استفتائات آیت الله اردبیلی
آدرس: http://www.ardebili.com

اگر شخصی بدهکار (مدیون) باشد و شخص طلبکار (داین) با میل خود دین خود را با دست‌نوشته‌ای همراه با گذاشتن دست روی قرآن کریم و سوگند به قرآن، به بدهکار (مدیون) ببخشد، این عمل چه حکمی دارد؟ اگر طلبکار (داین) بعداً اصل دست‌نوشته را بردارد و دسترسی به آن ممکن نباشد، اثبات این ادعا در دادگاه چگونه است؟ آیا دادگاه باید با اتیان سوگند موضوع بخشیدن دین را مشخص نماید؟
اگر طلبکار، دین خود را به مدیون ببخشد، این کار اشکال ندارد، بلکه نافذ است و دیگر طلبی ندارد، ولی در مقام اثبات اگر منکر بخشیدن شود، مدعی بخشیدن باید آن را اثبات کند والا منکر بخشش می‌تواند با قسم خوردن نبخشیدن را اثبات کند و طلب خود را مطالبه نماید، هر چند در واقع اگر بخشیده باشد، ‌گرفتن مال از کسی که مدیون نیست، به عنوان طلب جایز نیست و حرام است.
عنوان سوال:

اگر شخصی بدهکار (مدیون) باشد و شخص طلبکار (داین) با میل خود دین خود را با دست‌نوشته‌ای همراه با گذاشتن دست روی قرآن کریم و سوگند به قرآن، به بدهکار (مدیون) ببخشد، این عمل چه حکمی دارد؟ اگر طلبکار (داین) بعداً اصل دست‌نوشته را بردارد و دسترسی به آن ممکن نباشد، اثبات این ادعا در دادگاه چگونه است؟ آیا دادگاه باید با اتیان سوگند موضوع بخشیدن دین را مشخص نماید؟


پاسخ:

اگر طلبکار، دین خود را به مدیون ببخشد، این کار اشکال ندارد، بلکه نافذ است و دیگر طلبی ندارد، ولی در مقام اثبات اگر منکر بخشیدن شود، مدعی بخشیدن باید آن را اثبات کند والا منکر بخشش می‌تواند با قسم خوردن نبخشیدن را اثبات کند و طلب خود را مطالبه نماید، هر چند در واقع اگر بخشیده باشد، ‌گرفتن مال از کسی که مدیون نیست، به عنوان طلب جایز نیست و حرام است.





پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین