قبول
قبول این است که مشتری بگوید: «قبلت» یا «اشتریت» یا «ابتعت» و نظیر آنها، [۱] [۲]که مقابل ایجاب است.
هرگاه میّت برای کارهای خود، شخص دیگری غیر از ولیّ را معیّن کند، مثلًا وصیّت کند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود امّا کسی که میّت، او را برای انجام این کارها معیّن کرده واجب نیست این وصیّت را قبول کند، اگرچه قبول بهتر است و اگر قبول کرد باید به آن عمل کند.