استفتائات آیت الله صافی گلپایگانی
آدرس: https:/

جوانی درماه مبارک رمضان با نامحرمی شوخی کرده و از او منی خارج شده اکنون وظیفه او چه می باشد؟
درفرض سؤال اگر معرضیت برای خروج منی داشته روزه او قضاء و کفّاره دارد.

عنوان سوال:

جوانی درماه مبارک رمضان با نامحرمی شوخی کرده و از او منی خارج شده اکنون وظیفه او چه می باشد؟

پاسخ:

درفرض سؤال اگر معرضیت برای خروج منی داشته روزه او قضاء و کفّاره دارد.

پرسش‌های مرتبط از این مرجع

اگر کسی درماه مبارک رمضان بعد از ظهر مسافرت کند و به محلّی برسد که در آنجا ظهر نشده ،‌ آیا واجب است روزه را به آخر برساند یا نه؟
اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون‌آمدن منی با همسرش شوخی کند بطوری که بعد از شوخی منی از او خارج شود در صورتی‌که می‌دانسته منی از او خارج خواهد شد، حکم روزه او چگونه خواهد بود؟
اگر در روزه ماه مبارک رمضان از انسان مایعی با شهوت و جستن و سست شدن بدن ( که حکم منی را دارد ) خارج شود روزه اش چه حکمی دارد؟
اگر یوم الشک بین آخر شعبان و اول رمضان را به نیّت شعبان روزه گرفت، سپس نیّت افطار کرد و قبل از ظهر یا قبل از افطار معلوم شد که رمضان بوده، در این صورت اگر نیّت رمضان کند روزه اش صحیح است؟ وظیفه چیست؟
اگر روزه دار بدون قصد بیرون آمدن منی با همسرش شوخی کند بطوری که بعد از شوخی منی از او خارج شود در صورتیکه می دانسته منی از او خارج خواهد شد حکم روزه او چگونه خواهد بود آیا کفّاره نیز دارد یا خیر؟
اگر کسی عقیده پیدا کرد روز اوّل ماه مبارک رمضان است از همین رو، نیّت روزه کرده امّا در وسط روز، متوجّه شد آن روز، روز اول ماه مبارک نیست بلکه فردای آن روز، روز اول رمضان است آیا می تواند نیّتش را به روزه ای دیگر تبدیل کند یا خیر؟
وقت قضای رمضان مضیّق شده و نمی تواند هم قضا را بگیرد وهم رمضان آینده را، آیا قدرت خود را صرف قضای رمضان گذشته کند یا نگه دارد برای رمضان آینده؟
در آستانه ماه شریف و مبارک رمضان و با توجه به توسعه شهرها و عدم امکان تشخیص دقیق لحظه طلوع فجر خواهشمند است نظر شریف خود را در مورد زمان امساک برای روزه و اقامه نماز صبح اعلام فرمائید.
آیا در نیّت روزه ماه رمضان باید معیّن کنیم که روز چندم ماه رمضان را روزه می‌گیریم؟
اگر کسی قضای روزهای ماه رمضان سال قبل را تا ماه مبارک رمضان سال بعد نگیرد حکمش چیست؟

پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع

[آیت الله بهجت] اگر خانمی با همسر خود در ماه مبارک رمضان شوخی و ملاعبه کند، سپس ترشّحی در خود ببیند، وظیفه چیست؟
[آیت الله فاضل لنکرانی] اگر خانمی با همسر خود در ماه مبارک رمضان شوخی و مزاح کند بعداً ترشّحی در خود ببیند، وظیفه چیست؟
[آیت الله بروجردی] شخص صائم در ماه رمضان بدون قصد انزال با اجنبیّه شوخی کرد غفلةً انزال منی از او شد، روزه‌اش چه صورت دارد؟ آیا موجب کفّاره می‌شود یاخیر؟
[آیت الله علوی گرگانی] هرگاه زوجین، در ماه مبارک با یکدیگر شوخی کنند و ترشّح ببینند، وظیفه روزه آنها چگونه است؟
[آیت الله اردبیلی] کسی که میداند اگر در شب ماه رمضان مقدار زیادی غذا بخورد و یا این که با همسرش ملاعبه و شوخی کند و یا کار دیگری نماید، در روزِ ماه رمضان، منی از او خارج میشود، آیا انجام این امور در شب، به روزه‌اش ضرری میرساند یا نه؟
[آیت الله اردبیلی] کسی که در ماه رمضان، بدون قصد خارج شدن منی با همسر خود شوخی و ملاعبه میکند و قبل از این که به مرحله خروج منی برسد، دست از ملاعبه میکشد، ولی بالاخره منی از او خارج میشود، حکم روزه و کفّاره آن چیست؟
[آیت الله خامنه ای] اگر مردی با همسرش در روز ماه رمضان شوخی و ملاعبه نماید، آیا به روزه اش ضرر می رساند؟
[سایر] کسی که روزه ماه رمضان را نمی گیرد، آیا باید فطریه ماه مبارک را بپردازد؟
[آیت الله علوی گرگانی] اگر کسی در ماه مبارک رمضان مسافر باشد و نذر کند در سفر روزه ماه مبارک را بگیرد، حکمش چیست؟
[آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی روزه ماه رمضان را عمداً خورده است و همین طور روزه قضای ماه رمضان را بعدازظهر خورده است و نمی دانسته کفاره دارد، وظیفه اش چیست؟

مسائل مرتبط از این مرجع

. اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نیت روزه غیر رمضان کند، نه روزه رمضان حساب می شود و نه روزه ای که قصد کرده است.
. اگر از چند ماه رمضان روزه قضا داشته باشد، هر کدام را که اول بگیرد مانعی ندارد و اگر وقت قضای رمضان آخر تنگ باشد، مثلاً پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان مانده باشد، احتیاط مستحب آن است که اول قضای رمضان آخر را بگیرد.
. اگر بخواهد غیر روزه رمضان روزه دیگری بگیرد باید آن را معین نماید، مثلاً نیت کند که روزه قضا یا روزه نذر می گیرم. ولی در ماه رمضان لازم نیست نیت کند که روزه ماه رمضان می گیرم. و هم چنین در روزه مستحبی و روزه ای که زمانش معین است تعیین لازم نیست، بلکه در روزه ماه رمضان اگر نداند ماه رمضان است یا فراموش نماید و روزه دیگری را نیت کند، روزه ماه رمضان حساب می شود.
. اگر روزی را که شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، به نیت روزه قضا یا روزه مستحبی و مانند آن روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید نیت روزه رمضان کند.
. روزی را که انسان شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان واجب نیست روزه بگیرد. و اگر بخواهد روزه بگیرد نمی تواند نیت روزه رمضان کند و بنابر احتیاط نیت قضا و مانند آن بنماید. و چنان چه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب می شود.
. اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون‌آمدن منی با کسی بازی و شوخی کند، چنان‌چه اطمینان دارد که منی از او خارج نمی‌شود، اگر چه اتفاقاً منی بیرون آید روزه او صحیح است، ولی اگر اطمینان ندارد، در صورتی که منی از او بیرون آید، روزه‌اش باطل است.
. اگر پیش از ماه رمضان فطره را بدهد صحیح نیست لکن جواز دادن آن در ماه رمضان بعید نیست، و اگر پیش از رمضان یا در ماه رمضان به فقیر قرض بدهد و بعد از آن که فطره بر او واجب شد، طلب خود را بابت فطره حساب کند مانعی ندارد.
. اگر به واسطه مرضی روزه رمضان را نگیرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند که نتواند تا رمضان بعد قضای روزه را بگیرد، باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید و نیز اگر در ماه رمضان غیر مرض عذر دیگری داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند و بنابر احتیاط مستحب کفاره نیز بدهد.
. اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نکند، یا اگر وظیفه او تیمم است عمداً تیمم ننماید در روزه ماه رمضان و قضای آن، روزه‌اش باطل است، و در غیر این دو، احوط باقی‌نماندن بر جنابت است تا صبح.
. کسی که می‌خواهد قضای روزه رمضان را بگیرد، اگر بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده است، و بداند پیش از اذان محتلم شده است، چنان‌چه وقت قضای روزه تنگ است، مثلاً پنج روز روزه قضای رمضان دارد، و پنج روز هم به رمضان مانده است، بنابر احتیاط واجب باید آن روز را روزه بگیرد، و بعد از رمضان هم عوض آن را به جا آورد، و اگر وقت قضای روزه تنگ نیست، روزه‌اش باطل است.

مسائل مرتبط از دیگر مراجع

[آیت الله اردبیلی] اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون آوردن منی با کسی بازی و شوخی کند، در صورتی که عادت نداشته باشد که بعد از بازی و شوخی منی از او خارج شود، بلکه اطمینان داشته باشد که خارج نخواهد شد، اگرچه اتفاقا منی بیرون آید، روزه او صحیح است، ولی اگر شوخی را تا آنجا ادامه دهد که نزدیک باشد منی خارج شود و خودداری نکند تا خارج گردد، روزه او باطل است.
[آیت الله علوی گرگانی] اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نکند، یا اگر وظیفه او تیمّم است عمداً تیمّم ننماید، اگر روزه او روزه ماه رمضان یا قضای رمضان باشد، روزه‌اش باطل است و همچنین است بنابر احتیاط واجب در روزه‌های واجب دیگر.
[آیت الله وحید خراسانی] اگر جنب عمدا در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نکند یا اگر وظیفه او تیمم است عمدا تیمم ننماید روزه اش باطل است و حکم قضای ماه رمضان خواهد امد
[آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر جنب عمدا در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نکند روزه اش باطل است و کسی که وظیفه اش تیمم است و عمدا تیمم ننماید روزه اش نیز باطل است. و حکم قضاء ماه رمضان بعدا خواهد آمد.
[امام خمینی] اگر روزه دار بدون قصد بیرون آمدن منی با کسی بازی و شوخی کند، در صورتی که عادت نداشته باشد که بعد از بازی و شوخی منی از او خارج شود، اگرچه اتفاقا منی بیرون آید، روزه او صحیح است. ولی اگر شوخی را ادامه دهد تا آن جا که نزدیک است منی خارج شود، و خودداری نکند تا خارج گردد، روزه اش باطل است.
[آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که به قصد بیرون آمدن منی بازی و شوخی کند؛ اگرچه منی از او بیرون نیاید؛ باید روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.
[آیت الله خوئی] کشی که به قصد بیرون آمدن منی بازی و شوخی کند، اگرچه منی از او بیرون نیاید، باید روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.
[آیت الله شبیری زنجانی] در ماه رمضان لازم نیست نیت کند که روزه ماه رمضان می‌گیرم؛ و اگر نداند ماه رمضان است یا فراموش کند و روزه دیگری را نیت کند، روزه ماه رمضان حساب می‌شود؛ بلکه اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نیت روزه غیر ماه رمضان کند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، هرچند احتیاط مستحب آن است که روزه آن روز را قضا نماید.
[آیت الله مکارم شیرازی] اگر روزه دار بدون قصد بیرون آمدن منی مثلاً با همسر خود بازی و شوخی کند در صورتی که عادت نداشته باشد که به این مقدار بازی و شوخی منی از او خارج شود ولی اتّفاقاً منی بیرون آید روزه اش صحیح است.
[آیت الله مظاهری] اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون آمدن منی با کسی بازی و شوخی کند در صورتی که عادت نداشته باشد که بعد از بازی و شوخی منی از او خارج شود گرچه اتفاقاً منی بیرون آید روزه او صحیح است. 6 - باقی ماندن بر جنابت تا اذان صبح: