نوشیدن
اطعمه و اشربه یکی از اقسام احکام، در اسلام است.
حکم نوشیدن آبجویهای که ظاهراً درصد کمی هم الکل دارند و پزشک نیز آن را برای امراض کلیه و دفع سنگ کلیه تجویز مینماید چیست؟
اگر شرب آنها به مقدار زیاد موجب مستی ولو در حد خیلی خفیف بشود خوردن آنها مطلقاً حرام است.
اگر شرب آنها به مقدار زیاد موجب مستی ولو در حد خیلی خفیف بشود خوردن آنها مطلقاً حرام است.
عنوان سوال:
حکم نوشیدن آبجویهای که ظاهراً درصد کمی هم الکل دارند و پزشک نیز آن را برای امراض کلیه و دفع سنگ کلیه تجویز مینماید چیست؟
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله بهجت] اگر به جهت امراض تناسلی، پزشک برای درمان و تشخیص نوع مرض برای آزمایش تجویز استمنا کند، آیا ارتکاب آن جایز است؟
- [آیت الله بهجت] بیمار، پمادی را که با الکل سفید ساخته می شود، با تجویز پزشک به صورت می مالد و با آن نماز می خواند. آیا نمازش صحیح است؟
- [آیت الله خامنه ای] در کلیه های من سنگ جمع می شود و تنها راه جلوگیری از جمع شدن سنگ در کلیه، نوشیدن مستمر مایعات است و از آنجایی که پزشکان معتقدند که من نباید روزه بگیرم، تکلیف واجب من نسبت به روزه ماه مبارک رمضان چیست؟
- [آیت الله خامنه ای] آیا استفاده از الکل سفید برای ضد عفونی کردن دست و لوازم پزشکی مثل دماسنج و غیر آن به خاطر استفاده از آنها در امور پزشکی و درمان توسط پزشک یا تیم پزشکی جایز است؟ الکل سفید همان الکل پزشکی است که قابل نوشیدن هم هست، آیا نماز خواندن با لباسی که یک یا چند قطره از این الکل بر آن ریخته شده، جایز است؟
- [آیت الله خامنه ای] اینجانب بخاطر سنگ ساز بودن کلیه هایم به توصیه دکتر متخصص نباید روزه بگیرم ولی دلم نمی آید که روزه ام را افطار کنم با توجه به اینکه صرفاً با نوشیدن سه لیوان آب در یک یا سه نوبت عذرم برطرف می شود آیا با این وضعیت می توانم روزه ام را ادامه بدهم؟
- [آیت الله اردبیلی] حدود 8 سال است کلیههای بنده سنگ ساز است و هر سال هم روزه گرفتهام ولی بعد از ماه مبارک سنگ بزرگی در کلیه پدیدار شده و چند ماه اذیت و درد کشیدهام. به پزشک مراجعه کردهام و پزشکان میگویند: ( اگر روزه نگیری بهتر است ولی خود دانی) اما بطور قطع هیچکدام نظر نمیدهند. خودم هم نمیدانم که اگر روزه بگیرم آیا مشکل خواهم داشت یا نه. تکلیف من چیست؟
- [سایر] من از قبل از سن تکلیف به مدت سه سال خود ارضایی داشتم و بعد از آن فهمیدم که این کار گناه است و نیاز به غسل دارد. در همان سال به دلیل خاصی به پزشک مراجعه کردم و فهمیدم سنگ کلیه دارم و از آن سال به بعد به دستور پزشک روزه نگرفتم و حالا متوجه شدم که دیگر سنگی ندارم. شاید در آن زمان که من خود ارضایی داشتم سنگ هم داشته بودم و روزه بر من واجب نبود حالا حتما باید قضای آن روزه ها رو هم بگیرم روزه های 9 تا 11سالگی را؟ اگر چنین باشد من باید بیش از 100 روزه ی قضایی داشته باشم.
- [سایر] من چند سال متوالی به دلیل سنگ کلیه روزه نمی گرفتم (به دستور پزشک) و شنیده ام که اگر به دلیل بیماری روزه نگیری و این بیماری تا ماه رمضان آینده ادامه داشته باشد قضای آن روزه هم واجب نیست. امسال که 20روز به ماه رمضان بود من متوجه شدم که دیگر سنگی ندارم و می توانم روزه بگیرم پس به این دلیل باید قضای روزه های سال گذشته را هم بگیرم؟
- [سایر] سلام. خسته نباشید، من حدود 2 سال است به چربی موی سر، سوزش و خارش دچار شده ام و به دکتر پوست نیز مراجعه کرده ام و آزمایشات نشان داده است دچار قارچ سر شده ام و پزشک داروهای تتراسایکلین250، zink plus ، قرص آهن و شامپو سلنیوم سولفاید 5/2 درصد ولوسیون کلوتریزون را تجویز کرد.و من برای مدت 5 ماه از این داروها استفاده کردم وکمی بهبود یافتم ولی متاسفانه مجدداً بیماری برگشت و از شما خواهشمندم مرا از طریق طب سنتی راهنمایی کنید زیرا از داروهای شیمیایی خسته و نا امید شده ام.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] با توجه به اینکه اگر بخواهیم طبابت پزشک را با توجه به مشکلات فوق، و در صورت مواجهه، با این مشکلات، تنها در صورتی مجاز بدانیم که وی در این زمینه ها دارای تخصص و تجربه کافی باشد; عملا مسائل درمان با اختلال کامل روبرو خواهد شد. زیرا اولا: هر پزشکی تا رسیدن به این تخصص و تجربه کافی; باید همان مراحل اولیه را طی کند (که همان دوران بدون تجربه و تخصص است) و ثانیاً: به علت جمعیت زیاد، امکانات کم، فرصتهای ناکافی و دهها علل دیگر (حداقل در کشور ایران) نمی توان انتظار داشت; پزشکانی که از ابتدا کاملا مسلط باشند به طبابت بپردازند. با توجه به مقدمه فوق و موضوعات مطرح شده در کلیه سؤالهای قبل، مسائل مهم ذیل مطرح می شود: الف در مواردی که پزشک داروی مؤثر بر بیماری یا عوارض خطرناک آن را فراموش کرده، و فرصت و امکانات کافی جهت دسترسی به اطلاعات کافی یا پزشک متخصص دیگری نیز ندارد. ب مطمئن است که داروی خاصی برای بیماری مفید است، و همچنین مطمئن است و یا احتمال می دهد که در صورت تجویز آن دارو عوارضی خفیف و یا شدیدتر از خود بیماری و حتی مرگ در اثر این دارو، گریبانگیر این بیمار خواهد شد. (که البته موارد الف و ب شامل مسائل تشخیصی نیز می باشد). آیا پزشک در این حالات می تواند مریض را به حال خود بگذارد و چنین فرض کند که: گویا پزشکی موجود نبوده و قضا و قدر الهی هرچه باشد بر او جاری خواهد شد. و بدین ترتیب خود را در معرض خطر مؤاخذه مادی و معنوی حاصل از عوارض احتمالی و هزینه های نابجای آن قرار ندهد، و کار وی را به خداوند واگذارد که یا خود بهبودی نسبی یابد و فرصت تحقیقات بعدی فراهم گردد، و یا به تدریج دچار عوارض شدید و مرگ گردد؟ اصولا در چنین مواردی که پزشک واقعاً نمی داند که برای نجات جان یا رفع و تسکین آلام یک بیمار چه کاری انجام دهد; وظیفه او چیست؟ درمانهای بدون اطمینان و غیر قابل اعتماد؟ (که ممکن است خود آنها باعث مرگ یا عوارض شدیدتر شوند) و یا عدم هرگونه اقدام درمانی؟ آیا اگر پزشک با اقدام به درمان نامطمئن، موجب خسارت و مرگ مریض گردد; مسؤول است؟ آیا اگر اقدام به هیچ درمانی نکند (با توجه به علل و توضیحات فوق)، مسؤولیتی متوجه اوست؟ این موضوع با توجه به این نکته که گاهی، فرصت هیچ گونه مشورت یا ارجاع بیمار به پزشکان متخصص و آگاه دیگری وجود ندارد، مطرح است. (در خاتمه جهت روشن شدن موضوع، مثالی ذکر می شود: گاهی پزشکی که دارای تجربه کافی نیست با بیماری در حالت بیهوشی، مواجه می شود که نمی داند این بیمار در اثر کمبود یا ازدیاد قند بدنش، دچار بیهوشی شده است، در این حالت طبیعی است که درمان کاملا متناقض است و باعث اشتباه پزشک می شود.
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
مسئله مرتبط یافت نشد