در خصوص اقرار به نسب بفرمایید: الف) اگر تحقّق نسب بر حسب عادت ممکن باشد، و کسی که نسب او اقرار شده نیز تصدیق کند، آیا میان (مقّر) و (مقّر به)توارث ایجاد می شود؟ یا عدم وجود ورثه برای مقّر، شرط ایجاد توارث است؟ ب) در صورتی که مقّر، ورثه مشهور و معلومی نداشته باشد، و (مقّر به) نیز او را تصدیق نماید، آیا چنین اقراری موجب توارث می شود؟ ج) در صورتی که اقرار، وارثی را از ارث محروم نکند، آیا اقرار مقرّبه با تحقّق شرایط، مقبول است؟ آیا وجود ورثه، تنها مانع از اقراری است که موجب توارث بین مقرّ و مقرّبه می شود؟

در تمام این موارد اقرار مقبول است، ولی اگر پای وارث دیگری در میان باشد، تنها در مورد سهم اقرار کننده پذیرفته می شود و از سهم سایر ورثه چیزی کاسته نمی شود.