محاربه
حرب، نقیض سِلم (آرامش و صلح) [۱] به معنای جنگ است؛ به محراب مسجد نیز چون جایگاه مبارزه با شیطان و هوای نفس و ستیز با كارهای لغو و بیهوده است، محراب میگویند. [۲] حرب در اصل به معنای سَلب [۳] و محارب به معنای جنگجو است؛ یعنی كسي كه در جنگ شركت كرده باشد؛ [۴] اما مراد از محاربین در اصطلاح فقه كسانی هستند كه برای ترساندن مردم سلاح بیرون می آورند، در هر شرایطی و توسط هر کسی که باشد؛ [۵] و این هر نوع ترساندن را شامل نمیشود، بلكه منظور ترساندن از قتل، به قصد گرفتن مال دیگران است، آشكارا یا پنهان به گونه ای كه اگر شخص از محارب نترسد و مال خود را رها نكند، محارب او را بكشد و مالش را بگیرد. [۶]