در دو فرض سابق، اگر بیمار کاملا بیهوش باشد و در حال حاضر هیچ شخصِ بالغ یا نابالغ که خویشاوند وی، باشد; نیز در دسترس نباشد، و از طرفی جان بیمار در خطر فوری باشد، جهت اجازه و شرط چه باید کرد؟ آیا می توان طبق وظیفه پزشکی هرگونه اقدام ممکن را بدون اجازه انجام داد؟ اگر سهواً با اقدامات غیر مؤثر در مرگ بیمار، تسریع شود، آیا مسؤولیت بر گردن پزشک معالج خواهد بود؟ و اگر به خاطر خوف از عدم تأثیر درمان، و کمک به تسریع مرگ، و مدیون شدن، پزشک هیچ کاری انجام ندهد، آیا مسؤول خواهد بود؟ (زیرا مشاهده شده است گاهی اجل شخصی فرا رسیده، ولی علت مرگ را به غلط به پزشک معالج وی نسبت می دهند).

در فرض سؤال، پزشک باید درمان را جهت نجات جان بیمار شروع کند. و شرعاً جایز نیست بیمار را رها کند. و اگر معلوم شود که ضرر و عوارض وارده مستند به پزشک است، وی مسؤول خواهد بود. هرچند که اگر تقصیر نکرده باشد; ظاهراً مسؤول نباشد. به دلیل: ماعلی المحسنین من سبیل، و معتبره سکونی، و صحیحه حلبی علی الظاهر از این صورت و امثال آن منصرف می باشند، و احوط این است که در چنین مواردی از حاکم شرع، یا عدول مؤمنین استجازه شود.