اقدام
اِقْدام، قاعدهای در فقه امامیه که در ابواب گوناگون معاملات جاری است و بر پایه آن، اقدام به معامله فاسد، موجب ضمان میگردد.
ناظر و ورثه حقّ ندارند که بدون جلب نظر وصیّ اقدام به انجام وصیّت نمایند و در صورتی که اقدام به اِعمال وصیت نمایند گنهکار هستند و خلاف حکم تکلیفی انجام دادهاند و ضمان در صورتی متصور است که وصیّت بگونهای بوده که باید با شرایط خاصّی و با نظر قطعی وصیّ انجام میشده مثلاموصی وصیّت کرده که وصیّ حجّ او را به جا آورد و ناظر و ورثه شخص دیگری را استیجار کردهاند، ناظر و ورثه در این صورت ضامن هم میباشند ولی اگر وصیّت بگونهای است که باید عمل انجام شود و شرایط خاصّی را موصی در نظر نگرفته، ضمان ندارد.