کسی که سه غسل بر او واجب باشد: غسل جنابت، مسّ میت و غسل نذر، آیا میتواند به نیّت غسل مسّ میت، غسلی انجام دهد و این غسل از بقیّه اَغسال مُجزی باشد؟ و با فرضِ اجزاء، آیا برای نماز نیاز به وضو دارد؟
در صورتی که به نیّت غسل جنابت غسل کند از بقیّه غسلها مجزی است و کفایت از وضو هم میکند.
عنوان سوال:
کسی که سه غسل بر او واجب باشد: غسل جنابت، مسّ میت و غسل نذر، آیا میتواند به نیّت غسل مسّ میت، غسلی انجام دهد و این غسل از بقیّه اَغسال مُجزی باشد؟ و با فرضِ اجزاء، آیا برای نمازنیاز به وضو دارد؟
غُسل مَسِّ مَیت غسل واجبی که به سبب تماس با جسد انسانی که سرد شده، ولی هنوز غسلش ندادهاند بر لمسکننده واجب میشود. اهل سنت این غسل را واجب نمیدانند.
غسل جنابت
غسل جِنابَت غسلی است که به سبب جنابت انجام میشود. این غسل برای واجباتی که باید با طهارت انجام شوند مانند نماز، واجب میشود. کسی که غسل جنابت کرده نباید برای نماز وضو بگیرد ولی در اینکه با سایر غسلها میتوان نماز خواند یا خیر نظرات متفاوتی وجود دارد.
مس میت
تماس مستقيم بدنی با جسد ميت
اجزاء
جزء یکی از معیارهای تقسیم قرآن. هر جزء معادل یک سیام قرآن کریم و تقریباً معادل بیست صفحه از آن به خط عثمان طه است. هر جزء به چهار حزب و هر حزب به چهار ربع حزب تقسیم میشود. جزء سیام با داشتن ۳۷ سوره بیشترین تعداد سوره را دارا است. در برخی فرهنگها، جزءهای قرآنی را به نام شماره آن جزء یا به نام کلمه آغازکننده جزء میخوانند.
جنابت
جِنابَت (در عربی جَنابَة) اصطلاحی فقهی است که به حالتِ ناشی از انزال مَنی یا رابطه جنسیِ منجر به دخول اشاره دارد. فردی که در این حالت قرار دارد را جُنُب مینامند. انجام برخی عبادات و اعمال مثل نماز، روزه، حج و توقف در مسجد بر فرد جنب حرام است. خروج از حالت جنابت، مشروط به انجام غسل جنابت است.
نیاز
حاجت در نیاز و احتیاج استعمال شده است.از اين عنوان در بسياری ابواب فقهی از قبيل طهارت، صلات، حج، امر به معروف و نهی از منکر، تجارت، دین و نکاح سخن رفته است.
مجزی
عملی كه در ادای تكليف كافی است.
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
نیت
قصد، تصميم به انجام عمل
وضو
وُضو، یا آنگونه که در برخی مناطق ایران گفته میشود، دستنماز یا آبدست، شستن صورت و دستها و مَسح سر و پاها با شیوهای خاص است. وضو به خودی خود مستحب است و برای برخی کارها مانند نماز و طواف کعبه، واجب میشود. در برخی موارد باید به جای وضو، غسل یا تیمم کرد. وضو را میتوان به شیوه ترتیبی و ارتماسی انجام داد. وضوی جبیرهای، جایگزینی برای وضو در صورت وجود زخم است.
فرض
حکم الزامی و طلب اکید متعلق به چیزی را وجوب گویند.
میت
میت که در فارسی به ان مرده یا درگذشته گفته می شود به کسی اطلاق می شود که با خروج و مفارقت روح از کالبد وی ، فعالیتهای قلبی و عروقی او متوقف شده و اعمال مغزی وی بدون بازگشت از بین رفته باشد که این پدیده آثاری حقوفی چون حال شدن دیون ، انحلال عقد نکاح بین میت و همسرش ، تعیین وراث متوفی و... رابرای او در پی دارد.البته این به معنی نابودی او نیست و میت از این پس نیز از حقوقی برخوردار است که رعایت آنها از سوی شرع بر همگان واجب والزامی گردیده است.
غسل
غُسل عملی عبادی در فقه اسلامی است به معنای شستن تمامی بدن از سر تا پا با کیفیتی خاص.
نذر
نَذْر به معنای آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد و یا کاری که انجام ندادن آن بهتر است برای خدا ترک کند. از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی و یا به صیغه فارسی که در بردارنده مضمون آن است خوانده شود. نذر سنتی است که مورد اهتمام تمامی انبیاء الهی و امتهای گذشته بوده و در اسلام نیز سابقه و مشروعیت دارد. نذر برای ائمه اطهار (ع) از مؤثرترین نذرها است.
مس
تماس مستقيم بدنی با يك چيز
غسل جنابت
غسل جِنابَت غسلی است که به سبب جنابت انجام میشود. این غسل برای واجباتی که باید با طهارت انجام شوند مانند نماز، واجب میشود. کسی که غسل جنابت کرده نباید برای نماز وضو بگیرد ولی در اینکه با سایر غسلها میتوان نماز خواند یا خیر نظرات متفاوتی وجود دارد.
مجزی است
كافی است (ساقط كنندهی تكليف است).
جنابت
جِنابَت (در عربی جَنابَة) اصطلاحی فقهی است که به حالتِ ناشی از انزال مَنی یا رابطه جنسیِ منجر به دخول اشاره دارد. فردی که در این حالت قرار دارد را جُنُب مینامند. انجام برخی عبادات و اعمال مثل نماز، روزه، حج و توقف در مسجد بر فرد جنب حرام است. خروج از حالت جنابت، مشروط به انجام غسل جنابت است.
کفایت
کفو به معنی نظیر میباشد و کفائت به فتح کاف مصدر است یعنی نظیر و مانند بودن. [۱]و در اینجا غرض از کفائت تساوی زوجین و مانند بودن آن دو میباشد و به عبارت دیگر «الکفاءة هو کون الزوج نظیر اللزوجة» [۲]
مجزی
عملی كه در ادای تكليف كافی است.
نیت
قصد، تصميم به انجام عمل
وضو
وُضو، یا آنگونه که در برخی مناطق ایران گفته میشود، دستنماز یا آبدست، شستن صورت و دستها و مَسح سر و پاها با شیوهای خاص است. وضو به خودی خود مستحب است و برای برخی کارها مانند نماز و طواف کعبه، واجب میشود. در برخی موارد باید به جای وضو، غسل یا تیمم کرد. وضو را میتوان به شیوه ترتیبی و ارتماسی انجام داد. وضوی جبیرهای، جایگزینی برای وضو در صورت وجود زخم است.
غسل
غُسل عملی عبادی در فقه اسلامی است به معنای شستن تمامی بدن از سر تا پا با کیفیتی خاص.