نباید مساله چند همسری را تنها از نگاه زنی دید که تنها زن خانه بوده و اکنون زن دیگری هووی او می شود. بلکه می توان این مساله را از نگاه زن دوم نیز مد نظر قرار داد. آن وقت زنی را خواهید دید که سرپرست ندارد و محتاج حمایت یک مرد از خود است. و چنین زنی به راحتی با حکم چند همسری کنار می آید.
به تعبیری نیز می توان گفت که نباید مساله را صرفا از دیدگاه فردی دید بلکه نگاه اجتماعی نیز لازم است. و بعضی از مشکلات جامعه با همین حکم جواز چند همسری حل می شود.
با این حال ممکن است کسی بگوید چرا خدای متعال زن را به گونه ای نیافریده که اصلا مشکلی با هوو نداشته باشد؟
که در جواب باید گفت:
اولا: ما باید بین احساس ها و خواسته های متعارض گرفتار شویم تا امتحان ما معنا داشته باشد. و اتفاقا مساله غیرت زن بر شوهر، یکی از امتحان های سخت الهی نسبت به زنان است. و از بین بردن چنین احساسی در زنان، پاک کردن صورت مساله است و نظیر همان مثالی است که فردی برای در امان ماندن از گناه، به کوه ها پناه برد تا هیچ زمینه ای از گناه برایش وجود نداشته باشد.
امام باقر (ع) می فرمایند: خداوند برای زنان غیرت ننهاده، که برای مردان چهار زن آزاد و کنیز حلال کرده و برای زن جز یک همسر حلال ننموده، و باید مرد غیرت داشته باشد ولی زن مؤمنه نه.[1]
ثانیا: احساس بیزاری از هوو می تواند یک احساس اصیل و ذاتی نباشد یعنی ناشی از یک امر دیگر باشد که آن امر در جای خود بسیار لازم است. به عنوان مثال می گویند در تحقیقاتی سعی کردند بوی بد سیر را از آن حذف کنند تا اینکه متوجه شدند، خاصیت ضد عفونت سیر همراه همان بوی بد است و اگر بوی بد حذف شود، خاصیت ضد عفونتش نیز از بین می رود.
احساس بیزاری از هوو، از یک منظر همان احساسی است که سبب توجه شدید زن به شوهر خود می شود که استحکام نظام خانواده را در پی دارد. زن به دلیل اینکه مایل است در دل شوهر خویش جای داشته باشد، با خواسته ها و توقعات او کنار می آید و این گونه زوجین خواسته های یکدیگر را مورد توجه قرار می دهند.
همین احساس خوب و بسیار مفید، ممکن است در مقطعی به شکل غیرت بر شوهر یا تنفر از هوو خودنمایی کند. پس اصل احساس بد نیست. بلکه یک نوع نمود و اثر آن نامطلوب است که در آنجا نیز کار به اختیار بشر واگذار شده و او در معرض آزمایش قرار گرفته است.
[1]. مکارم الأخلاق، ص: 239.
