تسبیح
تَسْبیح، پاک و منزه دانستن خدا از آنچه شایسته او نیست؛ یاد کردن خداوند به پاکی.
برای حیلولة (ایجاد فاصله و مانع) است به نحو مذکور در محل خود مثل عروه و غیر آن . (رجوع شود به عروة الوثقی، بحث مکان های مکروه، مسأله ی 3).