اگر کسی دیگر را دعوت کند که به زیارت حج برود و تمام مخارج او را به عهده بگیرد، آیا پذیرفتن آن لازم است یا نه؟ و اگر پذیرفت چنانچه قرض داشته باشد آیا مستطیع می‌شود یا خیر و اگر وی را به عنوان روحانی استخدام کنند، فرق می‌کند یا نه؟

استخدام ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • استخدام (علوم قرآنی)، ذکر لفظ دارای چند معنا، و آوردن الفاظی متناسب با هریک از معانی و دارای کاربرد در علوم قرآنی• استخدام (فقه)، به معنا به خدمت گرفتن کسى، خدمتکار گزیدن و دارای کاربرد در فقه• استخدام (منطق)، از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق، به معنای ذکر لفظ عام و اراده بعض افراد عام از ضمیرِ رجوع‌کننده به آن• استخدام (اصول)، به معنای ذکر لفظ عام و اراده بعض افراد عام از ضمیرِ رجوع کننده به آن و دارای کاربرد در اصول فقه

استطاعت، اصطلاحی فقهی و از شروط وجوب فریضه حج. فقهای مذاهب اسلامی با استناد به آیه وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا[ آل عمران–۹۷] و نیز سنت و روایات اسلامی، استطاعت را شرط مهم وجوب حج می‌دانند.

زیارت، عملی عبادی است به معنای حضور در پیشگاه پیشوایان دینی یا نزد قبور آنان یا دیدار از مکانی مقدس یا محترم برای اظهار ارادت و احترام و کسب فیض معنوی. زیارت همواره از اعمال پسندیده اسلام بوده و در طول تاریخ، مسلمانان به آن عنایت و اهتمام داشته‌اند. این عمل عبادی، نزد شیعیان جایگاهی ویژه و اثرات معنوی و ثواب بسیاری دارد. به دلیل جایگاه مهم زیارت در فرهنگ شیعه، این عمل، از ویژگی‌ها و نمادهای شیعیان به شمار می‌رود.

دعوت به معنای فراخواندن کسی به چیزی یا انجام دادن کاری است. از عنوان دعوت، در باب های جهاد، نکاح، اطعمه و اشربه و شهادات سخن گفته‌اند.

عُهده به معنای ظرف مسئوليتها و تعهدات است.

قرض عبارت است از تملیک کردن مالی به دیگری به این شکل که پرداختن عین آن مال، یا مثل آن و یا قیمت آن بر عهده او باشد. [۱]

زيارت خانه خدا و اعمال مربوط به آن

استطاعت ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره کند:

استطاعت، اصطلاحی فقهی و از شروط وجوب فریضه حج. فقهای مذاهب اسلامی با استناد به آیه وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا[ آل عمران–۹۷] و نیز سنت و روایات اسلامی، استطاعت را شرط مهم وجوب حج می‌دانند.

قبول این است که مشتری بگوید: «قبلت» یا «اشتریت» یا «ابتعت» و نظیر آنها، [۱] [۲]که مقابل ایجاب است.

به مانع بين دو چيز و همچنين زن غيرآبستن (مقابل حامل)، حائل مي‌گويند.از احكام آن به معناى نخست در باب طهارت و صلات سخن رفته است.

حکم الزامی و طلب اکید متعلق به چیزی را وجوب گویند.

عِوَض، مابازاء چیزی است.

جود صفت نیکو است و در روایات به آن توصیه شده است. این عنوان به مناسبت در باب زکات و صوم به کار رفته است.

قرض عبارت است از تملیک کردن مالی به دیگری به این شکل که پرداختن عین آن مال، یا مثل آن و یا قیمت آن بر عهده او باشد. [۱]