شروع
آغاز به حالتی در مقابل پایان گفته می شود.
اولاً به صرف شک، قطع نماز جایز نمی شود بلکه لازم است مسائل شکیات را بطوریکه در توضیح المسائل بیان شده، یاد بگیرند و در هنگام عروض شک طبق آنها عمل کنند. و ثانیاً نیت قطع، بدون انجام کاری که موجب بطلان نماز شود، نمازگزار را از نمازی که مشغول بوده خارج نمی کند لذا در مواردی که می خواهند نمازی را رها کنند و نماز دیگری را شروع کنند باید منافی انجام دهند، مثلاً حرف بزنند یا پشت به قبله کنند، پس از آن به نماز دیگری مشغول شوند و در این مسأله فرقی بین نماز جماعت و فرادی و اول و وسط نماز نیست.