کسی که میگوید اگر مریض من خوب شد فلان کار را انجام میدهم، یا اگر کارم درست شد چنین عملی انجام میدهم، آیا چنین نیّتی نذر محسوب میشود که عمل به آن واجب باشد یا حتماً باید صیغه نذری که در رسالهها نوشته شده خوانده شود که در آن صورت قابل تغییر بوده یا واجب الوفاء نباشد؟
اگر به زبان آورده شود لازم الوفاء است.
عنوان سوال:
کسی که میگوید اگر مریض من خوب شد فلان کار را انجام میدهم، یا اگر کارم درست شد چنین عملی انجام میدهم، آیا چنین نیّتی نذر محسوب میشود که عمل به آن واجب باشد یا حتماً باید صیغه نذری که در رسالهها نوشته شده خوانده شود که در آن صورت قابل تغییر بوده یا واجب الوفاء نباشد؟
تبدیل یعنی تغییر دادن و عوض کردن یک چیز با چیز دیگر.
صیغه
ازدواج موقّت یا مُتعَه یا نکاح مُنْقَطِع که در ایران به نام صیغه معروف است نوعی ازدواج است که زن با قرائت صیغهای، خود را برای مدتی معلوم و با مهریه تعیین شده به ازدواج مرد در میآورد. آیه۲۴ سوره نساء درباره ازدواج موقت نازل شده است. مسلمانان در مشروع بودن متعه در عصر پیامبر(ص) اتفاق نظر دارند؛ ولی در اینکه این حکم شرعی بعد از پیامبر نیز باقی است یا نه، اختلاف نظر دارند.
نذر
نَذْر به معنای آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد و یا کاری که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند. از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی و یا به صیغه فارسی که در بردارنده مضمون آن است خوانده شود. نذر سنتی است که مورد اهتمام تمامی انبیاء الهی و امتهای گذشته بوده و در اسلام نیز سابقه و مشروعیت دارد. نذر برای ائمه اطهار (ع) از مؤثرترین نذرها است.