اقرار به نسب
نسب و رابطۀ خویشاوندی همچون مال بدون تردید به وسیله اقرار ثابت می‌گردد.
در خصوص اقرار به نسب بفرمایید:
الف) اگر تحقّق نسب بر حسب عادت ممکن باشد، و کسی که نسب او اقرار شده نیز تصدیق کند، آیا میان (مقّر) و (مقّر به) توارث ایجاد می شود؟ یا عدم وجود ورثه برای مقّر، شرط ایجاد توارث است؟
ب) در صورتی که مقّر، ورثه مشهور و معلومی نداشته باشد، و (مقّر به) نیز او را تصدیق نماید، آیا چنین اقراری موجب توارث می شود؟
ج) در صورتی که اقرار، وارثی را از ارث محروم نکند، آیا اقرار مقرّبه با تحقّق شرایط، مقبول است؟ آیا وجود ورثه، تنها مانع از اقراری است که موجب توارث بین مقرّ و مقرّبه می شود؟
در تمام این موارد اقرار مقبول است; ولی اگر پای وارث دیگری در میان باشد، تنها در مورد سهم اقرار کننده پذیرفته می شود; و از سهم سایر ورثه چیزی کاسته نمی شود.
در تمام این موارد اقرار مقبول است; ولی اگر پای وارث دیگری در میان باشد، تنها در مورد سهم اقرار کننده پذیرفته می شود; و از سهم سایر ورثه چیزی کاسته نمی شود.
عنوان سوال:
در خصوص اقرار به نسب بفرمایید:
در خصوص اقرار به نسب بفرمایید:
الف) اگر تحقّق نسب بر حسب عادت ممکن باشد، و کسی که نسب او اقرار شده نیز تصدیق کند، آیا میان (مقّر) و (مقّر به) توارث ایجاد می شود؟ یا عدم وجود ورثه برای مقّر، شرط ایجاد توارث است؟
ب) در صورتی که مقّر، ورثه مشهور و معلومی نداشته باشد، و (مقّر به) نیز او را تصدیق نماید، آیا چنین اقراری موجب توارث می شود؟
ج) در صورتی که اقرار، وارثی را از ارث محروم نکند، آیا اقرار مقرّبه با تحقّق شرایط، مقبول است؟ آیا وجود ورثه، تنها مانع از اقراری است که موجب توارث بین مقرّ و مقرّبه می شود؟
پاسخ:
در تمام این موارد اقرار مقبول است; ولی اگر پای وارث دیگری در میان باشد، تنها در مورد سهم اقرار کننده پذیرفته می شود; و از سهم سایر ورثه چیزی کاسته نمی شود.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- در خصوص اقرار به نسب بفرمایید: الف) اگر تحقّق نسب بر حسب عادت ممکن باشد، و کسی که نسب او اقرار شده نیز تصدیق کند، آیا میان (مقّر) و (مقّر به) توارث ایجاد می شود؟ یا عدم وجود ورثه برای مقّر، شرط ایجاد توارث است؟ ب) در صورتی که مقّر، ورثه مشهور و معلومی نداشته باشد، و (مقّر به) نیز او را تصدیق نماید، آیا چنین اقراری موجب توارث می شود؟ ج) در صورتی که اقرار، وارثی را از ارث محروم نکند، آیا اقرار مقرّبه با تحقّق شرایط، مقبول است؟ آیا وجود ورثه، تنها مانع از اقراری است که موجب توارث بین مقرّ و مقرّبه می شود؟
- درباره آثار اقرار برای شخص مردّد بفرمایید: الف) آیا چنین اقراری صحیح است؟ ب) در صورت صحّت، تعیین (مقّر له) بر عهده کیست، و چطور انجام می شود؟ ج) در صورت اختلاف بین مقّر و مقّر له، یا مخاطبین، اقرار بعد از تعیین، چه حکمی پیدا می کند؟ د) اگر شخص دیگری ادّعا کند که مقّر له است، ادّعای او چه اثری دارد؟ آیا در این صورت بر مقّر به، عنوان مدّعی و برطرف دیگر، عنوان منکر صدق نموده، و در نتیجه حکم مخاصمه را پیدا می کند؟ ه) اگر علاوه بر مقّر له، (مقّر به) نیز مردّد و مبهم باشد، چه نتیجه ای پیدا می شود؟ و) اگر مقّر از تعیین خودداری کرده، و ادّعای عدم معرفت نماید، و آن دو او را تصدیق کنند، آیا الزام به تعیین می شود، یا حکم دیگری دارد؟ ز) اگر مقّر از تعیین خودداری کرده، و ادّعای عدم معرفت نماید، و آن دو یا یکی از آنها ادّعا کند که مقّر علم دارد، آیا با قسم ادّعایش پذیرفته می شود؟ ج) آیا تصدیق یا عدم تصدیق مخاطبین اقرار، نسبت به عدم علم مقّر، تأثیری دارد؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
سوال مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
مسئله مرتبط یافت نشد