی به بنده پیشنهاد ازدواج داد ولی من به خاطر اینکه از قیافش خوشم نمی یاد ، پیشنهادشو رد کردم . اما حالا احساس گناه می کنم که نکنه احساس سرخوردگی بهش دست بده . می خوام باهاش برخوردی در محیط کار نداشته باشم ولی نمیشه . چی کار کنم ؟
- [سایر] سلام متولد 70 ام وتو تهران زندگی میکنم میدونم شاید واسه ازدواج خیلی زود باشه اما به خاطر جدایی پدر و مادرم به دلیل این که پدرم جانباز اعصاب وروانه نمیتونم موقعیتایی که به نظرم خوب میاد رد کنم از یکی از خواستگارام که فقط 5ماه ازم بزرگتره خوشم اومده چون عقایدش مثل خودمه و مثل خودم ادم منطقیه اما احساس میکنم تفاوت سنی خیلی مهمه اونم دانشجو و تا تموم شدن درسش تو قلمچی کار میکنه تو خانوادش همه موافقن جز خالش نمیدونم شاید مهم باشه شایدم نه اگه میشه راهنماییم کنید ممنون از لطفتون
- [سایر] با عرض سلام خدمت آقای مرادی. اعیاد رو بهتون تبریک می گم ... خواهشاً حرفامو تو سایت نذارین... متشکرم. من یه دختر 21 ساله ام خلاصه می گم: حدود یک سال و نیم که با پسری آشنا شدم که علتش هم مشکلی بود که ایشون داشتن. توی این مدت 7 یا 8 باری توی محل کار ایشون خیلی معمولی همدیگرو دیدیم ... ,... خواهر بزرگتر دارم که مجردن و هر دفعه به بهانه های مختلف خواستگاراشونو رد می کنن و الان هم که سن شون بالا رفته احتمال اومدن خواستگار به صفر نزدیک شده و متأسفانه مامانم ممی گن تا اونا ازدواج نکنن من هم نباید ازدواج کنم و اگر کسی هم پیشنهادی برای من به مامانم میده به همین بهانه رد می کنن. تا به حال چند بار با ایشون حرف زدم اما جز بی آبرویی نیتجه ای برام نداشته حالا سؤالام اینه : 1) من چه طوری می تونم نفسمو قوی تر کنم یا احساساتم رو زیر پا بذارم، چون نه می تونم این آقا رو فراموش کنم و نه باهاشون زندگی کنم .یه راهی پیشنهاد کنین .خواهش می کنم. 2) وقتی فکر می کنم برای هر نگاه یا حرف باایشون باید اون دنیا عذاب بکشم نه می تونم آرزوی مرگ کنم و نه تحمل این جوری زندگی کردن رو دارم . راهنماییم کنین. بیشتر دوست دارم بدونم اون دنیا چه بلایی سرم می یاد؟ 3) فکر می کنم به خاطر گناهی که کردم تو زندگی آیندم شکست می خورم و همه می گن ازدواج بعد این رابطه ها نتیجه ای ندارهبه خاطر بی اعتمادی دو طرف این درسته؟ 4) من با خانوادم چی کار کنم؟ ببخشید که طولانی شد فقط خواهش می کنم مفصل جوب بدین البته می دونم حجم کاری تون خیلی زیاده اما... بازم یه دنیا ممنونم حالا که با شما حرف زدم فکر می کنم سبک شدم . بی صبرانه منتظر جوابم. خدا نگه دار
- [سایر] سلام حاج آقا.حاج آقا شما که می گین ما باید توی جلسه ای که خانواده ها برای دختر و پسر می ذارن(کاملا رسمی و شرعی) همدیگررو بشناسیم من با حرفتون موافقم . کاملا متین اما من خودمو می گم موردی که واسه من پیش اومده قصد ازدواج و به خاستگاری اومدن رو داره اما می خواد اول جواب قطعی(که دوست داره مثبت باشه) رو از من بگیره بعد به طور رسمی اقدام کنه . پسر خوبیه اما با 4تاsmsکه نمیشه واقعیت وجودشو شناخت . تو خانواده من اینطوریه که اگه مادر و پدرم پسری رو قبول کنن(از همه لحاظ - یعنی جواب اونا قطعا مثبت باشه )اجازه میدن که پسر به خاستگاری بیاد وگرنه اصلا توی خونه راهش نمیدن و به منم اصلا نمیگن . حالا به اینا کار ندارم می گم اگه بهش جواب مثبت بدم می ترسم وقتی توی اون جلسه که با هم صحبت کنیم اون معیارایی که می خوام رو نداشته باشه - شایدم واقعا داشته باشه - اما اومدن اون تنها وقتیه که من بهش جواب مثبتو بدم واز همین می ترسم که اگه بیاد نتونم باهاش کنار بیام . از طرفی هم اینقدر روم تاثیر گذاشته که نمی تونم هم بهش نه بگم . ببخشید که وقتتونو گرفتم البته شاید به نظر شما و خیلی ها این موضوع بچگانه و خنده دار باشه اما برای من خیلی مهمه ممنون می شه راهنماییم کنید بازم تشکر با سپاس فراوان اجرتون با آقا امام حسین(ع) و حضرت رقیه(س)
- [سایر] سلام وقت بخیر... بدون مقدمه این سوال و می پرسم حس مثبت پیدا کردن به طرف در جلسه ی اول خواستگاری بعد چندین خواستگاری که برای من اومده و همه رو رد کردم معنای منطقی داره؟ وقتی خانوادهی پسر جواب رد دادن یعنی در واقع مادر اقا مخالف بودن و مخالف پووشش یا به قولی حجاب...یا این توضیح که به نظر میاومد خود پسر مشکلی نداشته باشه...و منهم البته همیشه چادر نمیذارم... و اصلا این میتونه دلیل محکمی برای رد کردن باشه به هر حال پوشش و باید دو طرف با هم کنار بیان نه خانواده...به نظرتون من اشتباه فکر میکنم که میگم خود اقا هم توافق اولیه با من بر سر مسائل داشته ؟ می دونید اقای دکیتر من حتی فکر میکنم که مخالفت مادر اقا ان قدر زیاد بوده که از طرف ما به پسر جواب منفی داده و البته حدسم اینه!...وگرنه نباید خود اقا یک بار دیگه پیگیر میشد؟ چون من برای بار اول وارد مسله احساسی شدم و بار اول به کسی حس مثبت داشتم پذیرش این موضوع برام سخت شده وگرنه بارها پیش اومده که خواستگارهایی داشتم که اونا منو رد کردن... حالا شما چی میگید؟ البته میدونم که دیگه دلخوش بودن به اونا بی معنی هست ولی من تو ذهنیت بدی دست و پا میزنم و زندگی عادیمو مختل کرده...یک سوال دیگه مثلا با توجه به مخالفت مادر که احساس می کنم آدم دو رنگی هست :) غیبت نشه یه وقت ! چون خود پسره هم این موضوع رو بهم گفته :))...با یه واسطه پیگیر شد کار درستی هست؟ احساس میکنم اگه ما پیگیر بشیم وجه ی خوبی نداشته باشه ! می بینید آقای دکتر کلا بدجور همه از دست منو خواستگارام کلافه شدن و از اینکه من بار اول راضی شدم دوست دارن این قضیه اوکی بشه....حتی اگه پیگیری از طرف ما باشه :)...من نمی دونم ولی اگه نیازی بود جزئیات بیشتری رو هم می تونم بگم...باور کنید من اصلا سعی نمیکنم احساسی باشم تمام تلاشم اینه که منطق اصل کار باشه ...ولی خوب گاهی آدم میزاده دیگه حس مثبت و این حرفا کلی به آدم انرژی خوب میده...
- [سایر] سلام آقای مرادی دیروز که اومدید دانشگاه ما به گوشه ای از مشکلم اشاره کردید. من دختری هستم که با پسری دوستم و باهاش رابطه ی ... بر قرار کردم ولی حالا می بینم که نمی تونم باهاش خوشبخت شم . خیلی دوستش داشتم ولی اون اینو نمی فهمه رفتارش خیلی سرد شده میگه که دوستم داره ولی می دونم این طور نیست... یه روز بهش گفتم دیگه نمی خوام ادامه بدم اول قبول نکرد ولی بعد گفت دیگه بهم زنگ نزن اما من به خاطرگناهی که کردم پشیمون شدم و التماسش کردم که ولم نکنه... الان دوباره با هم هستیم ولی من دیگه حق اعتراض ندارم. هر روز و هر شب به خاطر غلطی که کردم گریه میکنم و از خدا آرزوی مرگ میکنم... بگید چی کار کنم می ترسم از گذشته،حال و آینده ی تلخی که دارم کمکم کنید من خجالت میکشم که به مشاور مراجعه کنم!
- [سایر] با سلام و تشکر از شما و دست اندرکاران در تهیه این سایت. من حدود یک سال پیش تصمیم جدی به ازدواج گرفتم. با اینکه از نظر خیلی ها چون هنوز درسم تموم نشده بود و سربازی نرفته بودم، شرایط ازدواج و نداشتم ولی خودم احساس میکردم که آمادگیش و دارم. اگه بخوام به خاطر این چیزا ازدواجم و عقب بندازم اون دنیا که ازم سئوال کنن، این چیزا دلایل قانع کننده ای نیست. خیلی جاها رفتیم خواستگاری و به خاطر همین چیزا ردم میکردن (یا اینکه اونا معیارهای من و نداشتن). حتی خیلی جاها به خاطر اینکه خونه و ماشین نداشتم من و رد میکردن!! اصلا به نظر من منطقی نمیاد که پسر همه سختیها رو تنهایی تحمل کنه بعد که خونه زندگیی درست کرد، یک دختر بیاد شروع کنه به زندگی. اگه قراره که زن و شوهر شریک زندگی هم باشن، باید تو سختیها و خوشیها هر دو شریک باشن. همین که من شغل داشتم و دستم به دهنم میرسید از نظر بلوغ مالی کفایت میکنه. بالاخره خدا نصیب کرد و با همسر کاملا مناسبی ازدواج کردم و الان خیلی راضیم و خدا رو شکر میکنم. ما هر چه بیشتر میگذره به هم دیگه بیشتر علاقمند میشیم. طوری که اگه فقط نصف روز احوال هم و نپرسیم شدیدا دلتنگ هم میشیم. ولی حالا که داره به زمان رفتن من به سربازی نزدیک میشه مشکلی که پیش اومده اینه که روز به روز داره به نگرانی نامزدم از رفتن من اضافه میشه. با اینکه سعی میکنه خیلی بروز نده و مدام میگه که برو سربازی ولی نگرانیش کاملا مشخصه. گاهی اوقات که... میبینم که دور چشماش خیسه. حاج آقا من خیلی از این کاری که کردم ناراحتم. خدا میدونه هدفم از ازدواج امریه گرفتن و این چیزها نبوده، درسته که اینها رو هم داشته ولی من هدفم این بوده که ازدواجم و دو سال عقب نندازم و اینکه اگه همسرم میتونه، شرایطی رو برای من آسونتر بکنه، خوب این کار باید انجام بشه. حالا احساس میکنم من آدم خودخواهی بودم که به خاطر خودم دختری رو تا این حد ناراحت کردم. حالا شما بگین من اشتباه کردم؟ حالا که ازدواج کردیم و همه چیز تموم شده، گاهی اوقات با خودم میگم شاید خوب باشه از محبتم بهش کم کنم حتی یک کمی بدرفتاری هم بکنم تا راحتتر بتونه دوریم تو این سه ماه آموزشی تحمل کنه. ولی نمیدونم کار درستیه یا نه. به نظر شما این کار، منطقیه؟ راه بهتری هم هست؟
مسئله مرتبط یافت نشد