معاشرت با کسی که نماز را عمدا ترک کرده و نسبت به نامحرم و محرم بی تفاوت است و حجاب را کنار گذاشته و امر به معروف هم تاثیری در او ندارد چه حکمی دارد ؟

اَمْرِ به مَعْروف وَ نَهْی اَزْ مُنْکر، دو واجب از فروع دین هستند. امر به معروف یعنی دعوت کردن کسی که عمل واجبی را ترک کرده به انجام آن، و نهی از منکر یعنی تلاش برای جلوگیری از انجام کار حرام توسط فرد گناهکار.

اجنبی به نامحرم و بیگانه گفته می شود.

محرم ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:

حجاب اصطلاحی دینی به معنای پوشاندن برخی از نقاط بدن زنان در شریعت اسلامی. حجاب در ادیان و اقوام پیش از اسلام وجود داشته و آیاتی در قرآن و احادیثی از ائمه(ع)، از وجوب و اهمیت آن سخن گفته‌اند.

نماز (واژه‌ای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله می‌ایستد و ذکرهای ویژه‌ای را خوانده و اعمال ویژه‌ای مانند رکوع و سجده را به جا می‌آورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده می‌شود.

آمر به معنای طلب کننده چیزی از کسی به صورت الزامی است.

ترک یعنی انجام ندادن، مقابل فعل است.