من یک دختر 3 ساله دارم و شاغلم.دخترم نزد مادرم نگهداری میشود.اطرافیان میگویند که فرزند دیگری بیاورم و تک فرزندی نمانم.اگر هم فرزند دیگری بیاورم قصد ندارم که پس از آن به سر کار بروم.وضعیت مالی ما هم در حد متوسط است.خودم هم با بچه داری مشکل ندارم. ولی کمی آدم استرسی و زودرنج هستم.از طرف دیگر وضعیت مملکت را مناسب برای زندگی نمیدانم(از نظر آب و هوا و آمار بالای بیماریها و طلاق) . همسرم نیز این موضوع را به خودم واگذار کرده است. من هم در تصمیم گیری مستاصل شده ام . لطفا مرا راهنمایی فرمایید.

باسلامدوست گرامی تک فرزندی مضرات خاص خود را دارد. البته تا وقتی فرزندان کوچک هستند واقعا تک فرزندی خوب است. هم والدین در ارامش بسیار زیاد هستند و هم تمام امکانات و حتی بهترین ها متوجه یک نفر است.اما این فقط بخشی از مساله است.به مرور زمان که بچه ها بزرگ می شوند هم خودشان نیازمند یک حمایت عاطفی ان هم از نوع خواهر و برادر هستند و هم خود والدین یک فرزند برایشان بسیار کم است خصوصا بعد از ازدواج و اشتغال فرزندان، والدین واقعا تنها می شوند و لذا اگر این فرزند مسئول باشد بار زیادی را باید متحمل شود.کلا خانواده های تک فرزند محکوم به تنهایی هستند هم تنهایی زیاد والدین و هم تنهایی جدی فرزندان.فراموش نکنید بخش عمده زندگی ما انسانها در دوران پیری ست.زمانی که حداقل نیاز به توجه عاطفی داریم و لذا خود این مساله نشان می دهد که یک فرزند چقدر کم است.بماند که مهارت ها زندگی تک فرزندان کمتر است، خودخواه ترند، مسئولیت پذیری کمتری نسبت به سایر افراد دارند، رقابت کردن را نمی اموزند، تقسم مسئولیت را هیچگاه نمی بینند و ..مساله طلاق و بیماری و .. هم در همه جای دنیا است.در هر دوره ای انسانها بر اساس یک سری از تهدیدات در خطر بوده اند. قبلا خطرات شاید کمتر بود اما پیشرفت هم خیلی کم بود. الان شاید مشکلات بیشتر شده اما پیشرفت بشر هم جدی تر شده است.به هر حال خوب مطالعه کنید، کسب اطلاعات کنید و خصوصا زندگی افراد تک فرزند که الان پیر شده اند را برانداز کنید ببینید اولویت و انتخاب شما کجاست؟با تشکر از تماس شما